israil; tum dunyayi yoneten pedofili bir finans cetesinin kurdugu; yahudi ismini kullanan siyonistlerden (bkz: rothchild zionist) olusan, hakli ya da magdurdan fersah fersah uzak, sinsi bir ulkedir.
calisan annelerin de, bakici ya da bebekle ilgilenecek kisi her kimse, kendisi is saatlerindeyken buzluktan cikarip bebege icirebilmesi icin giristikleri, feci meme sarkitici eylemdir ayni zamanda.
egonun otesinde bir iletisim kurmaya calismak her zaman. bir tarafin kirilmaya basladigi asikar oldugunda tartisma, kavga sirasinda kimin hakli oldugunun; kusluklerden sonra kimin 'yenilip' baris onereceginin onemini yitirmesi. kazanan kaybeden, en onemlisi de the reacher and the settler rolunu kimsenin ustlenmemesi.
kucukken teyzeme ozenirdim, bekar, kendinden baskasina hesap vermeyen, yalniz yasayan guclu bir kadin... vay be, di mi?
simdi yurt disinda tek basima yasiyorum. gecen hafta ikea'dan mobilya aldim, tum vidalarina kadar kendim kurdum. sag kolum su an manyak gibi agriyor. neyse.
demek istedigim su: turkiye'de bir gun fatura odemeye gittigimde, sohbet ettigim cok tatli bir teyze bana aynen soyle soylemisti; "kizim. eger benim gibi bu yasta her ise kendin kosturmak, siralarda beklemek istemiyorsan, dizlerini birlestirip kirpiklerini kirpistiran kadinlardan ol."
hakliydi da.
annemin bir karadenizli akrabasi var; adam karisinin yanindan bile gecemeyecek bir kadin icin birakip gitti her seyi. neden diye sormus annem, demis ki; "bensiz hicbir sey yapamayacagini hissettiriyordu surekli. eve hirsiz girse silahi elimden kapip "sen dur" diyebilecek bir karim vardi. hayatimda hic bu kadar onemli, bu kadar ise yarayan, ihtiyac duyulan bir insan gibi hissetmedim. her yanindan ayrildigimda dudagini bukuyor, her donusumde kedi gibi mirildanarak sokuluyor bana. mutluyum abla."
yukaridakiler demiyor ki kendi ayaklariniz uzerinde durmayin, zayif kadinlar olun. en nefret ettigim seydir. zarif olun yalnizca. o ozendigim teyzem de 53 yasinda, hala bekar ve terapilere yuzlerce lira harciyor her hafta. inanin, hayat bir kadinin omur boyu tek basina sirtlanarak basa cikabilecegi kadar hafif bir sey degil.
jersey shore adli reality show'un en cilgin, en icten, en bi sevimli elemani. boyu yaklasik 1.30 oldugu icin, kendine meatball lakabini da yakistiran bu kizin gercek adi nicole polizzi ve yanilmiyorsam ve obama bile dinledigim konusmalarindan birinde "biri bana snooki'yi sordu, ben de bilmiyorum dedim." gibi bisiy soylemisti.
bazen de ulkeler arasi uzak mesafe iliskilerinde, turkiye'ye surpriz bir ziyaret plani sirasinda olur... ne yapacagini sasirtir adama billahi. elin gotte donar kalirsin.
kesfettim ki olmasi cok eglenceli bisiy. o heyecan, o yanlis bir sey yapip her seyi bok etme riski, sanki bu deneyimin sonunda hayatin amacina ulasacakmissin hissi, o enerji fiskirmasi... vallahi baska hicbir seyde yok.
ama birazcik eglenip soz birakicam, cok sey yapmiycam.
bagimlilik yapiyo resmen lan.
ay niye bu kadar sovuldu anlamadim. kim hoslanir daha taze ayrildigi adami/kadini baska kollarda, baska dudaklarla opusurken hayal etmekten allasen? oyle olmayacagini o da bilmiyor mu, biliyor bal gibi.
eger karma bir cilde sahip olup, ufak tefek kizarikliklar, puruzler yasayanlar varsa, bu markanin sebo spesific skin perfector serisinden yesil olan gece/gunduz kremini oneririm. Hem gunduz, hem gece kremi olarak kullanilabilecek kadar dengeli hafiflikte ve denedigim butun o pahali krem yigininin icinde en iyisi.
su an sinirden kendi kendimi sikicem yemin billah ediyorum. sakinlesmem ve kendime gelmem lazim. elim ayagim titriyor resmen, harflere cata kute basiyorum. allah belasini versin. kimsenin bu konuda ne dedigi, ya da ne olmasi gerektigi, ne kadar uzak durmaya ihtiyacim oldugu umrumda degil! guvenmiyorum lan kendime var mi. guzelim, ama guvenmiyorum kendime.
o ne oyle lan.
o ne lan oyle.
hikayesini cok dinledim. soyadini ogrendim bugun de. tabi her mazosist manyak kardesim gibi, hemen internette aradim buldum. saclarin diplerini kontrol ettim, sapsari lan. sapsari olum, bildigin dogal acik sari. gozler masmavi. aman bir seker, bir havali, bir neseli.
beni sarisin yapmasini beceremeyen annemle babamim gotune koyum.
eger son zamanlarda strestir yea diyerek, taradim boyadim ondan olduyla aciklanamayacak miktarda sac kaybi varsa, cevresindekiler de farkindaysa durumun, hemmen kosup bir dermatologla gorusmesini tavsiye ediyorum. kan testi yaptirsin. buyuk ihtimalle kansizlikla beraber cinko eksikligi yasiyordur, kendiliginden gecmez. sac onemli lan.
3 ay olmak uzere, yurt disinda yanliz yasiyorum. evlilikten, evlilikle ilgili her seyden fersah fersah uzak, kendi basima gelmesi ihtimalini bile pek dusunmemis ve muhtemel bir teklif sirasinda daglara taslara bakacak, uzerine bile alinmayacak kadar alakasiz bir mevzu oldugunu dusunen kendince modern, guya medeni, kendini kendi ayaklari uzerinde durabilecegine inandirmis cuhela bir zavalli idim. (oha.)
zaman geldi, anneme babama veda ettim. aldim bavulumu, taa uzaklara kadar kendim tasidim. ne isim varsa kendim hallettim. 19 yasinda. otele yerlestim, ev buldum, evi tamir ettim, dosedim... musluk bozuldu benim basima kaldi. cagiracak bir abi, bir baba, bir kimse yok. nere aranir, kime gidilir bilmem. buldum, yaptirdim. ampul bitti kendim aldim, kendim degistirdim. ev isine elimi surmemisken; cevrilmeyi bekleyen bir ev, idare edilmesi gereken bir butce geldi basima coktu. kendi kendime pisirdim, kendim yedim. hepsinin altindan kalktim ama, ezile ezile. cok zormus her sey, cok zormus sorumluluk.
su anki sevgilim turkiye'de. buradan oraya becerebilerek miyiz emin degilim, sorunlarla bogusup duruyoruz. benden yasca buyuk, benden cok olgun bir adam. her seyden once daha kucuk oldugum icin hic ciddiye almadim ama, evlilik derken gozleri parildayan bir garip adam bu. canim benim, cok ozlemisim. suphem yok ki evlenelim desem, bugun evleniriz.
yalnizlik, kendi basina her bir seyleri idare edebilecegini bilmek buyuk bir luks. hep boyle dusunmustum, hakliymisim da. ama hesaba katmadigim seyler de varmis. her konuda sonsuz guvenebilecegin bir adamin seninle birlikte olmasi, hemen yanibasinda uyumasi, sicacik sarilmasi daha buyuk bir luksmus. su an arayip hazirlan, ben yanina tasiniyorum dese, heyecandan kafayi yerim, ikinci kez dusunmem bile. evlenelim dese, bugun degil de, bi gun evleniriz.
hayat gercekten kisa. sevdiklerinin kiymetini bilmeli insan.
modaya uymamanin bile giderli bir yolunun, populer bir seklinin oldugunu fark edememis oldugum donemlerde, sirf herkes giyiyor ve muhabbeti donuyor diye kendimi mahrum ettigim papuc markasi.
corap giyer gibi pit diye geciriyorsun, sanki bulutlara basiyormussun gibi rahat, sanki yumusacik pandalar bacaklarina sarilmislar gibi guzel...
son yillarda kadinlara bunlardan biri olmamalari icin muthis bir baski yapiliyor. hele bir donem vardi, allahim, her kadin dergisi bedava "erkekler neden kotu kiz sever", "hos kiz ve istenen kiz olmanin farki", "bir iliskide kazanan olmanin yollari", "erkeginizi parmaginizda oynatin" gibi kitapciklar dagitiyorlardi.
halden anlarsaniz kiymetiniz bilinmez, adama dunyayi dar edin ki size yapilacak muamelenin sinirini cizdiginizi bilsin.
hepsini de denedim, bir sikime yaramiyor. onda iyi etki etse, sonu sizde kotu patliyor. adamin/kadinin halinden anlayin.
sevmedigim bir ayrimin, genellikle sevdigim kafayi olusturan grubu genellikle bunlar oluyor. ama boyle bir de gariplik var. dogal olarak. simdilerde fark silinmeye yakin ama, bu konunun hassasiyetinin farkindayim ve kimseyi kirmak istemiyorum, ama bir gozlemim var. cikarimi anlayabilmek icin, %100 objektif olmayi gerektiren bir gozlem.
cok baski gormusler, bu yeni bir sey degil. cok da dislanmislar. sacma sapan yaftalarla bogusmuslar yuzyillarca. bu yuzden mi bilmiyorum, "alevi koyleri" denilen yapilar genelde yolun izin otesinde, dag eteklerinde, ulasimin zor oldugu, 'guvenli' alanlara serpismis hep. ve ozellikle eski jenarasyonlara dikkat edildiginde genelde cokca ice kapanik, israrli bir cahillik, ayrim gorduk biz kafasindan ayrilamamacilik var. neredeyse hep boyle.
porno izlemek aska sadakatsizlik mi ki lan? komsunun sevistigini duyup istemsizce heyecanlanmak gibi bisiy olsa gerek erkek icin. o heyecan, o ne bileyim, aksiyon. kalkip da pornodaki adami kiskanmiyorsun ya...
asla asla asla yapilmamasi gereken seyler listesinin basi. sonradan arkadas bile kalinmis olsa (ki anladigim, ama becerebilecegimden emin olmadigim seylerden biridir) ortamda soyle bir enerji asili kalacaktir muhtemelen,
eski sevgilinin dugunu senin anestezisiz operasyon yaptirir gibi sandalyende oturup kendi kendine medeniyetinin yuksek derecesini kanitlayacagin, guya onun adina sevinecegin, darisi basima be... hayat. diye ic cekecegin bittersweet bir hadise degildir. bir zaman taraflardan birinin yanindaki sandalyede oturup, onunla birlikte imza atma ihtimali bulunmus hickimsenin katilmamasi gereken bisiydir dugun. ne gelinin, ne damadin gozune bir saniye bile takilip, milleti mutlu gununde gecmise suruklemeye kimsenin haddi yok bence. senden sonra ister sevissin ister evlensin, ne gidip gozetleyeceksin. birak. senden sonraki hayatin filmini izleme. senden sonra da hayatin oldugunu kanitlama kendi kendine. alemi yok, sen git kendi filmini cek.
