Hadımdır. Dünyası şeyinin etrafında dönen bir insanı onu hayata bağlayan tek şeyden koparmak ona verilebilecek en büyük ceza olsa gerek. Sonra ömür boyu o boşlukta yaşasın köpek.
Ne olduğunu bilmediğim kavram. Ama bildiğim, gördüğüm sensin. Nereye bakarsam yıllardır seni görüyorum. Görmek istediğimden değil. Seni ilk gördüğüm günde, beni ilk öptüğün yerde kaldım. O şehirden kaçtıysam da kurtulamadım.
Olması istenen de bu degil mi zaten? Ortadoğunun pisliğinde boğmak bu ülkeyi. insanlar bir şeylere izin vermeye, göz yummaya devam ettikçe suriye de olur bağdat da. Diyerek cevap vermek istediğim soru cümlesi.
Hiç kemalist görmedim ki karım ona helaldir diyen ya da bokunu yerim ben onun ısırırım yalarım atamı diyen. Hangisi daha tehlikeli diye sorgulatan başlık.
Süreç dedik güzel dedik kimsenin evladı ölmesin dedik hepsi bu ülkenin evladı dedik ama bırakın silahları roketatarları yığsınlar demedik elini kolunu sallayan istediği gibi girip çıksın ülkeye demedik, her yerde insanlar ölüyor artık güzel ülkemde. Yetmedi mi?
Çocukluğumda bir gece yoğun gök gürültüsüyle uyandım. Ve aniden bomba patlar gibi bir ses. Ama nasıl bir sesti o anlatamam. Meğer yakınımızda bir yere yıldırım düşmüş.
işte o günden beri korktuğum şeydir kendileri.
Yüzde ellinin iktidar tarafından sevilememesi, sürekli hedef gösterilmesi asıl sorundur. Ayrıca cemaati ülkenin içine sokan, kadrolaşmanın tillahını yapan da kendileridir.
Yatakta uyanışından sonuna kadar kendimi gregorun yerine koyarak okuduğum ve okumanın böylece iki katı zevkli olduğu, anlattığı / betimlediği onca uçuk şeyin arasında hayatın tam içinden çıkarımlar yapılabilecek kitaptır.
Ya sen neyine güvenerek kayıt falan etmeden ahır kapısı açar gibi sınırları açıyorsun be kardeşim. Şimdi her yerdeler hangi birini nasıl denetleyeceksin diye serzenişte bulunmama neden olan başlık. Her şey için çok geç.
