Aldırma dünyaya hükmeden şu üç beş eşeğe,
Kendini en bilgin sanan şu cahillere,
Eşek gözüyle bakar onlar eşekliklerinden,
Kendileri gibi eşek olmayan herkese.
ilker yasin:
Değerli yolcularımız, şampiyonlar liginde bir maçla daha karşınızdayız..aaa yanii uçaktayız.şaka gibi ama pilot benim..hem havadan hem karadan sürecek yolculuğumuz.397 bin fit yüksekliğe ulaşacağız yolculuğumuz boyunca.Yardımcı pilotum Alex'le orta sahada baskın oynayacağız, kanatları kullanıp daha yukarılara uçacağız.Öhhömm..Yani kaderimizde varsa bir yerlere varacağız.Muhteşem bir koordinasyon ve nefis bir kombinasyonla bu uçakla bayram yerine, fenerbahçe'nin tarih yazdığı şehre ulaşacağız.Sevgili Alex birşey diyor musun yolcularımıza?
Alex:
Temos dois fósforo. Assim fogem rápido.
ajude-me. por favor ajude. este homem é louco
Kişinin kendini kaybettiği, ruhunun yer değiştirdiği, gözünün döndüğü anlardır.
Saymakla bitmez.*
1-Bir kere yeni başlamışsanız parmaklardan feragat etmek*
2-Saatlerce oynadıktan sonra tarihi ve saati unutmak
3-Sevgilin aradığında 'evet christine' diyerek herşeyi bok etmek.*
4-Hayattan bir haber olmak.
-olum savaş çıktı lan hadi kalk toparlan
-lan joystick bozuldu a.q. nasıl kalkayım yaa
5-Doğru düşünme kabiliyetini yitirmek
-Ya patron bir kaç saat işim var yeni Play Station oyunları çıkmış da gidebilir miyim
-Tabi canım ne demek.*
6-Herşeyi play station'dan ibaret sanmak
-cankut gidelim artık antalya tarafına bu hafta
-gidelim abi,playstation'ı da götürürüz
7- Bunu bir meziyet olarak ortamlarda kullanarak komik durumlara düşmek
-Gitarı bıraktım,bateriye geçtim ben
-ya basketbol takımımın antermanı var benim bu hafta
-Tekken'de ultra hard'da story'i bitirebiliyorum ben *
Binilen dolmuşta rutin bir şekilde giderken, kırmızı ışıkta duran dolmuşun kapısını çalan müşteriye şoförün kapıyı açmaması sonucu, müşteri söylenerek uzaklaşır, şoför de ahaliye açıklamada bulunur.
-yani durmuşuz biz, kırmızı ışık zaten, olmaz alamamki seni teyze, kusura bakma yani, nasıl alayım (teyze "allah belanı versin"diyerek uzaklaşmıştır çoktan) *
aklındaki her cümle önceden tasarlanmış, hazır ve zahmet içermeyen bir replik içeren insan.
onunla konuşmak da anlaşmak da zordur. hazırdır cümleleri, yormaz kendini, zihnine yeni aydınlık bir düşünce girsin istemez. isterki dünya hep istediği * gibi kalsın. etliye de dokunmasın sütlüye de. hatta herşey donsun kalsın. söylediği şeylerin altı oyulursa şayet, savunacak gücü ve yetisi de olmaz bu kişinin. habire kendini tekrar eder ve mutlu zanneder.
yer: reklam ajansı
iş: dergi reklamı tasarımı
gereksiz şahsiyet: patron
gerekli emek şahsiyeti: grafiker
gş: tasarıma bir bağalım
geş: bakalım *
gş: hımm..ya renkler acayip olmuş
geş: renkler mi?
gş: bi de bişi eksik ya sanki
geş: hı? *
gş: yani sen biraz daha çalış turkuaz koy bi de
geş: size mi? yani bu kadarcık mı? *
iş, konu, ne olursa olsun, her durumda inatla yanlış yönlendirmeler yapıp, gereksiz yorumlarla can sıkan * ve hemen sonrasında göbeğini kaşıyıp sahte bir gülümsemeyle emek insanını çileden çıkaran kişi. *
Ne çok hüzün, ard arda gelen hekesin bakışlarında ne çok korku vardı. yürürken koşmak, dururken kaçmak ister gibiydi herkes. Bir iç çekiş mesafesi, gözlerini kapatıp her nefes alışı insanın. Aydınlıktan kaçan karanlık meraklısı insanlar, kestiler yaralarını. Aktıkça kanları değişti ruhları. Gözlerinde tutuk bir endişe, ellerinde yanlış yapma korkusu, ağızlarında yalandan bir kaç hikaye barındırdı düşenler. Tozlu ayaklarıyla durmadan daha berrak olmaya çalıştılar. Bitmeden hikaye bir kaç kurşun isabet etsin diye levhaya, ne varsa kin, ne varsa intikam ve ne varsa kızgınlık kustular.
Kutsasınki elinizde geçmiş gelecek sarnıcı varken, bir üzüm tanesinde belirsin gülümsemeniz. Toprakta kan, yağmur tadı varken, içinizde hissedin sonsuzluğu.
içinde binlerce heyecan, bitmek bilmeyen bir merak vardı. arkasına yaslandığı toprak, kırdı belini, yok etti onu.
umut etti, katıksız haline güldü. kirlenmemiş ellerine takıldı gözleri. evet herkesten daha çok kirlenmeliydi.
henüz başındayken tepenin, karmaşık duygulardayken ruhu, hayat nedir bilmezken öğrendi ölümü.
ağaçlarında kurumuş yapraklar ve bir kırbaç gibi sert rüzgara rağmen ayakta durdu. başladığı yere varana dek ölene dek, bitene dek umudu..
konuşmayıp dinleyenler ve dahası dinlemeyip konuşanlar denebilir onlara.. konuşmayanlar hata yapmaktan korkarlar. sustukça derinleşir bakışları, çok şey öğrenirler bundan. Konuşanlar dinlemeyip hiç ama hiç, durmadan bir heyecanla bırakırlar kendilerini boşluğa. konuştukça azalırlar, konuştukça eksilirler hayattan..
"Neden herkesin oy kullanma hakkı var?" sorusunu "o zaman herkes oy kullanamasın" diye algılamamak lazım.
Oy kullanan kişilerin eğitim düzeylerinden dünya görüşlerine kadar bir çok konuda gelişmeye ihtiyacı var.Bir şeyleri değiştirelim diyoruz ama kaçırılan nokta şu: bu bir döngü, oyunu bilinçli kullanamayan her birey ihtiyaç duyduğu refah ve gelişimi de ıskalamış oluyor.
Bu böyle olunca da hepimizin bu ülke ve bu ülkede yaşayan güzel insanlar için umut ettiği herşey çöpe gidiyor..
üzerine düşünmeden ve belki de düşünemeden yorum yazmak yerine, etrafına bakmaktan aciz olan insanları eklemeyi unutmuşum.
Şu denebilir : Peki senin neden oy hakkın var?
Evet bence de neden benim oy hakkım var?Neye göre?
cevap şu:
Sorumsuz insanlarla sorumlu insanları ayırt edemedikleri için,
cahillerle, hayatına ve ülkesine her an değerli bir şeyler katma telaşında olan insanları ayıramadıkları için,
herşeyi dar çerçevelerden değerlendirip popülist yorum yapanlarla , gerçekten önemli olan bir konuya dikkat çekenleri ayıramadıkları için,
Hala bir oyun ne kadar değerli olduğunu anlayamayanlar olduğu için...
Seçimler yaklaşmışken akla gelen bir soru...
Hep bir ağızdan çünkü demokrasi diye bir şey var denebilir.
Herkesin oy hakkı vazgeçilmez bir şeydir de denebilir.
ama merak edilen şu ki:
sokakta 2 kelimeyi yan yana getirip anlamlı bir cümle kuramayan, bu ülkenin sorunlarını önemsemek bir yana, hiç bir şekilde merak ve gayret içinde olmayan, siyasetle ilgili bir fikir sahibi olmayan, kendini kurtarıp geri kalan herkesi satabilecek bir çok insan var.
Bu insanların da oy hakkı var. Yani hepimizin geleceğini, kaderini belirleyecek bir konuda söz sahibi olan binlerce insandan sözediyorum.
milletvekili olmak için yapılacak yığınla (gereksiz) masrafın neticede varılacak noktada yapılması gerekenlerle çelişmesidir.
bu ülkeye hizmet etmek isteyen herkesin milletvekili olmaya hakkı vardır.
Peki bir tüccarın sırf parası var diye milletvekili olmaya hakkı var mıdır?
Hizmet edeceğine olan inancı mıdır onu bu yola iten yoksa çevresinde itibar görme ve yahut
cebi doldurma sevdası mıdır tüm olan?
Bu ülkeyi seven çok kişi var elbette..ama çoğunun parası yok..
dürüst yaşamak için elinden geleni yapan, devleti kazıklamaktansa ölmeyi tercih edeceklerimiz de vardır..
ve onların çoğu hiç bir zaman milletvekili olamayacaklardır.
Espirili olmak zeka belirtisidir derler. Esas sorun budur. Herkes ne kadar zeki olduğunu ispat çabasındadır gizliden gizliye. Yoksa eğlenmeyi bilen neşeli insanlar bambaşka yerlerdedir. Onlar hayatın çemberinden çoktan geçmiş, efkarın tadını almış kişilerdir. Onlarla olmak keyiflidir.
Soru şudur: Komik olurken takılan maske hangisidir?(hangi yaramızın yarabandıdır son espri)
insan bunun cevabını kendine verebilmelidir.
Tanım : Komik olmaktan sıkılan, hayatı artık daha da ciddiye alması gerektiğini bilen kişinin sorunsalı.
Bir sitem.
Bir kaçıştır komik olmak. Gerçekler kaldırılamayacak düzeye geldiğinde komik olunur.
Farkında değildir kişi belki ama savunma mekanizmaları had safhada devrededir.
Kötü birşey midir? Hep somurtulsun mudur? Hayır, komik olmak, en azından olmaya çalışmak bir parça enerji katabilir ruha ancak kişi hep esprili olarak dünyayı kurtaramayacaktır veya ideallerini gerçekleştiremeyecektir. Bazen durup düşünmek gerekir. Son söz kendimedir.
Hiç kimsenin pençesine düşmeden büyüyemediği ortak paylaşım konusu (bir nevi internet)istese hayatını verecektir aşk insanı onun için. Ama hep hezeyan yaşanır. Zordur zor. Onun için hediyeler mi hazırlamamıştır, planlar mı yapmamıştır, şiirler mi yazmamıştır. Sonuç, aşk adamın canını acıtır.
Bir çeşit kamufulaj.
Kişi yüzündeki sivilce görülmesin diye yaralanmış hissiyatı uyandırarak karizmasını az da olsa toparlamak ister.
Asıl sorunun sivilce burunda çıktığında yaşandığı rivayet edilir.
"bu vatanı en çok biz severiz, ülkücü olmayan bu vatanı sevemez"
diye düşünen ve büyük yanılgı içinde olan kayıp güruhtur.
vatanı sevmenin daha ortaokuldayken son ders bittiğinde ve herkes dağıldığında açık unutulan sınıf ışığının kapatılması bile olabileceğinden de habersizdirler.
