Bunu savunan sadistlerle aynı ülkede yaşadığım acı gercegini hatırlatan başlıktır. Durumun hiç bir din ile falan alakası yok. Seksenlerde, doksanlarda eve bakarken evdeki karısının canını yakan neslin erkek çocuğunu yetiştirme biçimi temel sorunumuzdur. Zamanla duzleecektir ama bu son örnekleri de mide bulandirmaya yetiyor.
Şöyle ki bizim ülkede genelde ruhen eksiklik hissedenler evinde besler ya da annesi evde tek kaliyordur herkesin işi gücü vardır, kedi alınır. Zaten böyle bir durumda ruh hastası olunur, kedi bir nişanesi olabilir tabi. Neden olmasın?
Herkes öyle mi bilmem ama benim bir arkadaşım var. Yolda yurumemiz imkansız gibi bir şey. Yol üzerinde ne kadar kedi varsa o kadar duruyoruz ve bir kaç dakika sevme seremonisi ve yürümeye devam- bir kedi daha görene kadar.
Saha çalışmasında bir katılımcının "Benim apolitik olma lüksüm yok, apolitik olmak ötekilestirilme korkusu olmayan, ekonomik derdinin siyasete bağlı olmayan insanın lüksüdür." cevabını hatırlatan başlıktır.
Hava güzel. Odamı toplamak, güzel bir kahve koyup ve Saramago'yu okumak istiyorum ama yetişmesi gereken proje ve bir de çalışmam gereken bir de tezim var.
Baştan sona takip ettim. Özellikle ilk dakikalardaki dört konuk gayet doğru ve ispatlanabilir konuştular, hırsla değil. Sunucular da doğru sorulari sordular. Gayet iyiydi.
