italyanlar gerçekten mutlular. Ekonomilerindeki ve günlük hayatlarındaki bir sürü soruna rağmen Sokakta yüzü asık insan sayısı oldukça az. Benim canım ülkemdeyse insanlar birilerine çatacak, olay çıkarmaya yer arayacak kadar mutsuz ve sinirli.
Yıllardır kız çocuklarını satan, tecavüz eden, yük olarak gören, hayatın her alanında ikinci sınıf insan muamelesi yapan canım ülkemde kutlanmasını bırakın lafının bile edilmesi en büyük riyakarlıktır.
ikinci haftadan not istemeye başlayan andavallarla aynı sınıftayım. Ayrıca o kimseye notlarını vermeyen insan modelide benim. Her ders kafa patlat hem dersi dinle hem not al sonra 1 saat boyunca hocayı takmayan tiplere emeğini kendi ellerinle ver. Bu insanlar gerçekten manyak.*
Burada yazdığım son 4 girime baktım ve tarihler 2012, 2013, 2014, 2015 diye gidiyor. Son 2 3 yıldır her ne kadar çöplüğe döndüğünü düşünsem bile istikrarlı bir şekilde her sene uğramışım manyak gibi. Sözlük yazarlığına ilk başladığım yer olmasından dolayı yeri ayrı tabi.
uzun zamandır yazmadığım arada sırada girip hesabıma baktığım sözlük.
3 sene önce sözlüklerde yazmaya başladığım sıralarda ilk buraya üye olmuştum nedense. baya yazdım, çok kaliteli insanlarda tanıdım. ama şimdi 2 sene öncesine bakıyorumda nereden nereye gelmiş gerçektende. amaçsız bomboş bi ton insanla dolmuş, ne okunuyorlar ne başka bir şeye yarıyorlar. neden buradalar kendileri bile bilmiyor bence. tek yaptıkları sol frame i basitleştirmek.
klişe olacak belki ama, oysa eskiden buralar gerçekten çok güzeldi..
şapşallıkta sınır tanımamaya başladım sözlük. dün bi sevap işliyim dedim açım abla yemek al diyen 3 miniğe yemek ısmarladım. sonra bindim minibüse adama tam para uzattım. o arada aramızda ki aracı para üstünü alıp inmesin mi aradan. kendi dikkatsizliğime mi çocuğun şerefsizliğine mi yanayım bilemedim. ayrıca iş yerinde çok güzel faks ve fotokopi çekmeyi öğrendim evet bundan dolayı mutluyum. şimdi fotokopi üstüne master yapmayı düşünüyorum çift taraflı falanından.
