bilimi 'sıçırtmak' hülyası nasıl bir aklın ürünüdür bilmem. bunu söyleyen dimağlar için üzülürüm sadece. tanım niyetine de şunu diyeyim; grip olduğunda ilaç arayanların söylemeden önce tekrar düşünmesi gereken tuhaf bi önerme.
samimi olanları için, sancılı bir yolculuğun sonunda varılmış yüce bir mertebe yahut kıvançla bahsedilecek bir 'kimlik' değildir ateist olmak. felsefi bir duruş olarak kendini ateist olarak tanımlayan, her daim yaşamı, kendi varoluşunu sorgulamak gibi kallavi dertleri olan bir insanın; temiz duygularla bağlı olduğu sürece ne tür bir inanca sahip olursa olsun, mutlak doğruların varlığına inanmış başka insanları tepeden bir bakışla aşağılamak, onları bağnazlıkla suçlamak gibi bir kolaycılığa kaçması sadece konformist bir tavır değil aynı zamanda terbiyesizliktir de. sürekli bağnazlıktan dem vururken eleştirdiği şeyin bir parçası olması çok da zor değildir insanın. bir ateist olarak bağnazlık diye bir şey olduğuna inanmıyorum, bağnaz vardır olsa olsa.
camiden beri gelmeyen ama kuran'a el sürmemiş insanın samimiyeti ne derece tartışmaya açıksa, sadece başka insanları inciterek kendi varoluşunu realize etmeye çalışan ateistin içtenliği de o derece eleştiriye tabidir. soruları olan, bu sorulara yanıtlar arayan insanın işi, zeka tespit komisyonları kurmak değil, zekanın değerli olduğu bir dünya arayışı içinde olmaktır.
son zamanlarda altına yazdığım başlıkların çoğunluğunu, içerisinde "kürt" ibaresi bulunanların oluşturduğunu az evvel farketmemle birlikte bu vasattaki hitler soyuna dair yazabileceklerimin sonuna geldiğimi düşünerek, ironiden de artık çok sıkıldığım için, son bir yazıyla bu boklu dereleri andıran başlıkların altından voltayı almaya karar verdim.
şimdi algı ayarlarını en düşük seviyeye çekip bir de oradan yazmayı deniycem. yine de anlaşılmazsa yapacak şey yok. kendi pisliğinizde boğulana kadar debelenin bu dipsiz çukurlarda, ne diyim..
kelimeler masum değildir. nesnel bir iletişim aracı hiç değildirler. "sevgilinin kürt olduğunu öğrendikten sonra olanlar" cümlesinin terkinde taşıdığı o sinik, o tepeden bakan, o buram buram ırkçılık kokan havayı solumayan var mı aranızda? peki bu başlığı açan adamın, aynı ülkeyi paylaştığı insanlarla barış içinde yaşamak gibi bir niyeti olduğuna inanan? kendi payıma inanmak istiyorum, ama inanamıyorum yazılanlara bakınca.
hem türkler hem de kürtler arasında, yıllardır bi sike derman olmadığını hergün yaşayarak gördüğümüz halde faşizan tavrının dozajını artırmaktan bir türlü vazgeçemeyen kesimler var. ve işte diyalektiğin yasası gereği her şey kendi karşıtını büyüterek gelişiyor. sokayım pkk'nın götüne. ama siz de şu yazdıklarınızla yaptığınızın adına siyaset diyorsanız, bilin ki yanlış noktadan uyguluyorsunuz basıncı. farkında mısınız bilmiyorum ama, böyle aşağılık söylemlerle, silahlı bir örgütün har daim yanında tutmaya çalıştığı bir kitleyi ona doğru itiyorsunuz. sonra da kürtlere dönüp "hepiniz potansiyel teröristsiniz" diye bağırmanız sizce de komik değil mi?
siz bunu düşünürken, ben de elindeki silahı başıma dayayıp zorla tanım vermem gerektiğini söyleyen içimdeki format sevdalısı çocuğa uyup tanım vereyim de, zaten suya yazdığımız şu yazı yok yere buharlaşıp gitmesin bari;
ırkçılığını başkalarının ırkçılığında meşrulaştırmaya çalışan herkesin cehennemin dibini boylaması dilenir.
* dünyanın yörüngesinin tuhaf biçimde değişmesi.
* çinlilerin aynı anda osrması.
* buzullardaki erimenin hızında görülen müthiş artış.
* pirinç fiyatlarına zam.
* ötv de indirim.
sözlüğün nitelikli metin üreten, ne yazmış diye meraklandığım birkaç yazarından biriydi rolfes. yazık ki "shutdown" demiş. kendi payıma gidişine üzülmemem olanaksız. lakin şu sol çerçevede kimi soysuzlarca ısrarla yürütülen köpekliğe baktıkça da, midesine giren krampların şiddetini anlayıp gidişine hak vermemek mümkün değil.
sevgili rolfes; senin o 'sıkıcı' yazılarına inat, birazdan muhtemelen "kürtlerin sikten ibaret olması" konulu ufuk açan paneller verilecekti sol tarafta, her biri alanında uzman konuşmacılar tarafından. bilmem farkında mısın ama, çok şey kaçırıyorsun dostum.
ah biliyorum, ironi de sıkıyor bir yerden sonra. iyisi mi kısa keseyim; yazacağın yerin adresini ulaştırıver artık bi şekilde. bin tane sözlük var, hepsinde bir bir nickini aratma bana.
her şeyden bir parça yanlış anlamak bile birikim gerektirir. o yüzden de geniş bir yelpazede saçmalayabilen halihazırda başkaları da varken, üzerine fazla gidip paye vererek bu karakterin omuzundaki yükü artırmayın arkadaşlar. yaşam algısı tek bir mevzudan ibaret, kişisel gelişim trenini çoktan kaçırmış, hevesi kapasitesinin çok üzerinde bir insanın bu zaafını beslemeyin. bütün samimiyetimle söylüyorum; yazıktır.
bırakın, yüzüne sürdüğü rengarenk boyalar ve burnuna geçirdiği kırmızı plastik topla dolaşsın ortalıkta.
ne güzel yazmış yine murteci... hayata aynı yerden bakmasam da, hep sevmişimdir kalemini. içini doldur(a)mayacağı şeyi yazmaz. yazarsa da tabir caizse itin götüne sokar sokar çıkarır adamı. neyse...
sınırların olmadığı bir dünyanın peşinde koşan benim gibi ütopik dangalaklar için araya yeni sınırlar koymak tercih edilesi bi durum değil. lakin dedim ya, güzel yazmış murteci...
edit: murteci kim, ne yazmış diye merak edenler olabilir. şuraya alalım onları: (bkz: #5709257)
öncelikle, karl liebknecht'in sözleri kulaklara küpe olsun:
" mümkünün son sınırına imkansızı elde etmek için çabalayanlar ulaşabilir ancak. gerçekleşmiş imkanlar, zorlanmış imkansızlıkların sonucudur. öyleyse nesnel olarak imkansızı istemek budala bir hayalcilik ya da kendini aldatmak anlamına gelmiyor. tersine, en derin anlamıyla politika demektir bu. bir politik hedefin gerçekleşmesinin imkansız olduğunu göstermek demek değildir. bunun göstereceği tek şey olsa olsa, bu tür bir eleştiriciliğin toplumdaki hareket yasaları konusundaki körlüğüdür; özellikle de toplumsal iradenin (yani bilincin) oluşumunu yöneten yasalar konusundaki..."
devrime ve sosyalizme her şeye karşın inanan, ama tedbiri de elden bırakmayıp her ikisinin de yalnızca bir olasılık olduğunda ısrar edenler var bir de... hani, ilk yaşanan yenilginin ardından şöyle bir cümle kuruverenler: "devrim, vaktiyle bir ihtimaldi ve çok güzeldi."
devrim hiçbir zaman yalnızca bir ihtimal olmadı. bu kullanımıyla "ihtimal" sözcüğünü sol literatürden bir an önce çıkartmak gerekiyor. yenilebilirsiniz. yaşadığınız sistem en ağır fiziki müdahale dahil ideolojik ve siyasi tüm zor mekanizmasıyla üzerinizden geçebilir. dahası sosyalist mücadelenin içindeki bireyler bu sırada kişisel yenilgiler de alabilirler. ama bunların hiçbiri, bir zamanlar uğrunda kavga edilen sosyalizmi bir ihtimale indirgemez.
sosyalizmi piyangodan çıkacak büyük ikramiye gibi sunanların, aynı insanların daha gerçekçi buldukları yılbaşı çekilişine bilet almak için sıraya girmelerine kızmaya hakkı yok. uzak bir gelecekte yaşanacak mutlu günlerin ihtimali için mücadele etmektense, ya çıkarsa diye hafta sonu yapılacak çekilişe bilet almak niye mantıksız olsun.
devrim bir ihtimal olarak dahi güzel değil mi peki?
bu sorunun muhatabı sosyalistler değil elbette. ihtilal ihtimallerin en güzeli bile olabilir. ama sonuçta bu durumda da en fazla, bir ihtimal, hiç yaşama geçmeyecek bir hayal kadar güzeldir işte.
ya gerçekten yaşananı? bütün ezilenlerin şöleninde emekçilerin iktidarı alışı...
nerede o saygıdan, değerlerin kutsallığından, özgürlüğün sınırlarından bahseden canavarlar? gelip şu başlığın altına da yazıverseler ya tam da şimdi. yoksa bazı değerler saygıyı hak etmiyor mu buralarda? defolsun mu, hiçbir kişisel çıkar gütmeden inandıkları uğruna hayatından vazgeçmiş insanlara küfreden bu adamı eleştirenler de yoksa? hadi, hepinzi bekliyorum. madem samimisiniz sözlerinizde aynı hassasiyeti şuracıkta da görelim.
tanım filan yok.
edit: başlığı açan soytarıya "adam" diyen ağzıma sıçayım.
bazı psikologların; insanların birbirinin yüzüne alışma süresinin 6-7 ay olduğu, bu 6-7 aydan sonra sevdiğimizin yüzünü değil kişiliğini algılamaya başladığımız yönündeki tezi her ne kadar başlıkla uyum gösteriyor ise de, "o'ndan hoşlanmamak için, o'nu mutlaka tanımanız gerekir." diye bir vecize de var elimizde. karışık işler bunlar.
sözlük yazarlarının en önemli ortak paydalarından biri de bu sanırım. 'acayip komik' yazılar karşısında verilen istemdışı ilk tepki* bu oluyor genelde; ekrana püskürtmek. öyle ki, monitörü temizlemesi için entry sahibini çağıranlar bile var. biraz detaya inildiğinde ise şunu görüyoruz; genelde çay ya da kahve oluyor bu, bir kez olsun ayran ya da kuşburnu püskürtene rastlayamıyorsunuz.
"koltuktan düşen" versiyonu da olan bu 'püskürtme timi'nin nasıl ciddi bir kalabalığı oluşturduğunu merak edenlere (özellikle de ekşi sözlükteki) yaran entryler başlığını incelemelerini tavsiye edip, ata sporumuzun güreş olduğunu bir kez daha bildirdikten sonra bitiririm bu entryi.
halk hikayelerinde, destanlarda, kimi zaman mitolojide, çoğunlukla çizgi romanlarda karşımıza çıkar, bir tip vardır hani... doğruluğun, yiğitliğin, cesaretin, cengaverliğin sınanamadığı, karşısında tüm bunların tedavülden kalkıverdiği, alışıldık erdemlerin alt edemeyeceği bir düşman tiplemesi bu... çünkü kaba kuvvete de dayansa, entelektüel bir fikir tartışması da olsa; tarafların var olduğu her türlü tartışmanın belirli bir ahlaki ön kabule dayandığını; hatta belki bu ahlaki duruştan neşet ettiğini düşünür/sanar/var sayar kahramanlarımız... bir rivayete göre, ellili yıllar istanbul'unun namlı kabadayılarından kadırgalı kör emin bıçaklanmıştır ve kendisini bıçaklayanın kim olduğunu soran polislere; "sağ kalırsam tahkikatı ben yaparım!" demiştir son nefesini vermeden önce...
***
sözlük adı verilen sanal vasatlarda bu insanlarla ilgili açılan başlıkları; çoğu zaman altına döşenen iki dirhem fikir kırıntısından, üç ölçek orijinal yorumdan uzak yazıları okudukça kürt olmadığım halde mideme kramplar giriyorken, o insanların neler hissettiklerini anlamak gerçekten zor geliyor bana. hemen hergün ne sapkın fantaziler kuruluyor, ne absürd teoriler üretiliyor bu insanlara dair. ortada bir örgüt var, kan döküyor. öldürdükleri 20 yaşında gencecik insanlar. birazcık aklı vicdanı olan herkes buna karşı bir duruş sergiler/sergilemelidir. lakin böyle bir melanet var diye ortada, aynı etnik kökene mensup insanların tümünü birden lanetleyip, akla hayale sığmayacak hakaretlerde bulunmak neyin nesidir kuzum. edep, adap nedir bilmez mi hiç bunu yapanlar. daha geçen gün nickaltına da yazdığım bir yazar "analarını getirsinler" diye bağırıyordu. şimdi buna "milli hassasiyetleri kabarmış demek ki çocuğun" diye geçiştirebilecek olan var mı aranızda?
***
bu terbiyesizliğin sahiplerine sözüm şudur: etkiye tepki diye bişey var arkadaşım doğanın kanununda. eğer çok sevdalıysan ettiğin küfürlere, gelen şehit haberlerinin ardından gözyaşı akıtma şu monitöre. hiç inandırıcı olmuyor.
kendilerini milliyetçi/muhafazakar diye tanımlayan, öyle tanımlamasa bile hayata o pencereden bakan bir kesimin; genelde ülkenin insan hakları, demokrasi, temel hak ve özgürlükler gibi netameli konularında fikir beyan eden, bu alanda mücadele veren, dolayısıyla kimi zaman mitinglerde kendisini güzelce coplayabilsin diye vergileriyle maaşını ödediği polisle karşı karşıya gelen insanlara karşı dillendirmekten usanmadığı, artık her duyduğumda matkap zırıltısı gibi beynimi sikerten bin yıllık söylemi.
biliyorum zor olacak ama bu akıllı bıdıkların anlaması gereken bir şey var: küçük bir kesim dışında kalan herkes ürettiği değer, döktüğü alın teriyle götürüyor evine "bu ülkenin ekmeği"ni. ülkenin durduk yere kimseye bir şey verdiği yok. o yüzden bırakın artık bu üç dirhem olsun fikir kırıntısı taşımayan söylemleri. söylecekseniz de doğru adrese gidin; devletin tepesindekilere filan mesela.
* marketlerin çıkış kapılarından giriş yapmaya çabaladığım zamanlarda açılmayan kapılara çok alınıyorum. "girmeden çıkamazsınız" benzeri uyarı tabelaları istiyorum.
* prospektüs okuyamıyor, perspektif bakamıyorum. majeziği seviyor, apranaxa tapıyorum. aspirini çok masum, gripini çok kaba, teramisini fazla yılışık, novalgini pek bi nötr buluyorum.
* dr otker'in artık profesör, cumhurbaşkanının hayrunnisa gül olmasını istiyorum. [çünkü eşi türbansız]
* pamuk prenses'e bağlı cüce sayısı yediden on ikiye çıkarılırsa dünyanın daha güzel bir yer olacağını düşünüyorum.
* alkolün topuzunu kaçırdığım gecelerde msn'e kendimi ekleyip sabah ilk iş siliyorum. bi sonraki alkollü gecede "niye sildin olum beni" diye sitem dolu mailler atıyorum.
* uykum geldiğinde saçmalıyorum. daha fazla saçmalamak istemiyorum.
