Kafanda dönüp dolaşan düşünceleri nasıl susturuyorsun?
Geçmişini susturabilir misin ya da ondan sıyırıp yakanı, kurtarabilir misin?
Ben kurtulamıyorum mesela, yapabiliyorsan bana yardım eder misin?
Travmalarla doluysa çocukluğun, çocukluğunu hatırlayıp mutlu olabilir misin?
içindeki çocuğu kaç kere öldürdüler bana bi sayabilir misin?
Yoksullukla dolu tek göz odalarda anasız-babasız büyüyüp barbie bebek giydirebilir misin?
Hakettiğin her şeye başkaları sahip olurken bi daha dener misin?
Sevdiğin adama başkası sarılıyorken bi daha sever misin?
Düşlediğin hangi geleceğe başı dik çıkabilir ki bu geçmişin?
"saat 1 i 39 geçiyor..
nisanın son demlerini yaşıyoruz..
ve belki de hayatın sunduğu şansların sonlarına yaklaşıyoruz..
o konuda net bir bilgi yok..!
saat 1,39
ve ben, uyandığım andan bu yana geçen süre bir yılı tamamlamak üzere..
içimde sürekli doğup batan bir güneş var..
benden gizli şarkılar söyleyen bin bir türlü nebatat..
saat 1,39 ve ben yalnızlığı bayram yerine çevirme denemelerindeyim…
kaybetmek bazen gereğinden fazla üzüyor…
suskun kalan bir sürü şiirle başbaşa kalıyorsun bir defa.. hiç çekilmiyor suskunlukları. o gözlerine bakarken, o gözlerinin bana baktığını görürken, o alaycı mı, sevecen mi, hisli mi, soğuk mu olduğunu bir türlü çözemediğim gülüşünü farkederken içimde tarih, felsefe ve sanat baştan yazılıyor…
umarsız bir şair efsane olma yolunda ilerliyor ruhumun derinliklerinde, bilge bir keşiş efsanevi laflar ediyor, binlerce yıl sonra konfiçyusa maledilecek laflar, klişe balıkçılar, evsiz şarapçılar ve bilimum babacan karakterleri televizyonların gerçek oluveriyor aniden ve haber vermeden hiç kimseye dünyayı gezip-görüp-geçirmiş oluyor adeta…
ve zihnimde bir cemal süreyya…
******
şimdi zihnimde cemal süreyya
oturmuş bir şiir yazıyor, kendi sesinden…
kulaklarımda paganini 25. sonatını yaratıyor
içli içli düet yapıyor cohenle tom waits
sen gelmişsin, bana katlanmaktan bahsediyorsun…
ben ölebilmenin kıyılarında gezmek için koşturuyorum yıllardır…
ve ya ölümsüzlüğü, ya hayatsızlığı arıyorum her satır arasında…
bulamadığım ama aradığım binlerce yol var, binlerce mısra arasında kaybolmuşluğum var…
ve eski mahallemizin arka bir sokağı gibi afeta zinhim…
geceleyin nerede olduğumu tam kestiremiyorum da, sen güldüğünde huzur doluyor içim..
sokağımı aydınlatıyorsun,
o top koşturduğum sokakta oturuyor olmanın huzurunu veriyorsun bana,
sonra arkanı dönüyorsun,
ve
sanırım gidiyorsun..
********
şimdi sen gidersen, benim içimdeki cemal süreyyanın sesi kısılır..
kendi sesinden şiirler yazamayabilir o zaman, bu kötü olabilir..
gidersen yollarına engel olasıca karlar yağabilir inşallah..!
ama bunlar benim umrumda olmayabilir..
sen gidersen ben başarısız bir yalancı olabilirim..
yani, şey, gitmek mi lazım..?
özür de dilerim sevgilim ama gidersen..
zira bütün bunların sadece benimle alakalı olduğunun ciddiyet ile farkındayım..
başarısızımdır zaten bu tip konularda, sevmek-sevilmek-özlemek konularında ciddi bir çözememişlik duygusu hakim..
hissi şeyler biliyorum ama, yine de ölüm kadar değil hani..
ben bu kadar zorlamamıştım ki seni…
cidden hayatımın çay bardağına doldurulmuş orta demli çayı..
şimdi çok zamansız değil mi gidecek bir yolun içinde olmak..
benlik bir sorun yok, ama şu yeni aldığım beyaz betta yok mu, o diyor ki giderse bana nazar değebilir..
sonra biliyosun eşini de aldım, o da beyaz, ben de beyazım diyor, o da bizi nazardan koruyor..
şimdi sen gideceksin diye sırf bu iki güzelim balığa kıyılır mı mangal kömürüm..
yalancı olmama değer mi bu gidiş, onu bari söyleseydin…
ölümünü anlatıyorum burada,
halbuki olan sadece bir resmini görmek, yine içinde sokağı aydınlatan bir gülüşle…
ve tabiki bu bir keşke değil, bu bir ah…
bu bir iç yanması, bu bir yanmak, bu bir içi acımak hali…
sana sevgilim diyorum..
bu bir ah değil
keşke de değil…
yaparım ben öyle küçük süprizler,
yüzüne söyleyemem belki diye -gözümü kapadığımda söyleyemiyorum zira-
ve belki de bu umutmaya başlamak için çok kötü bir yol…
Temple run 3 gibi bi şey. Oyunun 3. versiyonu. Görsel açıdan çok zengin. detaylı incelemesine aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz. yalnız ben android ile bu oyuna ulaşmak istediğimde geçersiz paket dosyası uyarısı aldım, nedendir bilinmez.
Devletin "ulan ben bunu daha fazla nasıl sikerim?" düşüncesiyle yola çıkarak vatandaşını mağdur etmesine bir örnektir. Gümrük Yönetmeliğinde yazan her şeye harfi harfine uyulmasina rağmen alınan ürünün fiyatının 2 katı vergi+ardiye ücreti istenmesi de nedir efendiler? Yapılabilecek hiçbir şey yok, hiçbir kanun boşluğu bırakmamış cakallar. Alın bi tarafınıza sokun şimdi.
cumartesi günki hezimetten sonra iyiden iyiye merak konusu olmuştur. açtıkları günden bu yana "namusumuzdur" dedikleri "CAS" davasının geri çekilmesinin ardından, ezeli rakipleri Galatasaray'ın mabed saydıkları kadıköy'de kupa kaldırması, "bu sene gitmeyen namusunuz kaldı mı?" sorusuna cevap aramamıza neden olmuştur.
Bu akşam oynanan Real Madrid - bayern münih maçının ardından, maçın hakemi howard webb'in yıllar önce bayern münih'in basketbol takımında oynadığının ortaya çıkması üzerine, hiçbir haksızlığa katlanamayan angry birds'ün Real madrid'e yapılan haksızlıklara nasıl tepki vereceği tüm futbol camiası tarafından merak konusudur. inanmayanlar için delil: https://galeri.uludagsozluk.com/r/252039/+
"vatanında azınlık muamelesi gören bir türkün faydasız serzenişi.
eğitim mi istiyorsun? öğretmenimi vurma.
sağlık mı istiyorsun? doktorumu vurma.
güvenlik mi istiyorsun? polisimi vurma.
vatan mı istiyorsun? askerimi vurma.
eşitlik mi istiyorsun? bak işte onu bende istiyorum.
elektiriğe ben dünyanın parasını öderken senin ödememen gücüme gidiyor mesela.
bana dilediğin gibi küfrederken, ben sana karşılık verdiğimde hakkımda soruşturma açılması gücüme gidiyor bir de.
sen bayramını, nevruzunu, rahatça kutlarken, benim cumhuriyetimi kutlamamın önüne geçilmesi gücüme gidiyor.
sen kendini savunduğunda insan, benim halkımı savunduğum da faşist olmam da hayli gücüme gidiyor.
ve en çokta senin kimliğinde t.c yazması benim çok gücüme gidiyor."
çoğunuz ikiyüzlüsünüz.
bir erkeği elde etmek için 40 takla atıp ben hiçbir şey yapmadım diyorsunuz ya, her yanı ellenmiş bakire vücutlarınızla rahibe gibi ortalıkta dolanıyorsunuz ya, 34 beden olduğunuz halde "ay kilo vermem lazım yaaa" diyorsunuz ya tiksiniyorum sizden.
kıskançsınız. kız arkadaşımı neden kıskanmam gerektiğini, memeleri benden daha güzel olduğu için neden ondan nefret etmem gerektiğini falan çözemiyorum. bir yere gidileceği zaman, "onu giyme lan, kıçını kocaman gösteriyor" dememin nesi yanlış? onun neden çirkinleşmesini isteyeyim, ikimiz de güzel olursak manita yapma şansımız daha yüksek olmaz mı? bunlar benim asla cevaplandıramadığım sorular hep.
sıkıcısınız. saatlerce dior'un yeni ruju hakkında nasıl konuşabilirim ben sizinle. sürerim biter. bir rujdan neden bahsedeyim? parasından bahsederim edeceksem. 150 tl'ye ruj mu olur mkoyim. ha, bir de ağzım bozuk ya, "ayol"cu hatun olamadık ya, o yüzden sevmiyorsunuz beni.
hepiniz öyle acımasızsınız ki, çok korkuyorum sizlerden. bi anda canım cicim oluyorsunuz, bi anda nefret ediyor, birbirinizi öldürmek istiyorsunuz. erkeklere birçok konuda hak veriyorum. ayrıca hiç kusura bakmayın ama, onların muhabbeti çok daha eğlenceli.
sıkılıyorum arkadaşim senin istenmeyen tüylerini konuşmaktan. benim de var yani, ben sana anlatıyor muyum? ben orda "bu herifin çizgisini çok beğeniyorum, şu karakterin yaratıcısı" diye muhabbete giriyorum sen bana "3 dakika önce mesaj attım hala cevap vermedi. ya aslında kırmızı tam senin rengin. saaaçççmalaamooaaaa, o gömlekler çok erkeksi" diye cevap veriyorsun.
bi gün; her şeyiyle bana uyan, yanında hiç sıkılmayacağım, zevklerimizin ortak olduğu bi kız arkadaş bulabilirsem ona aşık olurum diye korkuyorum. o derece.
düzenleme: yapılan yoğun eleştiriler ve hakaret içeren özel mesajlardan sonra anlıyoruz ki bazı kızlar çok hazimsiz. ayrıca 2 senedir uludağ sözlükte yazıyorum tanıdığım insan sayısı iki elin parmağını geçmez, nick altım kadın olduğumu bilen abazanlarla da dolu değil. birkaç kere de soruldu lezbiyen değilim ama sıcak bakıyorum. öpüldünüz.
saldıracak başka konu bulamadığı gibi, rezilliğin sınırlarını zorlayarak bu adiliği yapar. e ama fazla şaşırmamak da lazım fenerbahçe li antipatikliği diye bi şey var. *
ama ben onu orda yeğrim yeğrim.
evet efendim bu kürt "vatandaşımız" her fırsatta -özellikle kamera gördüğü vakit- bu cümleyi kurar. bir nevi atasözüdür bu artık onlar için.
manda kasa mercedes'ten ayağında şalvarıyla iner, 60 çocuk yapıp yarısını dağa yollar, çifter çifter aldığı yeşil kartları eşe dosta dağıtır, 2 parmak altın künyeyle arzı endam eyler ortalıkta.
a benim canlarım tüm türkiye cumhuriyeti vatandaşlarına, malesef ki devletimizin bazı alanlardaki yetersizliği ve dandikliği sebebiyle yapılan kötü muameleler var. ama kürt kökenli türk vatandaşlarımız 'hep kürdüm diye böyle yapıyosunuz demi lan. böhü böhü.' şeklinde hezeyanlarda bulunuyorlar, yapmayın olm.
Biz türkler de hergün küveti sütle doldurup götümüze buzlu badem sokmuyoruz. yani ben hiç sokmadım, ha olsa sokar mıyım? bunu sizinle tartışacak değilim öptüm.
zorunlu din dersi üzerine okunması gereken bir yazı. **
ben de diyorum bu ülkede neden işsizlik bu kadar fazla, neden 35 yıldır terör var, neden yıllardır ab'ye girmek için birilerinin ağzının içine bakılıyor, neden bu kadar dış borcun içinde yüzülüyor, neden tarihin akışını değiştirecek bilim adamları yetişemiyor...
zorunlu din dersi kalksın diye yıllardır durup durup zıtlık çıkaran, idealist, hümanistmuhalefet arkadaşlarımız, başka dine mensup insanların haklarına saygılı olduğunu ileri süren aydın arkadaşlarımız, ygs'deki adaletsizliğe neden adam akıllı ses çıkartmıyorsunuz? hukuk okuyacak bir çocuğun yıllarca fizik kimya okumasına neden karşı çıkmıyorsunuz? her "zeki" olarak görülen çocuğun mühendis olması farzmış gibi sayısal alanlara yönlendirilmesine neden tepki koymuyorsunuz? okula gitmek için kilometrelerce yol yürüyen insanların eğitim hakkını neden savunmuyorsunuz? ilkokul 1. sınıfın da 5. sınıfın da aynı sınıfta eğitim gördüğü okullara neden çözüm önerileri sunmuyorsunuz?
oğlum gerizekalı mısınız lan siz?
dangalak mısınız?
tek derdimiz zorunlu din dersi mi? ayrıca bu bir dert mi? ya deliriyorum bunların şu yapmacık hümanistliklerine.
neymiş? işte bi arkadaşı varmışmış, hıristiyanmışmış, ona zorla din dersi okutuyolarmışmış, karnesine zayıf düşürüyolarmışmış, subhanekeyi okumazsa falakaya yatırıyolarmışmış, anasını .ikiyolarmışmış.
bak, ben özel fransız okullarında büyümedim. ortaokulu varoş sayılabilecek bir okulda okudum. tipik 60 kişilik sınıflarda. seviye zaten yerlerdeydi, belalı tipler çoktu, olaylar eksik olmazdı. yine bu okulda, sınıfımdaki hıristiyan kıza ayrı, özel sınav hazırlardı hoca, o da zaten hep 5 getirirdi karnesine.
şimdi bazı okullardaki orospu çocuğu karakterlerli hocaların yaptığı ayrımcılık üzerinden demogoji yapıyor ve bunu tüm din derslerine mal ediyorsunuz ya, "sırf türbanlıyım diye sakız çiğnememe karşı çıktılar kiiiiiieeee" diye mektup yazan kişilerden pek bir farkınız kalmıyor. öğrencisinin g.tünü elleyen beden eğitimi hocası da var bu ülkede, beden eğitimini de mi çıkaralım müfredattan .mın oğlu?
ne kadar inkâr da etseniz, toplumların afyonu olarak da görseniz, din insan hayatında çok ama çok büyük bir yer tutar. bu konu hakkında okullarda bilinçlenmeyecekse çocuklar, nerede bilinçlenecekler? abi evlerine gidenlerine sonra cemaatçi diyorsunuz? çocuğunu kuran kursuna gönderen anne babalara da yobaz yaftası yapıştırıyorsunuz?
birbirine benzer 2 durum var beni acayip sinir eden.
birincisi kürtlerin bağıra bağıra "ben kürt'üm tamam mı kürt'üm bakın, şşş bakın la kürt'üm ben neler yapıyorum nasıl da kürt'üm görüyonuz mu barış süreç demokrasi diyalog uzlaşma lililili" şeklinde ısrarla kürtlüklerini duyurmaları, ikincisi de ateist arkadaşlarımızın bağıra bağıra ben ateistim diye hönkürmeleri.
tamam dalyarak anladık ateistsin ne yapalım yani, gelip önüne domalayım mı ne yapayım seni memnun etmek için?
zorunlu din dersini iyi ki görmüşüm. ileride çocuğumun da bu dersi zorunlu almasını canı gönülden isterim. şu an ezbere 2-3 sure biliyorsam, babama geceleri dua edebiliyorsam, yakınlarımın cenazesinde ne yapacağımı bilmeden etrafa bakmıyor ve bir fatiha okuyabiliyorsam, işte bu küçükken verdikleri o eğitim sayesinde yapıyorum bunları.
şimdi diyeceksin ki "nasıl müslümansın sen yeeaa bi de bu halde din dersi istiyosun kendin de öğrenebilirsin bunları o kadar müslüman olsaydın bırak yeeeaaa" falan diyeceksin dimi?
be kulağına soktuğum, ben sana ne zaman iman dolu über dindar bir insanım dedim?
ben var ya, cehennemin odunuyum lan. dinler üzerinden yapmadığım espri kalmaz arkadaş ortamında.
camiye uğramam bile, namaza durmayı zaten unutmuşumdur büyük ihtimalle.
böyle bir herifim.
ama inançlıyım.
evet böyle inanıyorum ben, çünkü imanım zayıf, çünkü kendimi uzak hissediyorum.
yaptıklarımın günahını ve sorumluluğunu da kendi üzerime alıyorum, allah affetsin.
böyle olmayabilirdim. ama oldum. yozlaştık çünkü. çocuklarımız daha da yozlaşmış bir dünyada yaşayacaklar.
sadece inanmayanlar değil, inananlar da yozlaşıyor evet. çok haklısın olum ben de senin düşündüğünü düşünüyorum, ben de alkol yaşını yükseltenlere sövenlerdenim.
ben demiyorum ki tüm dindar insanlar çok şerefli, namuslu insanlardır. ulan ben beşiktaşlıyım diye sana diyebilir miyim ki tüm beşiktaşlılar süper güvenilir adamlardır diye? nereden bileyim diğer müslümanların ne kadar müslüman olduklarını? fakat "dinci" yaftası alan bir insan senin gözünde itibar olarak 3-0 mağlup başlıyor. gerici olduğunu, kapasitesiz ve cahil olduğunu düşünüyorsun içten içe. hadi öyle düşünmesen de her türlü kendini o insandan üstün ve ileri görüyorsun.
çünkü namaz kılan bir insan yobazdır.
camiye giden insan cemaatçidir.
dimi?
e bu durumda sen nesin? sen yobaz değil misin lan? yobaz olmak için illa hacı sakalı bırakıp cübbe giymek gerekmiyor kafasına sıçtığımın materyalist ruhlu .ezevengi.
neyse, din dersi diyoduk. he işte sen şimdi bi de şey dersin, "ama ben din dersi tamamen kalksın demiyorum kiiieee seçmeli olsun diyoruuaaam.". 10 yaşında bir çocuksun, seçmeli derslerin şunlar: din kültürü, resim, müzik.
hangisini seçersin?
bazı şeyler zamanında öğrenilmeli, o bilinci ileride edinmen sen ne kadar istesen de çok ama çok zor oluyor inan bana. o yüzden bırak artık, gereksiz detaylar ile uğraşma, .iktiğimin eğitim sisteminde yüzlerce adaletsizlik, binlerce saçmalık sayabilirim ben sana. git onlarla uğraş, idealist hümanist duygularını daha işe yarar, daha adil konularda bastır.
nejdet sançar'ın 3 mayıs 1944 türkçülük-turancılık davasındaki savunmasıdır. Okunmalı, ders alınmalıdır.
"beni beraat ettirin demeyeceğim çünkü benim için suç olarak gösterilen şey bu toprakları, bu ırkı sevmekten başka birşey değildir.
yurdumu ve ırkımı seviyorum, onun içindir ki türk ırkçısıyım.
bu sevginin manasını anlamayanlara sözüm yok.
eğer bu günahsa beni mahkum ediniz. bu mahkumiyeti övünçle kabul ederim, şeref sayarım.
sizden adalet bekliyorum da demeyeceğim çünkü bu mahkeme adil değilse, o zaman büsbütün manasızdır.
en büyük mahkeme olan tarihin huzurunda alnı açık bir türk oğlu olarak, hiç endişem yok.
on ayı doldurmakta olan ve büyük kısmı tahta masalarda yatmakla geçen hürriyetsizliğimi, millet yolunda çekilmiş, şerefli bir felaket olarak sayıyorum.
duvarlar, ezilmiş hayvanların kan lekeleri ve rengini kaybetmiş, köpeklerin bile yatmayacağı pis hücrelerde geçen haftalarım içinde bir ışık sızacak kadar küçük deliği olmayan, tavanı basık bir inde, hayır bir in değil, mezarda, ışığa güneşe ve hayata hasret çekerek geçirdiğim günlerim, uykusuz gecelerim, yarın benim için acı fakat övünçlü hatıralarım olacaktır.
bunlardan yılmış değilim. bilakis bahtiyarım.
yuvamın dağıtılmış olmasına, eşimin bir türk anası olmak şerefini kazanacağı günlerde çektiği dayanılması güç ızdırapları ve akıttığı gözyaşlarını unutmamış olmama ve bugün hayat kavgasında minimini yavrusuyla tek başına kalmış olmasının ruhunda yarattığı fırtınalara rağmen bahtiyarım.
türkü sevdim, seveceğim.
ama bunun sonunda ızdıraplar varmış, felaketler varmış, hatta karşılaşılacak türlü kahpelikler doluymuş.
hepsi kabul!
şike iddiaları doğrulanırsa eğer küme düşmesine kesin gözüyle bakılan fenerbahçenin içine düşeceği durum. bir hayal kırıklığı. lionel messi'ye çalım atmayı düşünürken ulaş güler'in koruduğu ağları havalandırmak. bu mücadeleye yürek dayanmaz.. bank asya birinci lig..
şeyy. yani bir trafik kazasına benzemeyebilir bir trafik kazası olmayan.
yani dağınıklık nedir kablolar ve gözlerin kablolar ve gözlerinde insan bir şey olur başka birinin bir yerlerinde, şeyy yani dağınıklık nedir
sen vücut modifikasyonum
gizli gizli gezdiğim et galerisi, gezdikçe masumum
ve koştuğum iktidar koştuğum çekirdek koştuğum yaramazlık koştuğum ülke
şeyy yani onlar nedir diye düşündüğümde senin üzerinden
çok muşamba, çok gizli tarih kalıyor, yakında yıkılacak bir yaradan gibi
canlıdaki indirim bitecek saçlarımı okşa, bana sarıl ve bu 3 kere olsun
şimdiki zamana koşuyorsun gömleğe koşuyorsun
çıplaklığın anahtarları mı var - yok ki.
biliyorum zaman zaman sadece erkeksin
biliyorum insan bazen sadece iş'tir
şeyy yani, sanki oturduk nadir görülen bir hastalıktan mı bahsettik
sürtünme enerjisinin çocukları, nereye gitmek istiyorlar
gazetelerden ve telefon numaralarından kaçıp
"her zevke uygun renk katalogları"ndan kaçıp
her şeyi kolaylaştıran ağdalardan kaçıp
deneyimden ve çürümeden kaçıp sana geldim
evet şimdi derin bir nefes alıyor-muyuz, böylece yaşıyor muyuz ara sıra
şeyy dağınıklık nedir ki bu saatten sonra?
bir kaç ay önce galatasaray'ı bank asya'ya uğurlayan sportmen fenerbahçe taraftarına, galatasaray taraftarının verdiği cevabın özetidir, buyrun:
100 yılı aşkın süredir şerefimizle mücadele edip türkiye'yi yurt dışındaki turnuvalarda dahil olmak üzere elinden gelenin en iyisini yaparak; şerefi ve onuruyla temsil eden galatasaray taraftarı olarak; şike ve örgüt kurmak şuçlarından yargılanan fenerbahçe s.k'ne bank asyada başarılar diler; küme düşeceklersede şerefleriyle düşmelerini temenni ederim.
ezan sesi bedenime işliyor yavaşça
şafak henüz sökmek üzre, gök lacivertini kaybediyor...
dudaklarımdan çıkan nefes camı kaplıyor
bir adamım bir kadını sardığı gibi..
her nefeste bulanıklaşıyor biraz daha dünya kirlerini yok ediyor..
ışık gözümü alıyor
ses göğsüme çarpıp titretiyor bedenimi..
cam dudaklarıma aşık oluyor..
dudaklarım nefesiyle cama can katıyor..
yıldızsız bir gecenin sabahına bulutların gölgesinde bir aşk...
garipsemiyor bu aşkı ayrılığın filizlerini taşısa bile
sessizlik sesim ile sevişiyor diğer bir yandan
nefesim hızlandıkça aşkı da artıyor camın...
bir an donuklaşıyor her şey yavaşlıyorum
nefesim kesiliyor..
irkiliyor kıl köklerim..
"sahi; sen mi gelecektin bu gece de?
ısrarlarımı toplamalıyım yerden
belki de ezan sesine aşığımdır seninle?
biliyor musun? kısacıkmış ömrümüz.
yaşlanmak bir tramva işareti, ölüm ise esaret sonu imiş...
biliyor musun?, cok kısaymış gönlümüz...
sen suda ki balık, ben balıkçı oltası."
cam dudaklarıma veda eder gibi buğuyu damlacıklara çeviriyor..
gözyaşlarım besliyor ayrılığın her filizini..
Tarihler 5 temmuz 1993'ü yani Madımak faciasından 3 gün sonrayı gösterdiğinde Erzincan Kemaliye'ye bağlı sünni ve türkmen Başbağlar Köyü'nde tam tamına 33 vatandaşımız kurşuna dizilerek ve sonra da yakılarak vahşice öldürüldü.
Pkk terör örgütü üyesi canilerin insanın kanını donduran şerefsizliklerinden biridir bu katliam.
Bu katliam katillerin ruhunu şeytana satış belgesidir; insanlıklarını dağların kuytusunda bırakıp -belhüm adal- hayvandan aşağı bir seviyeye geçişlerinin kanıtıdır; bir taş parçasından, bir parça necasetten daha değersiz bir yaşamı seçişleridir.
33 lanetli bir sayı sanki. Bingöl yolunda şehit olan silahsız askerlerin istatistiklerdeki ruhsuz rakamı da 33'tür. Aslında sayı değil sayıya sebep veren lanetlidir, lanetlenmelidir.
Sivas Katliamı'nın intikamı falan değil bu yapılanlar. Tıpkı sivas katliamı gibi; insanlık onurunun bir kez daha acımasızca çiğnendiği kara günlerden sadece birisi.
Kısacası Başbağlar'a hala ve ısrarla her gün güneş doğuyor, her gün doğan güneşi göremeyen ve artık hiç göremeyecek 33 kişiden hiç haberi olmadan...
--spoiler--
tunceli'de 30 haziran 1996 tarihinde askerlerin bayrak merasimi sırasında hamile kadın kılığına girerek düzenlediği intihar saldırısıyla 8 askerin şehit olmasına, 29 askerin ise yaralanmasına yol açan zilan kod adlı pkklı zeynep kınacının diyarbakırdaki anma etkinliğine bdp istanbul milletvekili sebahat tuncel katıldı. zeynep kınacının mücadelesini kendi mücadeleleri olarak görmeleri gerektiğini belirten tuncel, "30 yılık mücadelede 18 bin gerilla yaşamını yitirmiştir. 30 yılda büyük emekler bedeller verildi. bugün rahat siyaset yapmamızı, bu kadar rahat konuşmamızı bu arkadaşlarımıza borçluyuz" dedi
--spoiler--
bazen babasını özler erkek çocukları...
bıyığını özler.
kuvvetlice olan kollarını, tatlı sert gülümsemesini özler.
kaç yaşında olursa olsun, babasının çocuğudur o.
saçlarındaki beyaz sayılarına inat, sakalları terlememiş pürüzsüz bir çocuktur onlar babalarının gözünde.
sonra babalar gider.
çocukları baba olur.
ama çocukları özlemeye devam ederler babalarını...
bir yoldur gider babaya doğru...
hiç konuşamayacak da olsa , çocuklarını dinleyecek, duyacak olan babalar vardır.
soğukta, sıcakta, yağmurda, karda, iyi gününde, kötü gününde çocuğunun yanındadır. görünmez...
sessizce...
siyah beyaz resimlerde kalmıştır ayakta duran halleri.
en baba duruşları resmedileli sanki asır geçmiştir.
ve dilin ucunda küfürdür oğlunun anılarının tercümesi.
"konuş benimle baba?"
ölü babalar bile konuşur oğullarıyla...
ama yitikse, dargınsa, kırgınsa konuşmaz.
resmiyle konuşursun, o konuşmaz. ölü olduğundan değil, kırgındır, sürgündür, ondan...
