icmeden de huzunlenebildigim gunler var artik. puding yerken mutsuzluktan olmeli bi ruh hali. anlatirken neyse de yasarken hic kolay olmayan sonrasinda da gecmeyen seyler var.
degeri uzaklasildiginda daha iyi anlasilan sehir. oyle ki izmir'e dair bir sey duydugunuzda ozlem hissetmediginiz an olmaz. kalbim ege'de kaldi adli sarki esliginde bi sigara yakmaniz tavsiye edilir. tabi gizli gizli cunku rte her yerde.
ciddi ciddi buharlaşmak istedigim zamanlar oldu. simdiyse basarili olmayi, planlarimin gerceklesmesini istiyorum. eklentisi yalniz olmamak mutsuz olmamayi da dahil ettik mi ne cok sey istiyorum. ne cok sey yolunda gitmemis..
hayatim bi turlu ilerlemiyo, ilerlememek icin elinden geleni yapiyo ben de yasadigim sacma kafayla bunu degistiremiyorum. hic girmemem gereken modlara girdim. bir an once toparlanmam lazim diyeli aylar olmasina ragmen yerimde sayiyorum. artik degissin, umarim degisecek.
bu sehre alisma surecim gecse bir an once. izmit ne la izmirin cakmasi gibi. adeta bir nixe. ekstrasindan dershane, yeni insanlar, motivasyon dertleri de var. kucuk dunyamdan selamlar efenim. iyi geceler olsun!
izmir'de yasadiktan sonra bu sehri sevme olasiligim nedir diye tasindigimizdan beri -ki bu temmuz ayina tekabul etmekte- kara kara dusunduren sehir. nasil seveceksem zaten, nefret etmemem yeterliydi gerci.
yine guzel sacmaladim, bayagi bayagi sacmaladim. buyuk oynadim tamam da dususu kestiremiyorum. soyleyeceklerim bu kadar sanirim daha fazlasi yok, muhtemelen olmaz da.
kimi zaman zoraki kendimi icinde buldugum insan tipi. onaylanmamasi, kinanmasi, kosarak uzaklasilmasi gerekilen durumdur. aksi taktirde sonrasi hep aciya hep huzune baglar. denendi, onaylandi.
buharlasmak istiyorum. benim icin tek cozum bu sanirim. cok yorgun hissediyorum yasam enerjisi denen sey kalmadi bende. isin kotusu devam etmeye calismak her seye herkese ragmen. halbuki bi buharlassam sanki her sey duzelecek gibi.
