herkesin cok kolay bir şekilde söyleyebildiği, ama uygulayanın cok az oldugu yaşam biçimi. genelde insanların ağzından çıkan bir cümle olarak kalır. ve bunu söyleyen insanlar genelde anı yaşadıklarını zannederler. hatta anı yaşamadan önce hayatlarına yeni sayfa açtıklarını belirtirler. ama yaptıkları tek şey; aynı sayfada yeni satıra geçmek olur.
genellikle tatilin ilk günü başa gelen ve tatilin ilk akşamını zehir eden olaydır. insanın gözüne bir damla uyku girmez bu yanık yüzünden. lütfen sizde tatilinizin zehir olmasını istemiyorsanız, güneşin en etkili olduğu saatlerde güneşte kalmayın ve güneş kreminizi daima yanınızda taşıyın. ben yandım, sizde yanmayın.
tatile gittiğiniz yerde gün boyu eğlendiğiniz arkadaşınızla saçma bir tartışma içine girmek. ve sabaha kadar sahilde tek başınıza oturduktan sonra eve gelip yastığa başınızı koyduğunuzda aklınızdan geçenlerin doğru olduğunu düşündüğünüz andır.
-hoca yoklama alırken sınıfa gelmeyenleri numaraları ile birlikte söylemek.
-sınıfın yapmadığı ama kendisinin yaptığı ödevi hatırlatmak.
-tebeşir almak için öğretmenler odasına gitmek.
-hocanın dağıtmak istediği fakat fotokopi çektiremediği kağıtları fotokopi çektirmek.
-hocanın 'soruyu kim yapmak istiyor? ' sorusuna ilk önce cevap vermek.
-hocanın sorduğu 'nerde kalmıştık en son? ' sorusunu cevaplamak.
kalıplasmıs bir sey vardır aslında.öğretmene hoca denilmeye 6.sınıfta başlanır ve öğrencilik hayatı sona erene kadar bu böğle gider. yani 5.sınıftan sonra öğretmene hoca dedildiğinde anlayınız ki 6. sınıf başlamıştır
insanoğlunun geçmişte kendine ait parcalarını bırakması. büyüdüğünün ve belki bir daha o zamanların hiç geri gelmeyeceğinin coktan farkına varmasıdır bazen.bazen de acıklı bir ağlayıştır
