hayattan daha kötü davranmadın bana.
davranmanı istedim,
seni çok sevmemek için.
umutsuzca sevmiştim biliyordum..
gidişinle,
umutsuzca sevmemi de alıp gittin.
şimdi yağmurlar umutsuzluğuma, yalnızlığıma eş...
bu aralar hayatının en diplerine vuran ve bir an önce yukarı çıkmasını istediğim kişi. hayatın anlamını sorgularken ve hayata bakış açısıyla beni kendine hayran bırakan bu bünyenin bu hale gelmesi insanı garip haller içine itiyor. derinlerde dolaşmanın ne demek olduğunu ve hayata nasıl küçük dokunuşlar yapılması gerektiğini bana öğreten dost, lütfen biran önce düzel ve tekrar o muhteşem gülüşünü bizlere göster.
bir çok sözlükten kovulan buradan da bu gidişle çıkışını alması yakın olan yazarımsı. oralarda senin değerini mi bilmediler, çekemediler mi? diyip selam ediyorum kendisine.
