porselenin hammaddesi olan kaolin'in 18. yyın sonlarinda fransa'nin limoges kentinde bulunmasıyla; dünyanın en kaliteli ve en tanınmış porselen markasına da adını vermiş olduğu pek sevilesi porselen markası.
incesaz'ın en güzel albümlerinden biri ''Üç-istanbul'a Dair''dir. Bu albümde toplam 13 parça bulunmaktadır. ilk parça olan Akşamın Renkleri'ni dinlemeye başladığınızda bir yakınınızı kaybettiğinizi hissedersiniz önce. Daha ilk parçanın etkisinden çıkamamışken birden bir evladın üzüntüsünü, aşkını ve en önemlisi çaresizliğini hissedersiniz. Derman olmak istersiniz Muhallebicinin Oğlu'na; olamazsiniz. Ve istanbul koşuşturmacası içinde en hareketli yerlerden birindesiniz şu anda; Pazar'dasınız. O renk cümbüşü insanlardan zannedersiniz; yanılırsınız! Bunu size hissettiren kanunla violanın ahenkli buluşmasıdır. Vurmalı çalgıların da canlılık verdiği bu eser; pazarın en güzel yerinde klasik kemençenin o muazzam sesini duymanızı sağlar ve yüzünüzde nedensiz bir tebessüme neden olur. Şimdi de kendinizi Sarnıç Sokak'ta, Türk usulü romantik bir polisiyedeymiş gibi hissetmeye başladınız öyle değil mi? Bu heyecanlı başlangıç, kemanın naif sesiyle sizi sessiz bir sokakta yürüyüşe çıkarır. Eski anılarınız canlandı şimdi de gözünüzün önünde. Bindokuzyüzellibeş Mezunları; okuldaki ilk platonik aşkı hatırlatır. En eski aşk şiiri olan Sümer tabletlerindeki 4 bin yıllık aşk şiirini ezbere okutur bu parça. Curayı duyarsınız önce, ardından kemanı ve sonra da basgitarı. Dilek Türkan'ın ve Bora Ebeoğlu'nun vokalleriyle anlam kazanan istanbul Efendisi'nde kanunun samimiyetini hissedersiniz. Saniyelerce, tek başına istanbul'u anlatır. Ardından klasik kemençe gelir ve yaren olur kanuna. Viola ve viyolonselin de esere katılmasıyla kendinizi Topkapı Sarayı'nda bulursunuz. Ve evet artık istanbul'un gerçek efendisi sizsinizdir. Bazıları için romantik bir seyirlik olan; bazen sakin bazen dalgalı; yeşilin ve mavinin bütün tonlarını bize nazlı bir edayla gösteren deniz; Balıkçılar; için ekmek kapısıdır halbuki. Duymaya pek aşina olmadığımız okarina, güneşin daha yüzünü yeni yeni göstermeye başladığı saatlerde denize atılan ağların sesini hatirlatir. Ardindan rastgele diyen balıkçıların sesini duyurur bize ud ve bas gitar. Eve kavuşmadır Sekizonbeş treni. Yemekler hazırlanmış, eş-dost-akraba davet edilmiştir. Kemençenin heyecanı işte tam da bu yüzdendir. Lavtanın o ince nağmeleri sokağın başında bekleyen sevgilinin mutluğunu anlatır. Kanarya Plajı; kumsalında oynayan çocuk sesleri karşılar sizleri. Akordeon ve buzukinin seslerini ayırmakta zorluk çekersiniz bu plajda. Tanbur gelir ve hüzün sarar dört bir yanınızı. Hava kararmış, çocuklar evine dönmüştür ve neredeyse yağmur yağacaktır. O yağmurdan önceki hafif esintiyi hissedersiniz kemençeyle. Kaçırılmaması gereken Son Vapur'dur bu. Tanbur, viyolonsel, basgitar ve gitar anlatır geçmişteki tüm pişmanlıkları. Tam o sırada akordeon girer devreye ve size son bir şans daha verir; bir pişmanlık daha yaşamayasınız diye. Mutluluktur Sırma. Tanburdur, uddur, kemençedir, bazen kanundur bazen de viyolonsel. Gönlünün sultanını sultan kayığında saraya götürmektir bazen. Yarım asırdır el değmemiş Kürkçü Faik Sokağı'nda ıssız, huzurlu bir şekilde yürüdüğünüzü fark ettiniz mi peki? Boğazın havası sardı mı tüm bedeninizi, toprağın kokusu sarhoş etmedi mi hala? Klarinetin, akordeonun ve buzukinin Bayram'daki kadar ahenkli bir birlikteliğine hiç şahit oldunuz mu? Yaz Bitti, Dügah makamındaki bu eser albümün en hüzünlü parçasıdır. Bir vedadır dinleyiciye, albümün son şarkısı olması hasebiyle. Tanbur, kemençe, kanun, viyolonsel ve gitar eşlik eder bu vedaya.
