Diye düşünebilir belki insan ama akıl çok büyük bir nimettir.
Allah verdiği aklı geri almasın...
Her şeyin bir çözümü vardır muhakkak.
Derdi veren dermanini unutmaz şüphesiz.
Her şey bitti denilen bir anda Allah ummagimiz yollar açar...
Her şeyin belli bir nedeni vardır. Bunu düşündüğümüzde bir çok konuda ferahlık hissederiz. Yani bu olay vuku buldu. Çünkü bundan sonra bu tecrübeyi kullanmam gerekecek. Gibi bir düşünce oldukça rahatlatıcı olur.
Diğer türlü insan işin içinden çıkamaz.
Zordur, başkalarını degistirmek neredeyse imkânsızdır. O yüzden en mantıklisi bu işe kendinden başlamak gerekir.
Bazen yaptıklarınızı gözden geçirdiğinizde kesinlikle yapılması gereken eylem olduğunu görürsünüz.
Bunu idrak ettikten sonra yapmanız gereken şey çaba göstermektir.
Davranışların kontrolünü gerektirir.
Bir eylemi yapmadan önce sonucunu düşünmek ve ona göre yapıp yapmama tercihi kullanmak gerekir.
Öz disiplin şarttır.
En önemlisi de kendine verdiğin sözü tutmaktır.
Pişmanım. Ama birşeyler yapacağım, ne zaman bilmem.
Pişman ol, pişman ölme mantığı ile hareket etmem gerekir. Henüz kendimde ne o gücü ne de cesareti bulabiliyorum.
Verdiğim karardan dolayı pişman gibiyim sözlük. Kararsızlıktan kurtulmak için verdiğim kararın ezici ağırlığı üzerimde. Beni rahatlatan şey ise ezelde takdir edilen şeylerin önüne geçemeyeceğim inancı. Olacağı varsa olur, yoksa ne yapsam nafile...
Bir yandan staj bir yandan tez, bir yandan ödev ve uygulamalarla geçen senedir. Bir de kpss ye girmeniz gerekiyorsa, sınav stresiniz de var demektir.
Ama her şeye rağmen güzeldir. Çünkü son vizeler, finaller, ödev ve uygulamalardır aslında...
Ve sonun yakın olduğunu bilmek, tuhaf bir duygudur. Sorumluluk almanın arifesidir gerçek anlamda. Öğrenciliğin bittiği yıldır. Kurtuldum diye sevinirken, ee bittikten sonra ne olacak diye düşünülen senedir.
Hayırlısı olsun denilir. Ve okul o psikoloji ile bitirilir...
