1 yıldır 2 kız arasında can çekişiyorum. aynı anda gelişen olaylar sonucunda ikisiylede flört dönemine girmek zorunda kaldım.
birisiyle bu flörtün adını koyabilmiş ama ötekiyle hala flört olarak devam ediyordum. hatta 6 ay gibi sevgili olarak devam ettim.
ve bu sevgili olduğum kişiyle cinselliği sonuna kadar yaşadım. sonuna kadar yaşadım sonunu getiremedim böyle işin ızdırabını sikeyim.
birkaç kez seviştik fakat son olarak finali yapmak içinde buluşma ayarlayacaktık ki öteki flört ettiğim kişi artık dayanamadığını ve ne zaman ayrılacağımı sormaya başladı. sevgilimi seviyor muyum? ya da diğer konuştuğum kızı daha mı çok seviyorum? sevgilimle çok iyi anlaşıyordum her şeyi argo dahil her şeyi konuşabiliyorduk fotoğraflar vs atıyorduk. ama diğer kız birden muhabbeti kesmeye getirince olayı ilişkime ara vermek istediğimi söyledim. 2 haftadır konuşmuyorum sevgilimle. ama onlada konuşmuyorum.
onu seviyorum. istiyorum sevgili olmak. kimseyi aldatmak istemiyorum ama bu olaylar üst üste gelince ikisinide bırakamadım.
bir yandanda sevgilimle cinselliği bile yaşıyorum sınır olmadan. ve bunu bitirmek istemiyorum. aynı zamanda olay sadece cinsellik değil onu üzmekte istemiyorum. kimi seçeceğimi bilmiyorum. flört ettiğim kişi daha baskın. onu seviyorum.
ama sevgilim?
gerçekten nickimin hakkını veriyorum mutsuzum. şanssızım. lanetliyim galiba.
hep sevgilim varken ve kısmetim açıkken kızlar beni buluyor.
flört ettiğim bir kız varken diğeride bir süredir konuştuğum yakın arkadaşımken birden flörte döndü.
şuan 2 kişiyle flört ediyorum ve ikisiylede 1 ay içerisinde buluşmam var.
isteyerek olmasada 2 kişi idare ediyor konumuna düştüm.
bu işin içinden nasıl çıkacağım bilmiyorum.
bir erkeğin isteği üzerine sosyal ağ üzerinde olmayan özel ama normal bir fotoğrafını atan kızdır.
erkek onun için ne kadar değerlidir bilinmez. ama heralde değerlidir. fotoğrafını attığına göre.
fantezilerimden biridir.
hep karşı komşunun kızı olmasını istemişimdir. ne bileyim evimize kek yapıp getirsin ailecek onları ağırlayalım kız benim odama gelsin. sonra sikeyim falan.
saçma bir sisteme dayalı sınavdır.
ilk 2 sınav iyi sürdüğüm halde 2 kez stop ettirdiğim için kaldım. ama çok çok iyi sürüyordum. 2. sınıfda garanti geçerim demiştim ve 2 duba arası çok iyi park etmiştim. ve yine kaldım. bugün 3. sınava girdim. ve yine harika kullandım. 3-4 duba arası park etme yeri vardı ve en dar alanlı olan boştu. komisyon bekle istersen falan derken gerek yok dedim gittim dar dubaların yanına. yine iyi park ettim. neyse hem sınava başlarken sinyal vermeyi unuttum. hemde parktan sonra çıkarken sinyali unuttum. park ederken 4lü yakmayı unuttum. bu saçma sapan 3 hatamdan dolayı kalacağım yine büyük ihtimal. hissediyorum kalacağım.
kendi kurs hocam geçtin geçtin diye sevinsede komisyonun bu hatalardan dolayı bırakacağını düşünüyorum. ilk sınavda bile kendi kursumda çoğu kişiden iyi sürmeme rağmen saçma sapan kalmıştım.
üstüne üstlük sinyal çok önemliymiş bu yeni sistemde. heralde banko kaldım.
iyi iyi illaki önemli. ama arkamdan gelen araba yok ve sinyal vermedim. unuttum tabi ondan vermedim ama sonuç olarak amatörüz böyle sebeplerden bırakmak bildiğin kahpelik. böyle sistemin içine sıçayım. sonuç akşam açıklanacak ama kaldığımı hissediyorum.
Bugün facebook hesabımı kapadım.
daha 1 yıl önce günde 5-6 kişiyle her dakika konuşan ben bu ara kimseyle konuşmuyorum.
git gide asosyal olmaya başladım. arada sırada eski sevgilim ile konuşuyordum ama olsun sorun değil. artık her şeyden soyutlanmış hissediyorum. üstüne üstlük daha da soyutlanmak istiyorum.
"mutlu adam"
çünkü o zamanlar en mutlu zamanımdı mahalleden sevgili yaptığım dönemdi birbirimizle saklambaç vs oyunlar oynardık.
sonra geçen gün soy ismini öğrendim ve facebooktan ekledim. kabul etmedi.
şuan kendi yaşıtlarım üniversiteye gidiyorlar.
ben ise 3 yıl sınıfta kalmış ve şuan lise 3 giden bir aptalım. aslında kendi yaptığım kötü şeylere üzülmem ama okuldan şutlanınca asosyalliğe adım attım. neyse günlüğüme en baştan başlıyorum.
ilkokul zamanları çok sosyalim doğal olarak. arkadaşlar vs. her gün dışarıdayım ve okuldayken tüm sınıf ile sohbet, oyun derdindeyim. ama 8. sınıfa geçtiğimizde eve gelen bilgisayar ile asosyalliğe adımımı attım. o yıl sınıftaki herkes bana zombi gözüyle bakıyordu.
lise 1 geçtim. ve okula giderken sabah tek düşündüğüm akşam okuldan çıkıp eve geldiğim zamanı düşünmek ve oyunun başına geçmekti. lise 1. sınıftan hiç arkadaşım olmadı. lise 2 geçtim. ve o yıl yine her tenefüs sıramda otururdum. hiç dışarı çıkmazdım ama 1-2 arkadaşım oldu. onlarda çok nadir konuşurlardı. o yıl sınıfta kaldım. tekrar lise 2 okuduğumda ise 3 sevgilim oldu. kendime güvenim sonsuz.
sınıftan her çıktığımda kızlar bakıyor. falan filan. lise 3 geçtim. 2 sevgilim oldu. o yıl okuldan atıldım. ve ilişkim birkaç hafta sonra bitti.
ilkokulu okuduğum ilçeye taşınmıştım. ve ilkokulda samimi olmadığım kadar samimi olduğum arkadaşım olmuştu. her gün evimize gelir annemin elini öper dışarı çıkardık. en yakın arkadaşımdı. öldü.. özlüyorum.
şimdi ise açıktan okuyorum ama sınıfta yine arkadaşım yok. güvenim gitmedi insanlarla rahat rahat konuşuyorum yine ama arkadaş yok.
çünkü özel olarak edinmek için bir çabam yok. lise arkadaşlarım ile muhabbeti kestim. kendi isteğimdi.
şuan yeni spora başladım ama gidecek güç bile kendimde bulamıyorum. her gün bilgisayardayım. asosyalim evet ama bilgisayar yüzünden değil. birileri eve geliyor ve diyor her gün bilgisayardasın. ya da annen, baban diyor. ee arkadaşım evde başka ne yapabilirim ? mecburum. bunun tek çözümü galiba bir işe başlamak. bu yaz değil ama yaz biter bitmez bir işe başlayacağım. yoruldum.
üşengeç tiptir.
ya da kararsızdır.
bir şeye gönül verir onu elde etmek ister o işin başına koyulduğu süre içerisinde kararı değişir ve başka bir işe gönül koyar. o işi yarıda bırakır diğerine geçer. sonra onuda bırakır. sonra onuda.
her dakika "amına koyayım" tarzı küfür eden kızsa olasılığı yüksektir. kendilerini kanıtlama çabalarına girerler ve sonunda küçücük fındık tanesinden de olurlar.
