Lütfen artık şekilciliği bi kenara bırakabilin. Lütfen artık insanları yargılamadan once dinleyin. Adam orda ben de buraya camii yapılmasına karsıyım diyor orda tutmus hala muhalefet olunuyor. Savundukları sey aynı ama şekle o kadar konsantreler ki dinlemiyorlar. Biz bölünmüyoruz,bölüyoruz. Ne yaptıysak kendi kendimize fikirleri,düşünceleri ve bireyleri ötekileştire ötekilestire yaptık.
Hayatimda kendime en sasirdigim an bu sorunun bana yoneltildigi anlardan biriydi. "En son ne zaman agladin" dun dedim. Evvesi gun sorsaydi yine dun diyecektim. Bi oncesi yine dun. Neden agliyosun peki. Ona cevap yok. Celisik duygularin, anlamsizliklarin icinde aglayip duruyordum. Her gun. Omuzumdaki agirligi hep hissediyordum ama yuku göremiyordum. Yine agliyordum.
Nasil dindi aglamam,neden dindi bilmiyorum ama bi sekilde bitti. Simdi garip ama o huznumu ozledigim zaman bile oluyor. En beter his,hissizlikten güzel cunku..
Karsi tarafin ne kadar anlatirsa anlayamayacagini,en azindan o an bir seyler anlatmanin imkansiz oldugunu kavrayan her insan cogu zaman susar. Kadina ozgu degil.
Bir şarkıyla bir şiirle anlatilabilecek bir yilginlik degil vazgecmek. Cok kez gittiler benden ve ben de cok gitmek istedim. Baslayamaya cok korktuklarimdan,bitirmeye cesaret edemediklerimden,kafamin icinde fikrinin varoldugunu bilmeye bile dayanamadiklarimdan,belki cok siradan olacak ama tum acizliklerimden ve tum benliklerimden vazgecmek istedim. Ne intiharla,ne siddetli serzenislerle vazgecmekti bu. Sadeve vazgecmek. Koyverip gitmek degil,koyvermek ve sonra kalkip gitmek istedim. Cok defa. Yeni bir yolun sunulacagi gunlerin hayaliyle,umuduyla avunmak istemedim. Kalkip o yoldaki kapilari asindirmak istedim. Kendimi bi nebze olsun kurtarabilmek icin dahil olmak istedim. Ama olmadi. Olamadi.
Vazgecmek kesinlikle ve kesinlikle beyinden gelen bir komut degil. Bobrek,dalak bile vazgeciste daha cok rol oynayabilir ama beyin degil.(ki bobrekler falan da iflas edip vazgeciyorlar arada) her neyse nukte benim isim degil. Vazgecmek beyinden,bir karardan dogabilecek bir eylem olsaydi defalarca vazgecebilmistim. Ama hala bu satirlardaysam,hala bu kelimelerleysem vazgecememisim demektir. Vazgecmek kolay degil. Vazgecebildiklerinizin kiymetini bilin..
ilk bulusmada milletin icinde opmeye kalkmayin ki bir daha bulusma sansiniz olsun be abi. surekli babanizin sirketlerinden,maddi durumunuzdan bahsedip kafa sisirip ustune kizi ac ac eve yollamazsaniz da guzel olur.
Beceriksiz adımlarla yürüyen bir kıza rastlarsanız. Sanki düşecekmiş gibi sanki ayakları birbirine dolaşacakmış, bir yere takılacakmış gibi. Merdiven kollarını sıkı sıkıya tutuyorsa. Aceleyle yürüyorsa mesela. Kalkacak son vapura, son trene yetişecekmiş gibi hızlı atıyorsa adımlarını. Yere toprağı incitecekmiş gibi basıyorsa, yer çatlayacakmış gibi ürkek atıyorsa adımlarını. Şaşkınsa bir masaldan şehre düşmüş gibi.
Eğer bir gün yolunuz bir üniversiteye düşerse
Utangaç bir kız yüzüyle karşılaşırsanız, başını yerden kaldırmıyorsa. Gözlerine hüzün düşmüşse. Karanlık değmişse bakışlarına. Gece gökyüzünü seyretmekten ay ışığının izi kalmışsa yüzünde. Gözlerinden yıldızlar dökülüyorsa mesela. Nereye baktığı anlaşılmıyorsa. Her şey gözlerinde kayboluyorsa. Kirpiklerine yakamozlar takılmışsa. Gözleri denize bakan bir balıkçının gözleri gibiyse.
Eğer bir gün yolunuz bir üniversiteye düşerse
Genç gürültülerin arasında sessiz bir kıza rastlarsanız, kalabalığın ortasında bir sükût gibi yürüyorsa. Tam konuşacakken dudakları titriyorsa, saklaması gereken bir sırrı taşıyormuş gibi. Bir ortaçağ bilgesinin susuşu gibiyse sessizliği. Henüz evrenin yaratılmadığı zamanlardan kalma bir sükûtsa mesela. Bir Hint hikâyesinin tanrısal suskunluğunu taşıyorsa.
Eğer bir gün yolunuz bir üniversiteye düşerse
Saçlarını taramayı becerememiş bir kızla karşılaşırsanız. Konuşurken saçlarını savurmuyorsa. Sıkı sıkıya tokalarla yapıştırmamışsa saçlarını. Uyumsuz kıyafetler varsa üzerinde. Yakıştıramamışsa giydiklerini. Güzelliğinden utanıyorsa mesela. Yaz sıcağında boğazlı bir kazak giymişse. Bir pardösü giyip yün bir başlık takmışsa kafasına. Ya da modası geçmiş bir şapka takıyorsa. Ellerini sürekli başına götürüyorsa, saçlarını tıkıştırıyorsa şapkasından içeri. Ürkekse, bir başınaysa
Bilin ki o kız başörtülü bir kızdır. Bilin ki, bir kez daha daha kaybetmisizdir.
Cocukken bir kartpostal gormustum. Arkasinda turuncu sari kirmizi renkleri hakim isiklar var. Onunde yine ayni renklerden olusan elbise giymis bir adam. Kocaman asasi upuzun gri sakallari var. Cocukken anneme "bu allah mi?" diye sormustum,o olmadigini ogrensem de hala goruntu gitmez zihnimden.
En lanet insani ozelliklerden birisidir. icinde tarifsiz bir sayip sovme,kendini kanitlama istegi vardir fakat agzini acmayi birak soyleyecegin cumleyi daha zihninde tasarlarken burnun sizlar,bogazin dugumlenir ve gozlerin dolar. Aglayarak kendini aciklamaktansa susmak daha iyi dersin. Aciz yapar insani ve engellenemez.
"evet azizim! ben hayallerin arkasina gizlenmis olan hayaletleri ariyorum. ne yazik ki bulamiyorum. tam olarak 'bulamiyorum' demek de yanlis. bunu nasil anlatacagimi bilmiyorum. ilmi gerceklere kimsenin bir sey demeye hakki yoktur. yalniz, bir hakikatin varligi diger bir hakikatin varligina engel olmaz. bazi vicdanlar, baslangic ile sonu birbirinden ayiran bir cizginin onunde durup orada kalamaz. ben bu hayati; dunyaya nicin geldigimizi, ne olacagimizi, bizi bu dunyaya gondereni anlamadan terketmemeye niyet ettim. keske bu sorulara olumlu ya da olumsuz bir cevap bulabilseydim. yari dervis, yari deli ama her gordugunu hikmet gozuyle goren bir dusbazin dusleri sizi cagiriyor. hayat, sekr aninda gorulen bir dus degil midir? kim bilir? "
