bazen böyle bir umursamazlık geliyor üstüme. inanılmaz keyif alıyorum o zaman hayattan. şu an bunları yazarken de aynı umursamazlık üzerimde. ulan her şey ne kadar boş ya. bir gülme tutuyor beni bu anlarda. itiraf: sanırım hayatın fazla gereksiz ve anlamsız olduğunu fark ettiğimde mutluyum.
yaptığım hatalardan ders alıp bunun pişmanlığıyla yaşamayı ben iyi bilirim. ama sen gerçekten kötü bir insansın. hatalarının farkında olmadın hiçbir zaman. hayatıma bir şekilde girdin,etki ettin.bu etkinin izlerini üstümde taşıyorum hâlâ.doğru düzgün kararlar bile veremiyorum.her gün acı çekerek uyanıyorum.ne kadar uyuyabildiğim de tartışılır gerçi.keşke hayatıma hiç girmeseydin. keşke seninle hiç tanışmasaydım. artık gerçekten böyle düşünüyorum. sen benim en büyük pişmanlıklarımdan birisiymişssin meğer. neden olduğun şeyin farkına bile varamayacaksın bundan da eminim. güzel olmayan her şeyi bir nebze güzelleştirdin sandım. yanılmışım. daha da çirkin hale getirdin. neyse artık sana dair gerçekten bir şey yazmak istemiyorum. yalanların ve tutulmamış sözlerinle beni bir başıma bıraktığın,diplere ittiğin için teşekkür ederim.yazık... gerçekten çok yazık.
aşksa bitti,gül ise hiç dermedik.
bul kendini,kuytularda hadi dal.
seninle bir bütün olabilirdik.
hoşçakal gözümün nuru, hoşçakal.
hoşçakal canımın içi, hoşçakal...
