aşağıdaki monoloğun annenin başucundaki lambanın söndürülerek sonlandığı sahneyle bir sigara yaktıran filmdir.
"Neden, anne hiçbir şey beklendiği gibi olmadı? Neden? Neden çürüyüp gider insan? Sessizce... acıyla ihtiras arasında parçalanarak?
Ben neden hayatımı sürgündeymiş gibi geçirdim? Kendi ana dilimi konuşma şansım varken neden bu kadar seyrek döndüm ülkeme? Kendi dilim varken...
Hala kayıp kelimeleri bulabilecek ya da sessizliğin içinden unutulmuş kelimeleri çıkarabilecekken.
Neden sadece ve sadece kendi ayak seslerimi duydum evin içinde?
Neden?
Söyle bana, anne...
insan neden bilmez nasıl seveceğini?"
takıntı takıntı büyüyen bir çığdır. insanı farketmeden içine alır kin doldurur. tamam bilmeyen öğrensin, eğitimsiz kalmasın insanımız ama ne olmuş yani bir iki yerde yanlış yazıldıysa. hele de okuduğunuz yazı anlam dolu güzel bir yazıysa ister istemez de ayrı mı yazılmış, birleşik mi diye takıldığınızda bi yerden sonra turşu tadı veren, sık sık gündeme getirilmesi can sıkan haldir.
hata işleyeni çıkmaz bir sokağa sokan, ısrarla 'suçlusun sen, suçlu kal!' dedirten, tedavi edilmesi, değiştirilmesi, düzeltilmesi gereken toplumsal hastalıktır. (bkz: allah düşmanımın başına vermesin)
ümidini kaybetmişlerin yıllar yılı chp olmadı ip'e, ip çark etti tkp'ye, tkp'den de faide yok yine ip'e gibi savruluşlarla estirmeye çalıştıkları rüzgarımsı söylemdir. insana 'üzülme bu da geçer' dedirtir.
insanı girdiğine bin pişman eden, bir an evvel kusma isteğiyle dışarı attıran, kartondan mutluluk alanlarıdır. alışveriş yaptıkça batarsınız, battıkça alışveriş yaparsınız. insan hayatında içinde geçirilen zamanın minimum olması gereken yerlerdir. sloganı kes:
şuraya yazdığım yazıyı okurken kullandıkları gözlerindeki muhteşem tasarımı göremeyecek kadar kendine kör olanların, bir medet ya bilim diyerek hayattan allah'ı uzaklaştırmaya çalıştıkları, kısmi adaptasyonları ve mutasyonları sanki cansız maddeler bir araya gelmiş de bu alemi var etmiş gibi insanlara lanse ettikleri, bu bilim uydurmalarına itibar etmeyen güzel insanları da cahillikle suçladıkları laf kalabalığı. postmodernizmle birlikte tarihin çöplüğünde yerini almıştır. nitekim batı kendi yaptığı putu yiyerek 'efendim meğer bilim de yanılırmış, biz hakikati matematikle de bulamazmışız' demiştir. engel bedenlerde değil engel ruhlarda ve kalplerde cümlesini içten içe tekrarlatır insana.
yıllar yılı acı tecrübelerin hissiyat denilen ruhi mekana bağlattığı nasır durumudur. allah beterinden saklasın vardır bunda da bir hayır dersin millet iplemediğini düşünür.
okurken dahi kezban isminden mütevellit, bir insanın çocuğuna 'yalancı' anlamına gelen bu ismi nasıl taktığını düşünmeme sebep olan ve beni konudan koparan ifadedir.
hayatını hangi ölçüye göre yaşadığına göre cevabı değişecek olan sorudur. allah ahzab suresinin 21. ayetinde "resulullah sizin için güzel bir örnektir." der. hayat ölçüsü kuranı kerim olan insanlar peygamberlerini örnek alırlar ve islam peygamberi yemeğin sağ elle yenilmesini söylemiştir. o hadis şöyledir:
- ömer ibni ebu Seleme radıyallahu anhuma şöyle dedi: ben resulullah sallallahu aleyhi ve sellemin himayesinde yetişen bir çocuktum. yemek yerken, elim yemek tabağının her yanına giderdi. bunun üzerine resulullah sallallahu aleyhi ve sellem bana şöyle buyurdu: oğlum, besmele çek! sağ elinle ye! hep önünden ye! kaynak: buhari, et`ıme 2, 3; müslim, eşribe 108.
durum bundan ibarettir. bunun dışında sol elle yemek günahtır, sağ elle yemek sevaptır, allah sol elle yiyenlerin cezasını versin vesaire muhabbetleri boştur, yersizdir. allah rasulünün tavsiyesi açıktır.
o nazik bedenden bu denli yüksek oranda nasıl ses çıkabildiğine hayret ettirecek şekilde horlama söz konusu olduğunda insanın kurtulamadığı istektir. gelir, gelir gider. insana derin nefesler aldırır. şekilden şekile sokar.
