tanrıtanımaz bir şahsın zaman zaman da olsa "lan acaba?" diye durup kendi kendine düşündüğü ve içini ilginç bir huzur duygusunun kaplandığı anlardır.
büyük ve kendinize gecelerce dert ettiğiniz sıkıntının çorap söküğü gibi çözülmesi, bir hastalıktan kurtuluşun ilk günleri, ümidi kestiğiniz bir bitkinin yaprak verdiğini görmek... bazen de hayalini kurmaktan bile vazgeçtiğiniz şeyin oluru var gibi gelmeye başlaması. işte o zamanlar kafamı kaldırıp "ey allah, var mısın?" diye sormaktan kendimi alamıyorum.
gerçek hayat denen şeyin yalnızca yaşanarak bilinebilmesinden dolayıdır. senaristler çoğu zaman hayatın içinde var olan insanlar değildir, dışarıdan gözlem yoluyla onu okuyup anlamaya çalışırlar. bu da çoğu zaman yanılmalarına sebep olur. "gerçek insanlar" denen kişiler ise senaryo yazmak gibi uğraşlar içerisine girmezler çünkü hayatı yazmak yerine yaşamakla meşguldürler. bu da filmlerin ve dizilerin neden tam olarak gerçeği yansıtamadığını ve neden karakterlerin çoğu zaman tek boyutlu ve derinliksiz kaldığını açıklar. gerçek hayat beklenmedik ve karmaşık iken yapımlar (hele de türk dizi ve filmleri) sıradan, tahmin edilebilir ve klişelerle doludur. ana konular bile bir elin parmaklarını geçmez.
velhasıl, senarist denen kişi evindeki katlanır masada sigara ve kahveyle sabahlayıp günü tek öğünle kapatan, halktan kopuk yaşayan kişiler oldukları ve sadece genel seyirciye hitap eden şeyler yazdıkları sürece başarıyı yakalayamazlar. genele hitap etmeyip çok farklı konuları "insanlara anlatmak" gibi bir gaye edinenler ise anlatmaya çalıştıkları hayatları bizzat yaşayan insanlara çok komik ve bayağı gelir.
buna benzer bir durumu kitap ve hikaye yazarlarında da görmekteyim. hele de türk edebiyatına eşsiz eserler vermiş çoğu yazar içine kapanık, insanlardan uzak, kendi kafasında kurduğu dünyalarda yaşayan tiplerdir. eserlerini çok sevmemle birlikte bu kategoriye dahil etmek zorunda hissettiğim sabahattin ali ve kitaplarında bir türlü kendimi bulup özdeşim kuramadığım oğuz atay'ı sayabilirim. bunun yanında halktan bihaber yaşayan elif shafak ve merhaba poğaçacı orhan pamuk da fazla uzakta durmasın, gelsin şöyle. yabancı yazarlara şimdilik içine kapanıklığı ve asosyalliğiyle bilinen, kişisel olarak zerre hazzetmediğim franz kafka'yı yazıciym müsaadenizle.
Toplum ve çevre tarafından birbirinden çok farklı iki kavramın sık sık birbirine karıştırılması. Depresyon, amaçsızlık, isteksizlik, zaman zaman tükenmişlik hissettiren psikolojik bir rahatsızlık. Yalnızca psikolojik de değil, bu tür rahatsızlıkları olan insanların beyin mr'larinda gözle görülür bir kararma gözleniyor. Yani depresyon bir hastalıktır diyebiliriz. Tembellik veya tembelliğin getirdiği birtakım eylemsiz davranışlar depresyon belirtisi olsa da aslında aynı şey değildir. Tembellik bir kişilik sorunudur, geçici bir şey değildir. Çocukken derslerini dinlemeyen, ödevini yapmayan kişiler ilerleyen yaşlarda yetişkin işlerini yapmakta (bulaşık yıkamak, temizlik yapmak, faturaları yatırmak gibi) zorluk çekebilirler.
Kişi, ailesi ve sosyal çevresi yüzünden tembel ve işe yaramaz biri olduğuna ikna olur. Bu, özsaygısının azalmasına ve iyileşme motivasyonunu kaybetmesine neden olur. Kendini değersiz gördükçe hayatla bağı kopabilir hatta kişi intihara sürüklenebilir. Sık sık duyduğumuz "bir depresyon kırıcı olarak anne" mevzusu aslında iyileşme sürecini sekteye uğratabilir. Gripken inadına halı sahaya gitmek, bileğin incinmişken koşmak gibidir depresyona girmeye izin verilmemesi. O yüzden kendinize tembel, işe yaramaz, "sürekli yatıyor miskin" gibi sıfatları yakıştırmadan önce kendinizi dinleyin. Önceden olduğunuz kişiyle bugünkü sizi karşılaştırın. Sorunları tespit etmeye çalışın. Böyle bir ailenin içinde belki psikolojik yardım almak istediğinizi dile getiremeyebilirsiniz ama hiç olmazsa arkadaşlarınızla konuşmayı deneyin. Tembel değilsiniz, değersiz değilsiniz, sadece hastasınız. Bakıma ve sevilmeye ihtiyacınız var. Biraz yalnız kalıp kafa dinlemeniz sizi işe yaramayan birisi yapmaz. Herkes bu hayatta biraz mola alabilmelidir.
toplumun sana belli bir yaşa gelene veya elinde nikah yüzüğünü görene kadar saygı duymaması, seni ciddiye almamasıdır. insanların kendilerinde rahatça kollarını omzuna atma, seni sıkıştırma hakkı görmesi, fiziğin (bilhassa boyun) hakkında yorum yapması, ciddi bir şey konuşurken "yauw küçücük boyunla" ile başlayan safsatalar işitmek, en kötüsü de nereye gidersen git çocuk muamelesi görmektir. öyle bir hal ki insanlardan görülen bu muamele yüzünden davranışlarının da çocuk gibi kaldığını fark edersin. kişisel alan müdahalesinden bahsetmiyorum bile.
kurgusal yapımlarda doğal olarak her şeyi mükemmelce yapan, hatasız ve hayranlık uyandıran kadın karakterlere verilen bir takma ad. erkek versiyonu için (bkz: gary stu)
new york times'ın belirlediği ve iddiaya göre bu soruları birlikte cevaplayan kişilerin aşık olduğu 36 sorudur. http://36questionsinlove.com/
linkte soruları aynı anda cevaplamanız söylenmiş (hile yapma ihtimaline karşın) ancak bir kenara yazarak arka arkaya söylenirse daha etkili olacağını düşünüyorum.
ayrıca bu sorular muhtemelen %100 aşık edecek değil ancak birbirinizi daha yakından tanımanız ve karşınızdaki insanda sempati oluşturmanız için çok faydalı olacaktır.
not: bu entry'le beraber başlık açma yeteneklerimin yok olduğunu söyleyebilirim swh.
şimdiye kadar hiç konuşulmamış olmasına şaşırdığım, kullanılması elzem olan tek kullanımlık sağlık ürününün sürekli düşen alım gücüyle birlikte artan fiyatıdır. bu ürünün yerine konulabilecek tek şey eski çarşaf ve havlular olduğu için kimse buna lüks harcama demesin amk oldu olacak etlerimizi de çiğ çiğ yiyelim doğalgaz lüks diye. pardon et dedim.
şuna bak amk 72 tane şeyin fiyatı 70 lira. tanesi 1 lira neredeyse. sırf bu ürünü alamadığı için okulunu aksatmak zorunda kalan kız çocukları var. millet ekmek alamıyor, hala en kişisel ihtiyaçlarımızı karşılamak için başka ihtiyaçlarımızdan kısıyoruz. allah belanızı versin.
edit: burada çul çaput bağlamayı ve bim a101 gibi dandik firmaların ne idüğü belirsiz markalarını kullanmamızı önerenler olmuş. bunlar yakında un bulamadıkları için alçıyla ekmek yapacak olan arkadaşlar. 5 litresi 40 lirayı geçen ayçiçek yağını bulamayınca da motor yağına dönerler. insanca yaşamak hakkımız arkadaşlar.
avrupa'da ve özellikle ingiltere'de ortaya çıkan, felsefe, sanat, şiir, ölüm gibi konulara yoğunlaşmış, özellikle üniversite çevresinde yoğunlaştığı için "academia" terimini almış bir sanat/moda/estetik akımı. 19-20. yüzyıl tarihi olaylarını işleyen pek çok filmde ve fantastik eserde bol bol faydalanılmış bu akımdan. ekose ceketler, kaşmir atkılar, makosen ayakkabılar... harry potter dahi bu akımın en önemli temsilcilerinden biri haline gelmiş. ancak her şeyi olduğu gibi insanlar bunu da yozlaştırarak günümüzde yalnızca moda ve estetik görünümü için kullanıyorlar.
dark academia'dan bol bol beslenen filmler için;
(bkz: dead poets society)
(bkz: harry potter)
(bkz: Kill Your Darlings)
(bkz: the imitation game)
(bkz: tolkien)
her insanın doğuştan sahip olduğu haklardan biridir. sürekli gülümsemenin ve pozitif olmanın beklendiği bir dünyada, hele de hizmet sektöründe, somurtmak en doğal hakkımızdır. sömürüye, yalakalığa, sahte gülümsemelere karşı ey dünya halkları, somurtun.
7 yaşında bir çocuk olduğunu, birinci sınıfa gittiğini iddia eden birinin Youtube kanalı. Kanalda videoları bulunan şahsın çocuk olmadığını, 15 20 yaşlarında bir cüce olduğunu iddia edenler de var ki "kötü yorum yapıyorsunuz üzülüyorum" içerikli videosunu sosyal medyada gördüğümde ilk aklıma gelen bu oldu. Gerek yüz yapısı, gerek sesinin oynanmış gibi tuhaf olması, gerekse mimik ve jestlerinin, hal hareketlerinin ve konuşma biçiminin tam bir yetişkin gibi olması bu teoriyi güçlendiriyor.
Onun bir yetişkin değil, gerçekten çocuk olduğunu iddia edenlerin tek dayanağı birkaç videosunda oyuncaklarıyla falan oynaması ama 7 yaşında çocuğun tas kebabı tarifi var amk kanalında. Dolayısıyla böyle bir şeye inanmak çok güç.
Ortada hiçbir sorun yokken triplere girip moral bozan arkadaştır. Ortamın gerilmesine, canların sıkılmasına neden olur. Herkes 22.00 olmadan evine döner bu göt yüzünden.
armağan çağlayan'ın tanınmış veya yanlış tanınmış kişilerle "sadece merak ettiği soruları sorduğu" samimi röportajlarını yayınladığı youtube kanalı. ön yargılara yer vererek ama asla yargılamadan sunuşunu çok takdir ettim. armağan çağlayan bu programla bizim gözümüzdeki imajını da temize çekiyor.
Başlığının açılmadığına çok şaşırdığım yarı zamanlı komedyen psikolog. Blendax reklamında saçlarını ahenkle dans ettirebilecekken bıyıklarıyla eosse'ye göz kırpıyor.
Veganlık konusundaki tespitleriyle yarmıştır. stand-up'ı boyunca çoğu zaman poker yüzünü koruyarak 'creepy' şekilde daha çok gülmeme neden olmuştur.
9 dakikalık ona buna geçirme temalı stand-up'ını ise gün içinde canım sıkıldıkça açıp dinliyorum.
Kökü kalmamış, muhtemelen ölecek durumdaki orkidelere yeniden kök çıkarttırmak için uygulanan teknik. Seraya almak da bir yöntem olabilir ancak sera yöntemiyle bitkinin çürüdüğünü çok sık duyuyorum. O yüzden su kültürünü uygulamaya bugün başladım.
Zamanla ayrıntıları editlerim.
sahte toprak. toprak görünümlü bulamaç. *
saksıda bitki yetiştirmek istendiğinde kullanılabilir ancak nem tutma özelliğinden dolayı kökleri çürütebileceği için hiçbir zaman tek başına kullanılmamalıdır. özellikle kaktüslerde hiç kullanılmamalıdır. (bkz: perlit)
bugün bu kulaklar "seracının" birinden orkidenin torfa dikilmesi gerektiğini duydu. böyle bir hata yapılmamalı. bunun birinci nedeni nem tutması ikincisi de orkide köklerinin ışık ve hava alma ihtiyacı duymasıdır. zaten (bkz: orkide) ağaç diplerinde, ağaç kök ve kabuklarına tutunarak büyür. (ben bunu akıl edemeyerek kandırıldım, neyse ki eve gelince aklım başıma geldi.)
illa torf kullanacağım diyorsanız bitkinin türüne, cinsine göre %60 bahçe toprağı ile karıştırıp kullabilirsiniz ancak saksı drenajının (altındaki delikler vasıtası ile) iyi yapıldığından emin olun.
