uzun zamandan sonra bugün senin sesinle uyandım. aramıştın uzun bir aradan sonra. nasıl da huzurla uyandım, konuştuk uzunca bir süre; farkındaydın belki ilk defa aşırı tepki verdiğinin bütün yaşananlardan sonra. ikimiz de sınanıyoruz dedin. "özledim" dedin, benim içim kor gibi yanarken "özledim" demiştim sana. uzun bir sessizlik olmuştu hatırlarsın. bugün aynı şeyi duyduğumda ben de birşey diyemedim. beklemediğim birşeyi duyunca insan bir tutulup kalıyormuş. seni anladim sonra. böyle oluyormuş demek ki. "sessizlik"
kelimeler ile kalp kırmak çok kolay bunu ikimiz de gayet güzel deneyimlemiştik. ama nereden çıktı bu "arama" merak ediyorum. tam kendimi sirozun kollarına bırakmışken, neden şimdi? neden?
hem de okumayacağını bile bile yazdım.
olmuyor kadın olmuyor. ne kadar uzaklaştırmaya çalışsam senden kendimi çeken birşeyler oluyor. buna yaşananlar engel oluyor sanırım. ben senden hiç gitmedim, gidemedim. ama sen, sen nasıl başarabiliyorsun bunu. nasıl hiç birşey olmamış gibi hayatına devam edebiliyorsun..
unutmak için çok şey denedim inan. içip sıçıp orada burada sabahlamayı. ama olmadı başaramadım. şimdi sen bir "gel" desen bana, ben sana koşmayı bırak uçarak gelirim sevdicek. şu şarabın huyu suyu hürmetine gidemedim. gidemiyorum. çık artık hayalimden, uykularımdan.
