Bıktım o yüze gülümseyip, tüm içtenliğinle davranıp sonra unutan, hayatındaki sıradan insanlardanmışım gibi davranan tavrından. Sana bu kadar kim değer verdi daha önce? Kim bu kadar sevgisini belli etti? Kim taaaa içini gösterdi sana? Tüm duygularıyla kim çırılçıplak kaldı? Arkadaşlığına bile razıydım oysa. Neden istemiyorsun beni? Madem istemiyorsun neden hala rüyalarımdasın?
ilk görüşte olur bazen. Adına hayranlık demek için çok uğraşsan da aklından bir türlü çıkmamaya başlayınca, her görüşünde saçmalayınca, her düşündüğünde midende kelebekleri hissedince, anlarsın ki aşkmış. Dönem bitmesin istersin, dersi olan günleri iple çekersin. Her söylediği lafla büyülenir, her bakışıyla dünyanın en güzel harikasına bakıyormuş gibi hissedersin.
Sormadan asla anlayamazsınız. Hele ki giyim tarzı, konuşması, dış görüntüsü asla bir ölçüt olamaz. Sorulmasını da tavsiye etmem ki çok aşağılayıcı bir sorudur. Size bakir misin diyen oluyor mu anasını satayım?
3 yaşındaki kızınız/oğlunuz ipad'in şifresini giriyor diye çok zeki filan olmuyor. Çağa ayak uyduruyor. Z kuşaklılığı yapıyor demek istediğim ebeveyndir.
