sevgili sözcüğünün yetersiz kalmasıdır.annen, baban, kardeşin, dostun, kalemin, yorganın,yediğin yemeğin, sevdiğin her şeyin o olmasıdır. fedakarlık yapmakta, beklemekte sınır tanımazsın. hasta olunca başında beklemek istersin, dokunmak onun gözlerine bakmasının yanında yetersiz kalır. hafızanın yetersiz olduğunu bilerek her yaşadığın anı not etmek istersin. ilk konuştuğun günü, sana ilk güldüğü gün, ilk kez senin adının onun ağzından döküldüğü gün..
bazen sana sevgililerini anlatır. dinlersin, taktik verirsin, hatta o üzüldüğü için üzülürsün. sana hayallerini anlatır, sen aynı hayalleri birlikte yaşadığını düşünürsün. onun hayatı, senin hayallerin olur. onun gülmesi için her şeyi yapabilirsin.onun eline bir şey batsa, senin kalbine batmasıyla eş değerdir..
evet artık sadece kalbim bilmiyor gerçeği.yakın arkadaşıma söyledim.ben nasıl anlatacağım sana, hayatımın en gerçek varlığı olduğunu? senin hayatında o kadar gerçek varken, benden önce.. gözümün içine beni farkederek bakıp, ne zaman göreceksin?
napıyorsun sen ya ? kim, hayatının neresinde artık kontrol bile edemiyorsun. Her gelen, gelişiyle bir şeyler götürdüğü gibi, dağıtıp gidiyor hayatını. neden izin veriyorsun buna? biraz sakin ol ve düşün. insanları askıya almayı öğren. her an meşgul olmak zorunda değilsin. her an birileri seninle ilgilenmek zorunda değil. istemediğin şeyleri neden yapıyorsun? kendi kendinle çelişme. dik dur biraz..
'Nasıl yani, sadece bir çift göz mü bana bunları hissettiren? ' diye ilk kez düşünmeye başladığım, sağ en arka sıralardan hayatımın merkezi haline gelen, her baktığımda sanki yıllardır yanımdaymış gibi hissettiğim yazar.
ayrıca süper ısıtır keşke kalorifer yapsaymış nickini.
kontrol edilemez istek. sürekli elini tutmak, saçıyla oynamak istersin.teni olmasa da gözleri dokunsun yeter denilen durum, bir süre sonra da alışkanlık..
