Haftanın 6 günü en geç saat 06.00 da kalkıp acele ve stres içerisinde hayata yetişmeye çalışan beni bir hayli mutsuz etmektedir. Bütün günler birbirine benziyor sözlük!
neredeyse her hafta sosyal deneylerin yapıldığı güzide semt. bugün bir grup genç sevgiye ihtiyacı olan Zeynep için insanlardan sevgilerini paylaşmasını istedi. çok yapaysınız.
'sana biraz saçma gelebilir ama x ile görüşmeni istemiyorum' bu cümlenin söylendiği zaman, yer, bütün ayrıntılar kafamın içine kazınmış. kurtulamıyorum. zaten bu cümleden sonra ilk panik atağımı geçirdim. hüznüm, kederim ilk günkü gibi.
lisede A diye bir arkadaşım vardı, o salakla arkadaşlığımız bir sene sürdü ama bana otuz sene gibi geldi. elimdeki çikolatayı aniden gelip alırdı, sırf para harcamamak için yanında para taşımazdı, arkamdan konuşur ve türlü türlü iş çevirirdi.
yaklaşık 5 senedir ilaç kullanıyorum. ilaç ve terapi sürecim aynı zamanda devam ediyor. ilaçlar işe yarıyor yaramasına da vücudumdaki organlara zarar veriyor. siz siz olun bu illete bulaşmayın!
Az önce yere düşüp bana pahalıya patlayacak olan telefondur. Ekran tuzla buz oldu, yan tarafında ise çıkıntı oluştu. Artık iPhone kullanmak istemiyorum fakat başka bir telefonla da mutlu olamıyorum.
Ah! Şu çekip gitme isteği yok mu! Uyuyabilmek için! Öncelikle! Ve eğer uyumak için çekip gitme olanağı gerçekten kalmadıysa, yaşama isteği de kendiliğinden kaybolur zaten.
Gecenin sonuna yolculuk
