ankara özel bi şehirdir,naif bi ruhu vardır bi kere;büyüktür ama eşitsizliği istanbul gibi derin değildir yoksulunu kolay kolay gözden çıkarmaz istanbuldaki kadar hızlı yitip gitmez yoksunu. 'ankarada güzel geçen bi çocukluk'deyince kimsenin aklına kocaman şeyler gelmez bu yüzden çocukları şımarık olmaz:herkesin ordan burdan tanıdığı 'durumu olmayan ailelerin çocukları' vardır onlarla kabanlarını paylaşır çocuklar seneden seneye.ankaranın çocuğu büyüdüğünde cevval olmaz kabul zaten bi çoğumuz tipik memur çocuğuyuzdur büyük tüccar ailelerin içinde yetişen çocukların aksine kurnazlıklardan bihaber büyümüşüzdür atik değilizdir pek kabul ama iyiyizdir.ankaranın ruhunu veren yazarları pek severiz ankarayı kendimizle özdeşleştiririz mesela sevgi soysal okurken kesilen ağacı oluruz ankaranın,'piknik'in sıkışık masalarını ararız gittiğimiz yerlerde. barış bıçakçı okudunuz mu ankaranın başka şehirlerin aksine mekanlar toplamı değil de insan ilişkileri yumağı olduğunu fark edersiniz istanbulda esenlerden taksime gitmek vardır ankarada çetinlerle buluşmaya gidersin iz.son olarak istanbul gibi bi şehirde yazarları flarlarla bağırır ankarada otobüsteki hafif keli açılmış bitkin adam büyük bi yazar olmasın?
büyük hatalar yapıyorum bazen sonra kendimi b.k gibi hissediyorum ama bildiginiz b.k,kelimenin tam anlamıyla.o an biri beni görse sevmez,sahiplenmek de istemez,hani hastaneye kara çarşaflı bi kadın tarafından bırakılmış gibi.yaptığım hatalar nedeniyle yalnızmışım ve hep yalnız olacakmışım gibi geliyo;ama bunun kendisi de iyi değil hem de hiç değil,çok düşündügümde ya üzgünüm ya kendime kızgın sonra yine çuvallıyorum hayatta.
düzene adapte olamayan bireylerin kendini yeniden üretecek mekanizmaların olmaması.yani mesela işini sevmeyerek yapan o kadar çok kişiyiz ki birçok arkadaşım para biriktirebilecek kadar işine devam edip pastane,kitapçı,kitap kafe falan açmak istiyo.halbuki özelde çalışıp mutsuz olan birinin aklına mesleğiyle ilgisi kendini yeniden üretebileceği alanlar gelebilir akademi gibi ya da izin günlerinde yapacağı gezilerle mesela kendini toplayabilir,motive edebilir. bizde bunun imkanları yok örnek de çok ne yazık ki
az önce iş yerine gelen kargocu adamın müdür koltuğuna oturup kızların çıplak dans ettiği klipler açıp izlemesiyle ikinci kez nefret ettiğim grup.bu adam ülkücü evet.
iş yerinde kimsenin en sevdiği insan değilim hatta öyle ki herkes yuvarlak masada bi yanındakini sevicek şekilde oturabilir öyle bi kombinasyon ama bende zincir kesintiye uğrar öyle bi sevilmezlik...Çünkü herkes birbirini önceden tanıyor (bahanem)
ben hoşlanılan kişiydim tırt çıktım.aslında tırt olduğumu düşünmüyordum.sonra ilişkimiz de boka sardı ben tırt çıkınca,ben tabi ki birşeyler olsun diye çabaladım ama attığım mesajlara cevap alamadım falan filan bilindik hikaye .eğer siz de tırt çıkarsanız çok şeetmeyin, öz güveninizi kaybetmeyin.yalnızlığın da bi hoşluğu var,kitap okuyun bol bol zaten dikkat ederseniz yalnızlık süresince insan kendini keşfediyor ve dönüştürüyor.
insanı yaşamaya, kitap okumaya, sabahları asık suratlı iş arkadaşlarına 'günaydın' demeye,bi durak önce inip eve yürümeye, cinayete kurban giden maden işçilerinin haklarını savunmaya, ışıdin tecavüzlerine cinayetlerine karşı durabilmeye ... iter kısacası insanı insan yapar.Kendini insan nefretiyle donatmaktan çok daha iyidir.
Otobüsle yolculuk hatta demin şöyle bi diyalog yaşandı:
Önümdeki hatun: (birdenbire bağırarak)yanlış döndünüz
Şoför:yok canım yok
Hatunun yakını: şoför o farkında mısın?
Hatun hala "tamam şuradan döneriz de olur" diyo. Deli mi ne:)
Yaptığınız işe, çevrenize, hatta kendinize yabancılaştıysanız mutlaka okuyun. Iyi giden bi karşı cinsle olan ilişkiler kalmışsa onun da anasını beller.
devamını çekeceklerdir twilight,hunger games gibi olacak diyim yeni nesli çok kaptırmamak lazım. bi de başroldeki o çocuk çok artist https://www.youtube.com/watch?v=iKc9929XcYY
ilk görüşte 'capan' diyip geçtiğim adamın tatlı bakışlarını gördükten sonra düşünmeye başladım. sonra birlikte tiyatroya gitme suretiyle daha iyi tanıma imkanım oldu, meğer dış görünüşüyle dikkatimi çekmeyen o adam zeki, biricik bi insanmış. hülasa insanoğlunda sevilecek neler var biraz da keşfeden gözler lazım.
komünizmde uğruna savaşacak bir erk bulunmaması ile birlikte düşündüğümüzde biraz daha anlaşılabilir. tabi sosyalizmi yaşamamış bizler için ütopik geliyor o ayrı.
