bugün biraz garip bir gün sanki. yıllardır birlikte olduğum insanlarla ayrılma vaktim çok yakın. nasıl bir hissiyat dersek, eh yani. olmak zorunda bu. onun dışında heyecanlıyım. yeni bir hayat, yeni bir şehir.
namusla bakireliği ne zaman aynı kefeye koyar olduk?
biriyle sevişen adamda bahsetmesin o zaman. namustan bahseden bekar kızmış. biraz kafanızı açın bu cehaletle yaşayamazsınız siz
kafam aşırı karışık. ne yapacağımı bazen bilemiyorum, kestiremiyorum. insanlarla arama mesafe koymak bazen iyi gelse de genel olarak boşluk oluşturuyor içimde bir yerde. sanki konuşulacak çok şey varmış gibi.
aslında yok.
boğazımda düğümlendi hepsi.
kimi kırmaktan kaçsam hep ben kırıldım ve artık kaçmıyorum.
kırmıyorum da.
gidiyorum.
hiç gelmiyorum zaten.
