gökmen abinin son dönemde sözlükleri okuduğu intibasına kapılmaya başladım. çünkü; serhat ulueren'e arada çok fena ayar vermeye başladı. yorumları ve mimikleri bana çok sempatik gelen, depresif yorumların öncüsü. (bkz: sevgili kardeşim)
beynimi resetleyip, hiç bir şekilde hatırlamadan yeniden izlemek istediğim çok hoş bir film. lakin; sonunda ki dumurluğu hiç izlememiş birisinin beyni ile yeniden yaşamak istiyorum.
Memleketim. Her memleket gibi havasını, suyunu farklı algıladığım. Bana çok güzel gelen bir şehir. Tabi orada yaşamadım, sadece orada doğdum. Akrabalarım orada. Anne tarafım tam dindar kesimi, baba tarafım ise göçmen. özellikle baba tarafım şehrin yapısından farklı. Öğretmen , diş teknisyeni gibi mesleklerde geçiniyorlar. Adapazarında yaşayan ender kesim diyebilirim kendimce. Ben iki tarafıda seviyorum. Dediğim gibi orada yaşamadığım için yaşanan sıkıntıları bilmiyorum. Ama mini etekle dolaşıp -yeaa burası çooak tutucuaa diyen arkadaşlarıda anlamıyorum. Orası başka bir memleket, yıllardır süregelen bir kültürü var. Uyumlu olun biraz, alıp diplomayı nereye gidiyorsanız gidin.
ben pek iyi geçiremedim bu yaşları üzgünüm o yüzden. Aşk ve ayrılık acısı, eğitimi yarıda bırakma acısı, doktorluğu bırakmak zorunda kalıp askere uzun dönem gitme acısı... Sizler en güzel dönemindesiniz hayatın. Tavsiyem; yaşınız gereği her şeyi hızlıca yapmak isteyecek olmanız dolayısıyla yanlışlara düşmemeniz. Acıların az olduğu bir 10 yıl geçirmeniz en büyük temennim. Onun haricinde 20'li yaşlarını yaşayan çoğu arkadaşın gayet akıllı ve zeki olduğunu düşünüyorum. Kendiniz için en iyi kararları vereceğinize inanıyorum.
Yıllardır katılabildiğimiz turnuvalarda harika işler çıkaran, eleme gruplarında hep bir hesap kitap içine girdiğimiz, amansız ol! dermansız ol! yamasız ol! diyerek yine aynı noktalara geldiğimiz, almanya ile birincilik mücadelesi veririz diye başlayıp her zaman ki gibi yüzümüze gözümüze bulaştırdığımız eleme grubunun son maçı. yaşım oldu 30+1, şu güne kadar bıraktım birinciliği , rahat bir ikincilik alarak play-off oynadığımız bir turnuva elemesi hatırlamıyorum. iyi ki rakip azerbaycan. 3 sene yaşadım baküde , iyi ki hala bizi bir şekilde seviyorlar. Ya rakip kek letonya(!) olsaydı. Bu halimizle zordu. Haydin hayırlısı...
ben de o dönem bilgisayar yok. halamın oğlu şanslı bu konuda. kendisinin bilgisayarı var sakarya da yaşıyor. dönem dönem kendilerine gittiğimde ağzımın suları akarak saatlerce oyun oynardık. bir dönem yine onlara gittim. halamın oğlu bilgisayarı geliştirdiğini söyledi. Pentium 100 , 8mb ram ilave etmiş. Elinde bir oyun: fifa 97. Oyunu ilk etapta kuramadık. Ben zaten neredeyse hiç anlamıyordum bilgisayar komutlarından. Uğraştı bayağı, olduramadı. Kasayı sırtlandık, merkeze indik. Günlerden de pazar üstelik. Açık yer bulmak işkence gibi. Sonunda bir yer bulduk. Adamın şerefsizliğini tabi daha sonra anlıyordum. oyun hafıza yetersiz diye açılmıyordu sanırım.
Autoexec. bat dosyasında smartdrive. exe diye bir komut var. Hafızanın 2 mb civarını diski önbelleklemek için ayırıyor. Adam sadece bu satırı silerek bizden iyi bir ücret almıştı. Pis bakışları hala gözümün önünde. Eve geldik. Eniştemde ilgilidir bu konularda. Oyunu kurduk , halamın oğlu oynuyor bizler izliyoruz. Muhteşem görünüyor her şey. O estetik, o paslar, şutlar, stadyum, spiker... Benim aşık olduğum oyunlardan birisiydi. Müzikleri ve menüleri harikaydı.
Bazı oyunlar vardır; yalnızca oynayarak değil, izleyerek bile keyif alabildiğiniz. Lise dönemlerinde halen görüştüğüm arkadaşım, bu oyunu oynar, bende ikili koltuğa uzanır saatlerce izlerdim. Swos ile tanışmam buradan doğdu. Transferleri yaparken, ya da taktikleri oluştururken bana danışırdı. Beraberce transfer yapardık. Karşılıklı kapışırdık. Sanırım pc versiyonu çok daha sonra çıktı. Amiga 500 rafa kalkıp pc'ler ortamı ele geçirince; kadim dostumuz da pc'ye transfer oldu. Dünya üzerinde ki onlarca ligi, binlerce futbolcuyu barındıran, taraftar sesleri ile eğlenceli spikeri ile muhteşem bir klasiktir.
