zaten berbat bir pazartesi sendromu, psikolojim berbat, sıkıntıdan patlayacak gibiyim, lakin öyle olaylar oluyor ki gülerken altıma çiş kaçırmamak için zor tutuyorum kendimi. Az önce ofiste bayanlar tuvaletinde yeşil balgam krizi yaşandı. Genel olarak erkekler tuvaletinde rastlanması muhtemel bir olay nasıl olduysa bayanlar tuvaletinde meydana gelmiş. Herşeyden öte olayın büyütülüp bütün şirkete cereyan etmesi oldukça şaşırtıcı ve komik olan. Kardeşim yapmışsınız bir halt olayı büyütmeyin, mevzuyu gören delilleri kaldırsın ortadan kapatsın olayı sonsuza dek. Biz erkekleri seksten ve kadınlardan soğutmanın ne alemi var. Dakikalar süren suçluyu bulmaya çalışılan süreç!..:)) Bunu yapmasaydınız bari. Yarın öbür gün klozette bir parça suyla gitmemiş kaka bulsalar yine büyük yaygara olacak ya, o günleri görmeyeyim, işitmeyeyim ne olur.
klasik olan, erkeklerin sevgililer günü, doğum günü ve yıldönümü gibi özel günlerde hediye bulamama ve hediye bulmaya vakit ayıramama sıkıntısını sona erdiren, hatta seçilen ürünü hediye paketi içinde ve hatta içine istenilen notu bile yazıpta adresine kadar gönderen, ve bütün bunları bilgisayar başında hiç zaman kaybetmeden kısa bir süre içinde gerçekleşmesini sağlayan online satış sitesi. memnuniyeti borç bilirim.
sokakta, kıraathanelerde, fabrikalarda, işçisi, işsizi, öğrencisi, esnafıyla her daim futbol konuşan ve dolayısıyla oluşan tartışmalar arasında üretkenleşen, bire birde pratik zekasıyla meşhur yurdum insanının saf kelimesiyle, ismiyle gönlümüze yer etmiş sporting lizbon futbol kulubü'nün adından esinlenerek türettiği yaratıcı, naif ve eğlenceli bir küfürdür. küfür denmeyecek kadar hafiftir aslında. futbol muhabbetleri dışında dahi mal gibi yanlış konuşup, kısaca mallık yapana; "konuşma lan safortik lizbon" denilmesi yer yer görülmüştür ve argomuzda yerini almıştır.
şehrin mutena semtlerine nazaran, daha çok varoş muhitlerinde ışıkların evleri dışarıdan şıkır şıkır neşeli göstermesi oyununu, içeriden yalan eden, aydınlık verdiği düşünülen ampuldür. tavan isterse yaldızlı saten boyanmış olsun, yine de tavana bakınca hayattan bıkma ve kusma etkisi yaratır. genelde 1 metrekare olan tuvaletlere takılır ki oraya bile az gelir verdiği aydınlık. ama kazara evin odasındaki 100'lük ampul patlayıp, 100'lük yada 75'lik ampul de bulunmayacak kadar ters bir zaman ve ters bir yerdeysen, karanlıkta oturmak yeğdir. insanın içindeki, sürekli dışarıya çıkmaya çalışıp duran intihar eğilimini hızlandırır. ne zaman gözüm ilişse bakkalda falan, içimi pazar gecesi sıkıntısı kaplar. eski bir fobidir tabii ki, şu zamanlarda karşılaşılması zordur. bu yüzden belki de tespit ve tanım yersizdir... ampul, buluş yada akla gelen bir fikir üretildiğinde kafada yanan diye bilinir. ama bu parlak fikirleri ateşlemek için kafamızda yandığını düşündüğümüz kesinlikle kırklık değildir. evet, iyi ve faydalı bir tanımı yoktur... gereksizdir, bence artık üretilmemelidir. ama bir başlığı olmalıdır eskinin hatrına.
argo'da karı atacak mekan bulamayan sap serzenişidir. yıllarca, sanırsın hiç abaza gezmemiş, götürecek karı bulmuşta atacak mekan yok diyen erkeklerin afili söylevidir. bilhassa alkol ortamlarında kullanılır. ama kötü de değildir hani... muhabbetin en hararetli yerinde "bak ağbi işte diyorum ben, tesis sıkıntısı" diye bkz verilmesi eğlenceli ve inandırıcıdır. büyülü bir laftır. aslında mekan gerektirecek kısıma kadar geçen bütün hikayen bir kolpadır, fakat o can alıcı başlığımızla herşey olmuş, fakat sadece işin son halkası tesis sıkıntısı'nı aşamamışsın gibi algılanır.
Sağ kanattan yardıran arkadaşla rakip takım oyuncusu arasında çıkan kavga sonrası;
-niye daldın abi adama?.. üç metre mesafe vardı aranızda.
+adam tükürdü abi.
-olm herif yere tükürdü sana mı geldi?
+gelmedi de, "koşu yoluma tükürdü" o.ç. benim koşu yoluma tüküremez abi kimse.
Şöyle; On yıllar önce taksim'den 11:50 gibi saraçhane'den geçen son otobüs kalkardı. dolmuşların az olduğu dönemler bu otobüs çok yoğun olurdu. Yine eski körüklü bu otobüslerde balık istifi bir gece, atılmayan bilet mi, yoksa olmayan öğrenci pasosu yüzünden mi, sebebi kalabalıktan tahmin edemediğim şoför ve ortalara kadar ilerleyen bir adam arasında sözlü kavga başlamıştı. gerginleşen iki tarafın bağrışmaları arasında orta yaşın biraz üzerindeki şoför birden çok kızdı, sanırım otobüste yaşlılar, bayanlar ve kalabalık olduğundan saniyelik bir utanma hissetti ama söylemeden de bırakmak istemedi düelloyu ve; "konuşmasana sevişmiş" diye haykırdı. Yani belli ki ağbi yaşına yakışmasa da malum 'zikişmiş' lafını edecekti. oyle bir durumda kendisine saliselik otosansür uygulamasına hayran kaldım. iste belediyecilik budur dedim. ne fazla sert, ne yumuşak, aynı zamanda memur beyefendiliğini de elden bırakmamaya çalışan bir görevli. o zamandan beridir küfür literatürüne yumuşatılmış küfür olarak girmiş bir kelimedir bence.
Bu güne kadar başlığı olmaması dikkatimi çekti ve kayda değer gördüm.
istanbul'da Gaziosmanpaşa'da bulunan bir mahalle adı.
Her mahalle gibi herkesin lakaplarıyla anıldığı, öyle ki nüfus kağıdında görmeden arkadaşlarının gerçek isimlerinden emin olunamadığı muhittir. her daim kurtulmak istenip, şehrin mutena semtlerine taşınılması gerektiğini düşündürse de asla vazgeçilemeyendir. bütün gün kahvede oturan adamlarıyla, caddede takılan gençleriyle meşhurdur.
