şu sıralar hemen her yerde satılan mısır. ama bardaktakinden bahsetmiyorum. koçanıyla kaynatılan bu. ailecek seviyoruz ama keşke diş aralarına dolmasa.
bazen insanın canı öyle istiyor ki bunu. keşke mümkün olsa. bazen de bir umutla o anın fotografını çekiyorsun. sonraları bakıyorsun gözlerindeki ışığa ama aynadakiyle uyuşmuyor. keşke kaydedebilsek. ve kaybetmeyebilsek.
unut beni diyene, arkasını dönüp gidene söylenebilirliği bu sözün kaale alınabilirliğini hiç de alakadar etmemektedir. giden zaten unutmayı göze almıştır. son bir çırpınıştır sizinki. söylemeyiniz içinizde kalsın. bir gün zaten ne kadar kolay olduğunu anladığınızda, büyük laf etmiş olmamaktan dolayı sebepsiz aptal bir huzur dolacak içinize. telaşlanmayın.
insanları sınıflandırma noktasında yeni bir sınıf olup günümüzde varlığını sürdürdüğünü söylemek çok güçtür. netekim kalmamıştır öyle saf kız, olanları da zaten birileri tarafından sahiplenilmiş, mutlu mesut yaşıyorlardır. bunları beğenmeyen diğerleri ise akıllı, entel, modern geçinip her haltı yiyip ondan sonra da "ben özgürüm ben özgürüm" diye ortalıkta gezen, anca car car konuşup kafa ütüleyen icraata baktığın zaman koca bir 0(yazıyla sıfır) olan post-modern feminist tayfadır.
