sadece filmlerde olan hadise. gerçekte inmem gereken durak geçince son durağa kadar gidip, dönmek için yeni minibüse biniyorum. insan her gün gaziden geçince böyle oluyor.
çocukken kahvaltıdan sonra direkt dışarı çıkıyordum, sinirimi bozanla küsüyordum sonra herkes küstüğüm kişiyle oynamaya başlıyordu ben de merdivende salak salak oturup eve giriyordum. sonra annem rey mistaryo olup niye rahat durmuyon lan diye 619 çekip nakavt ediyodu beni. bir süre sonra elimi yüzümü yıkatıp dışarı salıyordu, kızlarla aramız düzelince de yerden yüksek oynuyorduk, ebe olunca yine küsüyordum. şimdi hatırlayınca az bile dövmüş annem.
dayaktan sonraki uyku çok dinlendirici oluyordu yani.
tek tarafından ses gelmediğinde çıldırdığım zımbırtı. önce kulağa cızırtı sesleri dolar, hemen ardından da kulaklığı kaybedersiniz. rıza baba halt yemiş bunun yanında, bunun ölümü daha acı.
