biz amcamla atılacağını bildiğımizden misketleri evdeki bahçeye gömerdik. sonra hiç kazıp çıkartmadım. belki o gelecekte çocukları olunca çıkartır kim bilir.ewed
hiçbir şeyden tat alamıyorum. her şey o kadar saçma geliyor ki yaşamanın bi anlamı olduğunu dahi düşünmüyorum. yok olup gitmek daha cazip gibi.insanın en büyük hatası içindeki boşluğu doldurmaya çalışmak için anlamsızca debelenmesi. hayat bu çabaya degecek kadar değerli değil.
