özellikle benim gibi senelerce o şirkette çalışmanın hayalini kurmuş birisi için...
çalıştığım şirkete girmeden önce 2 sene boyunca dışarıdan çalıştım şirket için. Sonrasında okulum bitti. daha 1 hafta geçmeden gel bakalım seninle bir görüşelim dediler. beklediğimin üzerinde de bir maaş verdiler. ilk başlarda çok mutluydum. sonra deli bir müdüre sahip olduğumuzu öğrendim. adam bütün gününü beni aşağılayarak falan geçirmeye başladı. bunu başlarda çok sorun ettim. sonra düşündüm de aslında önemsemediğin zaman çok da sorun olmuyor. diğer herkes de aynen bu şekilde yapıyor. bu tamam. ancak sonra düşündüm de bizim şirkette ne kadar çok patron var... herkes kendini patron olarak görüyor. şimdi benim yaşım küçük diye yaptığım işi küçümseyen mi dersin, çocuk muamelesi yapan mı dersin... neler neler... bunu da siktir edelim hadi. peki baba çalışma saati olmamasını nasıl yapalım? artık gerçekten dayanacak gücüm kalmadı. gece 2'lere kadar çalışıp aynı parayı almak çok koyuyor. artık bilgisayar başında zaman geçirmekten algılamamda sorun oluşmaya başladığını hissediyorum. insanlar bir şeyler konuşuyor. Ben mal gibi bakıyorum.
steam'den yeni oyunlar falan indirmiştim. yaz indirimlerinden. hiç birini oynayamıyorum. izin günlerinde bile acaba yarın işi toparlayabilecek miyiz? diye düşünüyorum. işten çıksam ne mi yaparım... 1 ay falan bir şey yapmam herhalde... yaşım da küçük zaten bir beklenti de yok. sonra başka bi işler bakarım galiba... senelerdir uğraştığım ingilizceyi falan öğrenirim belki... ama işte bu kadar sene girmek için uğraştığın işi bir anda bırakmak da o kadar kolay değil sanki... bilemiyorum. benimle aynı durumda olanlar falan belki yazmak ister. fikir alışverişi falan yaparız. neyse ben çalışayım!
