her gün özenle inceliyorum sokakta insanları. otobüste müzik dinlerken bir yerlere dalıp gidiyorlar, ya da vapurda uzaklara bakıyorlar hep. sokakta bile en yakın arkadaşını görmeyecek derecede bir dalgınlık var. nedeni hep düşünceli olmak. bunun temelinde yatan etmen de mutsuzluk tabii ki. gotiklerde daha fazla var durum doğaları itibarı ile. sanırsın herkesin babası ölmüş anası kanser karısını da stadyumda becermişler arkadaş. bu ne derdi? yok sevgilisi, yok aşkı, yok arkadaşı. hocam hiç mi işiniz yok sizin? kafanız mı güzel lan? bunlara üzülür mü insan? herkes dertli herkes düşünceli. ama unutmayın ki böyle devam ettiğiniz sürece insanları kendinizden daha fazla tiksindirecek ve yalnızlığa mutsuzluğa talim edeceksiniz. hahaha. kim naapsın lan bu halinizle sizi? adamın kız arkadaşı yok yarrak gibi bi suratla geziyor ortalıkta. küçük emrah ayakları ile kız kaldırmak sene 1988'de sona erdi yavrum. artık kadınlar güçlü, kaslı, karizmatik, yakışıklı ve zengin erkeklere tapıyorlar. sizi de anca dışarı çıkarken yanında it gezdirir gibi alıp bir kahve içip kucaklarda zıplamak için eve kaçıyorum yalanı ile kendilerini taksim'e cadde'te atıyorlar. aptal herifler. nefret ediyor herkes sizden. bu naiflikle içinizdeki ibneyi açığa çıkarmayın aman. yeterince var zaten ortalıkta.
