polonyalı yönetmen krzysztof kieslowski'nin henüz öğrencilik yıllarında çektiği, 1966 yapımı, siyah beyaz, sessiz kısa filmdir.
konu şöyle; tramvaya bir genç biner, güç bela yetişmiştir. etrafına şöyle bir baktıktan sonra dikkatini cam kenarında oturan genç bir kız çeker. kızı seyretmeye başlar. genç kız da gençten etkilenmiştir, verilen izlenim böyledir. fakat genç adam, kızla tanışmaya bir türlü cesaret edemez. bunun üzerine kızımız uyuyakalır. genç adamın tramvaydan inme vakti gelmiştir, iner. dışarıdan güzel kızımıza son bir bakış atar. tramvay ilerler. esas oğlanımız, indiğine pişman olmuştur ki giden tramvayın arkasından delicesine koşmaya başlar. tramvaya yetişip yetişemediği bilinmez. yönetmen açık uçlu bir son bırakmıştır biz izleyicilere.
"...ben, gecekonduda yaşayan ve insanlıktan emekliye ayrılmış bir adamım. bakkal defterim var, kira kontratım var. ev sahibine, hepiniz gibi -burasına dikkatinizi çekerim: hepiniz gibi- kiramı ödüyorum. o halde ben varım. cogitosuz ergo sum albayım, cogitosuz ergo sum."
gündem butonuna tıklandığında, ilk sırada gelen başlığın bildiğiniz üzere hepimizi ciddi derecede ilgilendiren ve üzerinde ciddi ciddi düşünmemizi gerektiren bir konu olan (bkz: sözlük yazarlarının boyu kilosu) olması durumudur.
ne zihniyetmiş arkadaş dedirtendir. oy kullanmıyorsanız eleştiri, şikayet hakkına da sahip değilsiniz tarzı söylemler içerir ve eminim ki seçim sonuçlarından sonra suçlanacak hedef kitle yine "oy kullanmayanlar" olacaktır.
ben oy kullanmadım, kullanmayacağım da. kıçımı soğuk sularda gezdirdiğim, meşgul olduğum, umursamadığım veya üşendiğim için değil. gayet şu iğrenç yaz sıcağında evde oturuyorum.
"kimin alacağı zaten belli yeaaa ne diye boşuna oy vereyim?" mantığıyla da değil.
neden mi? çünkü benim cumhuriyet, özgürlük, adalet vb. kelimelerin anlamından yoksun, içinde atatürk sevgisi olmayan bir insan evladına verecek oyum yok. hırsıza, emri verenlere, katillere, yolsuzlara, yalancılara, "sayın öcalan" diyenlere, fethullahçılara, laikliği iplemeyenlere verecek oyum yok. siyasi görüşüme uymamasına rağmen kötünün iyisi mantığıyla ikiyüzlülük yapacak diğer bir yüzüm de yok. ama vicdanım var.
tayyip gitsin de kim gelirse gelsin mantığında olanlar da, ekmeleddin'in tayyip'in bir başka versiyonu olduğunun bilincindeler mi acaba? adam çıkıp açık açık ben akp ile aynı zihniyetteyim diyorsa orada bir durup düşüneceksin arkadaş. bir bakacaksın seni kimin kurtaracağını düşündüğüne.
olay sandığın ötesinde. bu seçimleri tayyip'ten kurtulmak için "son şans" olarak görenlere inat hep bir umut olacak içimizde. sandığın, seçimlerin, tayyip'in ve onun gibilerin elinin uzanamadığı, gücünün yetmediği yerler var, o da bizim mücadeleci ruhumuz. gezide de dediğimiz gibi, direne direne kazanacağız. ben buna inanıyorum.
sonuç olarak; seçimler bitsin ben yine eleştirimi de yaparım, şikayetimi de ederim, meydanlara da çıkarım, eylemlere de katılırım. çünkü ben bize dayatılan bu iğrenç üçlemenin hiçbirini seçmedim, çünkü ben bu pisliğin bir parçası olmadım.
(bkz: george carlin) tarafından, siyasi/politik sistem ve demokratik seçim sisteminin gayet yerinde eleştirildiği videodur. tabi bu saçma sisteme gerçekten demokratik(!) diyebiliyorsak.
benim bugün izleme fırsatım oldu, izlemediyseniz şiddetle tavsiye ederim. buyrunuz;
yaratıcılığı zorlayan, okuduğunda ya da duyduğunda insana farklı gelen, kişiden kişiye değişiklik gösterebilecek göreceliğe sahip dikkat çekici kitap isimleridir.
mesela;
akrabalar içinde birilerinin birileriyle konuşmaması, ve yine o birilerinin, birilerinin yüzlerine bakmaya bile tenezzül etmemesi durumudur. Özellikle bayram öncesi sıkça gündeme gelir bu küslükler, barışmalarına vesile olmak isteyenler ortaya çıkar falan barıştırırım ederim diye, fakat yine hüsranla sonuçlanır.
Özellikle türkiye'de tüm akrabalarıyla iyi ilişkiler içinde olan, veya akrabaları arasında hiç küslük olmayan bir insan olduğuna inanmıyorum. çünkü akrabalar dedikocudur, kıskançtır ve ikiyüzlüdür. Bu, su götürmez bir gerçek. Ve evet çok eğlenceli bir başlık açtım.
Tek taraflı değil de karşılıklı olunca dünyanın en güzel duygularından biri. Aynı zamanda yalnız da hissetmemektir, herkesin böyle ''biri''ne eminim ki ihtiyacı vardır.
gerçekten de öyledir. şu an bulunduğumuz duruma bizi seçimlerimiz getirdi veya getirecek. en çok korkulması gereken duygulardan biri pişmanlık duygusudur bence, olan olmuştur çünkü ve elimizden bunu değiştirmek için hiçbir şey gelmez. keşke seçim yapmak zorunda bırakılmasak, geriye acabalardan başka bir şey kalmıyor çünkü.
Genellikle para ödüllü yarışmalarda sıkça karşılaştığımız sinir bozucu, yapmacık, kendine güvensiz bir yarışmacı türüdür. saatlerce sıra beklemek, elemelerden geçmek, soruyu doğru cevaplayamama stresine girmek nasıl bir eğlence anlayışıdır insanı düşündürür, açık açık söylesenize para kazanmak için geldik diye a dostlar.
Ne yapsam da ilgi odağı olsam mantığıyla türlü saçmalıklar yapan fakat itici olmaktan öteye geçemeyen insan modeli. Aynı zamanda gün geçtikçe sayıları çoğalmaktadır.
Sırf çevremde daha fazla sevileyim, sayılayım mantığıyla kendini olduğu gibi göstermeyen insan. Ona komik gelmeyen ama çoğunluğun güldüğü şeylere zoraki güler, çoğunluğun sevdiği şeyleri o sevmiyorsa o da seviyormuş gibi gözükür ki dikkat çekmesin. Halbuki sen olduğun gibi çok güzelsin be arkadaşım, öyle kal sen. Kimse için değişme.
