Hep çabalarsın hep yenilirsin hep düşersin yeniden ayağa kalkarsın yeniden çabalarsın yeniden düşersin.. bu döngü o kadar uzun süre böyle sürer gider ki neyi istediğini unutursun. işte bu nokta “hiçbir şey istemediğini kabullenmek”.
insanlar neden bunu unutuyor bilmiyorum ama bir şekilde hayatına dokunduğumuz herkesin bilmediğiniz yaraları var. işte tam bunla ilgili konuşacağım. Sen geldin, hayatıma geldin, bendeki yaraları kanatıp tek açıklama yapmadan gittin. Benim yıllarca onarmaya çalıştığım yarayı. Kabuk bağladığını sandığım yarayı.. yeniden hatırlattın.
Selam, ben geldim. Çok yorgunum sözlük. Yeniden başlamalıyım pek çok şeye. Ama gücüm yok. Mücadele etmekten de koşmaktan da yoruldum. Sonsuz döngüye ayak uydurmak zorundayım. Nasılını henüz ben de bilmiyorum.
