uzun zaman sonra sözlüğe girdim sol frame de nickini görünce neye uğradığımı şaşırdım. sözlükten tanışmıştık kaç sene oldu hatırlamıyorum. uzun uzun konuşmuştuk bir süre telefondan sonra ayrı şehirler olduğundan görüşemedik koptu gitti. böyle biri değildi ne yaşadı da bu hale geldi gerçekten merak ediyorum. hayat çok garip.
eski sevgilim yalnız yaşıyordu sözlük ancak babası da aynı apartmanda iki üst katta oturuyordu.ben kendi evimden çıkmak zorunda kaldım bir ara ve yeni bir ev bulana kadar onun evinde görüşmeye başladık ancak malum binbir türlü plan yaparak alman istihbaratı titizliğiyle.şimdi düşünüyorum da ne cesaretmiş aşk neler yaptırıyor insana.adam kızına kahve içmeye inse akşam ben açaçağım kapıyı.üstelik üzerimde de onun eşofmanı var.ondan bir parça olmuşum artık kıyamazdı herhalde.*
nedense terk edilmek denildiğinde hep biri tarafından yarı yolda bırakılmak geliyor akıllara.oysa insanın kendini terk etmesi daha kötü sanırım.yanınızda kimin olduğu anlamını yitiriyor.
kimsenin dikkatini çekmedi mi bilmiyorum ancak spartacus'ün crassus un ordusu yaklaşırken ki sözleri başka bir özgürlük savaşçısı olan wilhelm wallace reyizi hatırlattı bana.
tiyatroda ki gösterisi için iki bilet almıştım bir buçuk ay önceden.ayıptır söylemesi 180 tl de para vermiştim.ancak daha günü gelmeden hatunla kavga ettik ve gidemedim.kendisi de gösterisinde bu duruma değinmişti zaten.* sinema gösterisine ilk çıktığı gün gittim erkek arkadaşlarımla beraber sadece on tl verip üstelik.eminim ki kız arkadaşımla gitsem bu kadar eğlenemezdim.*
--spoiler--
dokunup hissettiğim kadını bana aitmiş sanarken
artık bildiğim tek bir şey vardı
acıydı dünyanın diğer adı
--spoiler--
edit:maksat ben şarkımı söyliyim dedim.
her hafta daha haftasonundan planlar yapıp cuma akşamı takılalım diyen arkadaşlarımın hiç biri aramadı.üstelik ben yaklaşık bir on kişiyi aradım herkesin mi işi olur amk.koca ev bir ben kaldım.takılıcak muhabbeti güzel olan varsa buyursun.*
