topluca bir yere gidilecektir ya da bir şeyler yapılacaktır. nereye gidelim diye sorarsınız. ben karışmam bana fark etmez derler. ortaya fikirler atılır, mekan isimleri verilir ancak bu arkadaşlar ben oraya gelmem, ben oraya gitmem, orada ne yapacağız diye yakınırlar. zor bela karar verilir mekana gidersiniz. aradan beş dakika geçmeden neden buraya geldik, şuraya gitseydik ya diye üflemeye püflemeye başlarlar. aman bu kişilerle plan yapmayın.
yazarların entrylerinizi beğenmesi sonucu, telefonun üst kısmında çıkan "u" harfindeki bildirim işaretidir. eğer birden fazla bildirim geldiyse "uuuu" diye gözükür.
ninjalardan daha iyi saklanma yeteneğine sahip olan bir hayvanı, sizi ısırmadan önce bulma çabasıdır. arada bir ortaya çıkıp kendini göstermesi ve akabinde tekrar saklanması onu bulmanızı güçleştirir.
11 ya da 12 sene önce, muhtemelen 12, balıkesir edremit'teki bir askeri lojmanda, büyüklerimin anlattığı bir hikayedir. hikaye şöyle:
gece yarısıymış ve çok şiddetli yağmur yağıyormuş. adamın biri arabasıyla dümdüz, ıssız bir yolda ilerliyor ancak yağmurun ve karanlığın da etkisiyle önünü göremiyormuş. zar zor ve tedirgin bir şekilde ilerlerken birden arka lastiklerden biri patlıyor ve durmak zorunda kalıyor. arabadan iniyor ama etrafında hiçbir şey yok. belki yardım edecek birilerini bulabilirim ümidiyle yürümeye karar veriyor. gerçekten de biraz yürüdükten sonra şato gibi bir yere geliyor. kapıyı tıklıyor tıklıyor ama açan yok. arkasını dönüyor ve tam gidecekken kapının açılma gürültüsünü duyuyor ve seviniyor. kapıyı açan zayıf ve biraz da yaşlı adam soruyor:
+ ne istemiştiniz?
- rahatsız ettiğim için özür dilerim ancak arabamın lastiği patladı ve yolda kaldım. yardım edebilir misiniz?
+ tabi ki. ancak çok yağmur yağıyor ve hiçbir şey gözükmüyor. isterseniz bu geceyi burada geçirin, yarın da arabanızı hallederiz.
adam teşekkür edip içeri giriyor. yaşlı adam kapısı parmaklıklı bir odayı işaret ederek, "geceyi burada geçirebilirsin" diyor. bizim adam tedirgin oluyor ama başka çaresi de yok, kabul ediyor. yaşlı adam gülümseyip kendi odasına çekiliyor. bizim adam da yatıyor. tam uykuya dalacakken aşağıdan, sanki yerin dibinden gelen değişik çığlık sesleriyle karışık çok şiddetli gürültüler duyuyor. bu sesler tüm gece devam ediyor ve birkaç saat sonra birden kesiliyor. bizim adam korkudan sabaha kadar gözlerini kırpmadan bekliyor ve bu seslerin neye ait olduğunu merak ediyor. sabah olunca yaşlı adam odasından çıkıp gülümseyerek bizim adamın yanına geliyor ve soruyor:
+ günaydın, uyuyabildiniz mi?
- günaydın, açıkçası pek uyuyamadım.
+ neden?
- tüm gece aşağıdan çığlık sesleri ve değişik gürültüler geliyordu.
+ aa o sesler mi? (gülümseyerek)
- bu seslerin ne olduğunu biliyor musunuz?
+ tabi ki biliyorum.
- peki nedir bu sesler?
+ bunu size söyleyemem. (ciddi bir yüz ifadesiyle)
- lütfen söyleyin.
+ bu bir sırdır ve bunu ancak moğollar bilebilir.
- siz moğol musunuz?
+ evet. (gülümseyerek)
- peki moğol olmak için ne yapabilirim?
+ moğol olmak sandığınız kadar kolay değildir. buna emin misiniz?
- evet eminim ben de bir moğol olmak istiyorum.
+ pekala bunun için dünyadaki bütün çimleri ve çakıl taşlarını saymanız gerekir.
- tamamdır. göreceksiniz ben de bir moğol olacağım.
kahvaltı yaptıktan sonra yaşlı adamla beraber arabanın lastiğini değiştiriyorlar ve bizim adam, yaşlı adama teşekkür edip işe koyuluyor. dünyadaki bütün çimleri ve çakıl taşlarını saymaya başlıyor. aylar geçiyor yıllar geçiyor. en sonunda dünyada ne kadar çim ve çakıl taşı varsa öğreniyor. atlıyor arabaya ve şatoya gidiyor. kapıyı çalıyor. kapıyı açan yine yaşlı adam oluyor. artık iyice yaşlanmış, zar zor yürüyor. bizim adamı görünce gülümsüyor.
+ hoş geldin.
- hoş buldum. bana söylediklerinizi yaptım. dünyadaki bütün çakıl taşlarını ve çimleri saydım.
+ söyle o zaman kaç tane çakıl taşı ve kaç tane çim var?
bizim adam kaç tane çim ve kaç tane çakıl taşı olduğunu söylüyor. yaşlı adam:
+ doğru. artık sen de bir moğolsun.
- artık seslerin ne olduğunu öğrenebilir miyim?
+ tabi ki.
diyerek elindeki demir anahtarı bizim adama veriyor ve gece kaldığı odanın yanında bulunan demir kapıyı işaret edip oraya girmesini söylüyor. bizim adam heyecanlı, kapının arkasındaki sesi öğrenmek için anahtarı kapıya sokuyor ve kilidi açıyor. kalbi yerinden çıkacak gibi. kapıyı açtıktan sonra karşısına büyük bir çelik kapı çıkıyor. kapının yanındaki duvarda da çelik bir anahtar bulunuyor. bu anahtarı alıp kapıyı açıyor. karşısına bronz bir kapı çıkıyor. bunu da açıp ilerliyor ilerliyor ilerliyor. karşısına bakır bir kapı çıkıyor. bunu da açıp ilerliyor ve merdivenlerden aşağıya iniyor. karşısına bu sefer alüminyum bir kapı çıkıyor. bunu da açıyor ilerliyor ilerliyor. karşısına pirinç bir kapı çıkıyor. duvardaki pirinç anahtarı alıp kapıyı açıyor. yürüyor yürüyor yürüyor, merdivenlerden aşağıya iniyor, yürüyor yürüyor ve karşısına tahta bir kapı çıkıyor. bunun da kapısını açıyor. karşısına devasa bir gümüş kapı çıkıyor. kalbi daha da hızlı atmaya başlıyor. duvardaki anahtarı alıp deliğe sokuyor. anahtarı çeviriyor ve kapı gürültülü bir şekilde açılıyor. kapıyı yavaş yavaş itiyor ve karşısında büyük bir beton kapı görüyor. bunun da kapısını açıyor ve merdivenlerden iniyor iniyor iniyor iniyor. karşısına plastik bir kapı çıkıyor. kapıyı açıyor ve kapıyı açmasıyla çığlık sesleri başlıyor. kalbi artık yerinden çıkacak. korkuyla ilerlemeye devam ediyor. merdivenlerden yukarı çıkıyor, ilerliyor ilerliyor ilerliyor, sonra merdivenlerden aşağıya iniyor iniyor iniyor iniyor ve karşısına uçsuz bucaksız bir altın kapı çıkıyor. duvardaki altın anahtarı alıp deliğe sokuyor. kapıyı açıyor ve sırrı öğreniyor.
