üç şeritli virajlı yolda karşıdan araba gelirken 120 kmh ile sollamaya çıkmak ve iğne deliğinden koca otobüsü geçirmek bu kişilerin karizmasını tavana vurdurur. bu esnada direksiyonu tek elle tutup diğer elleriyle fıstık soyuyor olmaları sizi korkutsa da adamlar ustalaşmıştır bu işte... hem elinizden de bir şey gelmez pek.
yalakalıkta sınır tanımayan yazarlara verilecek en pasif cümle. kendileri kurallar çiğnendi diyerekten, entry altına ayar vermek için laf atarlar ama unuturlar ki kendileride kuralları çiğnerler. forum chat tarzı falan. rahatsızsan ispitle len. seri eksi oy veren ibneden de gariptirler bunlar.
lamark'a gore kullanilmayan organ eni konu korelecektir, darwin ise organı kullanmayanlarin amacinin kullananlara karsi bir guc mucadelesi, govde gosterisi oldugunu soyler ki sonucta darwine göre de kullanilmayan organ korelecektir.
bir de kullanilmayan organın korelmeyip sekil degistirme ihtimali vardir, mazallah
yahudilerin dramatizasyon yeteneği öyle bir diskür ki, kendi kendini onaylıyor onun altında yazınca da yanılsama devam ediyor. sanki öyle bir şey varmış gibi.
halbuki yok.
yahudilerin dramatizasyon yeteneği, bütün yahudi soykırımını anlatan filmler oscar ödülü alsalar, taşanlar cannes film festivalinde alkışa boğulsalar, ondan beride kalanlar istanbul film festivalinde kırmızı halı üstünde devinseler gene olmayacak.
dolayısıyla, yahudilerin dramatizasyon yeteneğini ispat etmenin tek ve yek yolu ırkçı argümanları kabul etmek olacağından mümkünatsız çaba, oscar ile, tvde gösterilen film sayısıyla olur hale getirilemiyor.
getirilemiyor ama zihinlerin gerisindeki soru net geliyor "dünyada onlarca soykırım var neden o zaman yahudi soykırımı?"
ilk cevap en basiti, neden olmasın?
yahudi soykırımı hakkında film yapmanın bir mahsuru yok. yahudi soykırımı hakkında film yapılabiliyor. yahudi soykırımı hakkındaki filmleri tercih eden insanlar varsa, bu konuda hakkında senaryo yazan senaristler, bu filme para yatıran yatırımcılar, bu filmi yayınlayan kuruluşlar varsa bu filmler sinema ekranlarından seyirci ile buluşabiliyor. bunun ne gibi bir sorunu var? yahudi soykırımı hakkında bilgi edinmek, böyle filmler izlemek mi sorun oluyor?
pianist filmini izliyoruz, schindler's list filmini izliyoruz, la vie est belle filmini izliyoruz, gözlerimiz sulanıyor. insanın insana yaptıkları karşısında nutkumuz tutuluyor. arkadaşlarımıza filmleri tavsiye ediyoruz, dvdlerini alıp evimizin bir köşesine koyuyor, posterlerini duvara asıyoruz, hassasız, duyguluyuz öfkeleniyoruz. ancak bu filmler bundan ibaret değildir, bu filmler faşist bir dönem içerisinde, totaliter bir ideolojinin kendi egemenliğini kurduğu insanlara karşı uyguladığı amansız ve haksız tahakkümü de bizlere göstermektedir.
şurası çok net, bu filmler bizlere yalnız yahudi soykırımı anlatmıyorlar. bu filmler bize, subjektif kıstaslar hasebiyle bilimsel gerçeklerle ve akılcılıkla bağını koparmış, kendi yarattığı ideolojik düsturlar içerisinde kendi insanlarına ve genel olarak tüm insanlığa karşı amansız bir baskı uygulayan bir sistemi anlatıyorlar.
bu filmler bize yalnız ölen yahudi çocuklarını ve öldüren ss subaylarını değil, ölen insanları, öldüren insanları ve ölenle, öldürenin bu yapı içine girmesine neden olan atmosferi, totaliter devlet sistemini, devletin ve iktidarın böyle militer, insanlıktan uzak ellere geçtiği durumlarda insanlığa ne gibi acılar çektirebileceğini de gösteriyorlar.
sadece ölene yahudi diye bakarsanız, yahudi kavramına takılmış fenomeninizde es geçtiğiniz nokta, totaliter devlet ile insan arasındaki hürriyet ve varoluş mücadelesi, kaybettiğiniz de nasıl bir sosyal düzen sorusu eşleniğinde bulmanız gereken cevap olur.
bu durumda ruanda'da olsa, bosna'da olsa değişmez.
eğer bunu bir film verebiliyorsa ve bunu yahudi soykırımı sahnesinde becerebiliyorsa, sorum şu, bu neden yapılmasın?
ama başka nedenler de var.
sahne yahudi soykırımı olarak genelde seçilmektedir çünkü (caponsever'e de selam ederek) yahudi soykırımı, aydınlanmanın başladığı ve medeniyetin en ileri seviyede olduğu, dönem içerisinde insan haklarının en fazla bulunduğu, demokrasi ve insan hakları fikirlerinin özgürlükçülükle beraber çağladığı bir kıtada, bu kıta içindeki insanların gözü önünde ve aktif katılımıyla işlenmiş bir insanlık suçudur. travma buradadır.
zuluların, zulu olmakla yamyamlık yapması, yamyaklık tek başına kötü olsa dahi, benzer bir travmayı bize veremez zira zuluların içinde bulunduğu sosyal çevresel atmosfer buna uygundur.
halbuki, aydınlanmın beşiğinde milyonlarca insanı fabrikalarda yakarsanız, endüstriyel yöntemlerle öldürürseniz ve bunu insanların gözünün içine baka baka yaparsanız bu durumun uyumsuzluğu büyük travma yaratır, insanın kendisini sorgulatır.
bir başka neden daha var,
avrupa devletleri ve amerika birleşik devletleri ekonomik ve sanayi olarak en gelişmiş devletler olduklarından, daha fazla kaynağa sahiptirler ve kaynakların kullanımında bu ülke pazarları içerisindeki üreticiler bir seçilim metodu olarak tüketiciye daha uygun ürün imal edebilirler. yani amerikalı bir sinemacının soykırım hakkında bir film çekmesi böyle doğal sebeplerle çinli bir sinemacıya göre daha olasıdır.
ama şunu net ve yek olarak soruyorum, ne sakıncası var yahudi soykırımı hakkında film çekilmesinin?
ne mahsuru var?
"e hep de yahudiler şekerim" diyince gelebilecek bir marjinallik ve aykırı düşünen insan estetiğine geçmek gibi egosantrik bir faydayı yok etmesi haricinde, ne gibi bir real mahsur sunuluyor bu poshlust , ölümüne klişe lafları etmek için belli değil.
"yahudiler de böyleler işte" diyerek insanlara hakaret ettiğinin farkına varmayan, koca bir insan grubunu aşağılamaktan zerre çekince duymayan insanların marjinalliği ise gözümde değersizdir.
zira sıkılıyorum, içim kalkıyor. çünkü biliyorum ki insanlara hakaret etmeden, ırkçılık yapmadan da marjinal olunabiliyor, bir de öyle denensin.
özenti dingil entelimsilerin anadili.
beachlerimiz var bodrumda, plaj ve sahillerin nesli tükenmiş olmalı. clublar kurulu o beachlerde. trendy mekanlar deniliyor bunlara. buralara friendly insanların gittiği yönünde bir kanı var. dahası, gece klübü işleten kalmamış meydanda. gece klübü kılığına girmiş pavyonlar görüyorum ama arada bir.
bir suru diger mantiki aciklamasinin olmasinin yani sira gama fonksiyonu ile tanimli olmasi ve bu fonksiyon degerinin de 0da 1 vermesi de kimi suserlere yetmiyorsa, onlara degisik yerlerde (mesela istatistik vs vs ) ne zaman 0!li bir deger ciksa oraya 1 koydugumuzda sonucun da dogru ciktigini hatirlatmak gerekir.
vefasız insanlardır. yazıklar olsun dedirten olaydır. heni sevmiştiniz. hani sen bi daha caylak olma demiştiniz. 'ama nerdeee o kadar halı saha macı yaptınız bir kere cagırmadınız. halbu kı ben szileri ne kadarda sevmiştim' dedirten insanlar.
kaçınılmaz bir eylem. eger lavabonun başında diş fırçalanıyorsa aynaya bakılmaz da nereye bakılır ki? eğer aynaya bakmıyorsam kendimden şüphe duyarım zaten. dişlerimi fırçalarken bir yandan bakarım gözlerime dudaklarıma, sonra dişlerime büyük bir zevkle dişlerimi fırçalarken ayna karşısında. bundan daha normal ne olabilir ki diye düşünürken de "acaba bende bir anormallik mi var ?"sorusunu umursamadan canım dişlerimi fırçalamak ister hemen. aynaya bakmaktan zevk almak ve diş fırçalamak...
babasinin meslegi arkeolog olan cocuklarin durumudur. aralarinda gecen dialoglar:
- baba bak bokumda boncuk buldum.
- iyi halt ettin eşşoğlusu. bilmiyorum kime çektin sen.
ayrıldıktan sonra onu bir aynanın önünde saçını başını düzeltirken yakaladığınızda, ürkek bir şekilde aynadaki görüntünün içine girip özlemle andığınız eylemdir.
bunu düşündüğünüzü fark etmesin diye saçınızı düzeltirmiş gibi yapıp bir saniyeliğine gözlerine bakıp kaçarsınız aynadan.
o bir saniye özlem, mutluluk ve umutla doludur işte
bunlar devlet kurup ilk iş donanmalarını karesioğulları beyliğine iki beyaz converse karşılığında devrettiler... o sebepten tarih sahnesinde pek iz bırakamadan yok oldular...
saçlarına bir ton jöleyi boca edip,aynada ''oof bee amma yakışıklı oldum''diyerek,bazı züğürt tesellilerini hayat düsturu edinmiş insanlar... (bkz: çirkin ama sempatik) hiç gereği yok,yaradan böyle yaratmış...
sarılma sürecinin en kabız aşaması olan ayrılma işleminden hemen önce, karşı tarafın ayrılıyorum diye kalbi kırılmasın, motivasyonuyla yapılan vurgulu bitirme hareketi.
eğer erkeğe akıl veriyorsa, benim gözümde kızlar arasında en makbül olanıdır. her kadına yan gözle bakmamayı, kadını cinsel obje olarak görmemeyi salık veriyorsa; tadından yenmez böyle kızın..
annelerin kesinlikle her yemek yedirmekden sonra yaptıkları eylemdir. esas güzel tarafı başkadır bu aktivitenin: sıyırdınız mı kaşıkla kenardaki yemekleri (ezilmiş bisküvi, sutlu muz vesaireyi); o sıyırdığınızı bir güzel kendi ağzınıza atarsınız. nefistir nefis.
canımı sıkmayan başlıyan topluluktur. tıpkı yahudiler gibi zamanında ezildiler diye bunu yüzümüze vurmaya devam etmeleri can sıkmaktadır. hepimiz kardeşiz ama elhamdülillah türküz. vatanımız bir, toprağımız bir. ne mutlu bu ülkede ve sözlükte yazabilene.
çevresiyle gayet güzel not alışverişi yapan ancak alakasız bi sürü gelen geçenin elinde kendi notlarının fotokopilerini görmeye başlayıp, "enayi miyim, sekreteriniz miyim ben sizin" modunda notlarını birkaç arkadaş dışında kimseye vermemeyi prensip edinmek zorunda kalan öğrencidir.
vize final zamanı gelip çattığında yalaka yalaka not dilenenler utansındır.
