Önceki yıllarda aynı sınıfta bulunduğum fakat çok yakın olmadığım arkadaşım ölmüş. Whatsappta oyalanırken gözüm takılıyor bazen. Uzun uzun resmine bakıyorum. Sebepsizce izliyorum.Elim kitleniyor. insan bir değişik hissediyor. Ben yakın olmadığım biri için böyle hissediyorum bide annesi babası ölen adamlar var. Rehberde onların isimlerine bakıp iç geçirmek var. Beraber bir an daha yaşayabilmek için her şeyinden vazgeçmek istemek var. Ölüm var arkadaşlar.Biz de kendimizinkini dert sanıyoruz.
Yanımdasın susuyorsun, susuyor konuşmuyorsun
Bakıyor görmüyorsun
Dokunsan donacağım, içimde intihar korkusu var
Bir gülsen ağlayacağım bir gülsen kendimi bulacağım
Günümüzde seni seviyorum cümlesi 'pardon' kadar basit ve sık kullanan bir cümle olmuşken içten, samimi bir şekilde söylenen her cümle çok daha güzeldir.
Kusurlarını görememekten değil, umrunda olmamasından kaynaklanır. Kendine, çoktan onu sevmek için birçok neden bulmuşsundur ve geri kalan her şey önemini yitirmiştir.
Hemen hemen her insanın hayatında, tanımadığı birini karşısına alıp düşündüğü hissetiği ne varsa tek tek anlatmak istediği bir dönemi olmuştur. işte Sözlük bu ihtiyacı karşılıyor. Çevrende yakının olduğunu sanan ama aslında hiçbir boktan anlamayan insanlara anlatmaktansa, onların "boşver, üzülme geçer" demelerini duymaktansa insan buraya yazmayı kat ve kat tercih ediyor.
Bir insan belki normalde aksi, soğuk ya da sinirli bi karakter değildir de sizin yanınızda olmak istemiyordur? Olmak istemediği bir yerde olmak istemediği insanlarla bulunmak zorunda olduğu için rahatsız hissediyordur? Yanınızda eğlenmiyordur? Sıkılıyordur, bunalıyordur?
Biraz da böyle düşünün. Her şey karşınızdaki insanla alakalı değil.
"Oruç sırasında vücuda dışarıdan besin gelmediği için beyin, bağışıklık sistemi ve sindirimle uğraşmaktan kurtulur ve iç beslenmeye geçerek bütün gücünü vücudu temizleyerek tedavi etmeye yöneltir."
