Alkol bağımlısı oldum. içip ertesi gün pişman oluyorum. Tövbe ediyorum. Sonraki gün bir daha… ben yapmam dediğimi yapmazdım. Ne oldu bana böyle ? Bugün değil bir kaç gündür sadece kendime üzülüyorum.
Az önce yaşadığım buruk andır. Sözlüğe girmem ile birlikte yaşadığım mutluluğu ve akabinde ki hüznü tarif edemem. Zaten etrafımdaki bir kaç kişi ve bankalar haricinde pek kimse hatırlamamıştı. Birbirimizle 2-3 cümle diyaloğumuzun dahi olmadığı halde birinin resmî olmayan doğum günümü kutlaması beni ayrıca mutlu etti hüzünlendirdi. isim vermeyeceğim lakin o kendisini biliyor. Her şey için teşekkür ederim. Sen gerçek anlamda fiziken yanımda olan insanlardan çok daha değerli birisin. Bugün sözlüğe de yazdıklarını okumak için girmiştim zaten. Hislerime göre ilerlediğim hayatımda çoğu zaman yanılsam da, seninle ilgili en başından beri iyi şeyler hissetmiştim. Kutlama falan dan önce hislerimi hüsrana uğratmadığın için teşekkür ederim. Umarım bir gün bu insanla gerçekten tanışma ve iki kelam etme imkanı bulacak kadar şanslı bir sabaha uyanırım.
Yaklaşık 2 yıl önce bu başlığı açıp altına bir kaç günümü anlatmışım. Bir beğeni bildirimi üzerine tekrar geldim. Ne kadar nankör olduğumu anladım. Durmadan andan şikayet etmişim. insanoğlu olarak galiba dünü özlemek ile mükellefiz. 2 yıl önce bulunduğum durumdan şikayet edip geçmişi özlediğimi dile getirmişim. Şimdi ise bu entryleri yazdığım günü özlüyorum keşke geri gelse. Etrafımda ki bazı insanları kaybettim. Sağlığımı yitirdim. Dünyam tepetaklak oldu. Günden güne kötüye gitmeye devam ediyorken her şey. Verdiğim aradan sonra tekrar bir şeyler yazmak istedim. Acaba yıllar sonra da bu yazdığım anı özleyip nankörlüğüme bir kilometretaşı daha ekleyecek miyim?
Fark edilir mi ? Ya da bu saatten sonra fark eder mi ?
Buğuyu kendinden bir parça edinmiş insan için gelecekte vakitsiz gelen bir parça netliği görmek yadırganmaz mı ? Sonu var mı ? Sonsuz olmasının bir yolu var mı ?
Hem fiziksel hem de psikolojik olarak son zamanlarda özçıtamı baya yüksek seviyelere çektiğimi düşünüyorum. Başarı olarak mı görsem ? Hüzünlensem mi ? Bilemedim.
Çoğu zaman hüsran doğursa da benim için en doğru yol gibi hissettiğim eylem. Çok yıpranmış olsam da yapmacık ya da istemediğim halde yanlış kararlar almadığım için mutluyum. Kendim ile ilgili en sevdiğim özelliğimdir hatta.
Bir canlıyı öldürmekle eşdeğer olarak gördüğüm eylem. Her ne kadar mecazi bir söylem olsa da. Gerçekten o parçalanma efekti oluşuyor. Söylediklerinize, eylediklerinize lütfen sahip çıkın. Lütfen.
Sözlüğe onun için girip, bir kere bile diyalog kuramamaktır. Ona söylemek istediklerinizi hislerinizle evrene iletmeniz gerekir. Belki de hissedip size bir hal hatır mesajı yollar kim bilir.
