Olimpik bir havuzda ayni anda bir kadin ve bir erkekle sevismek, sonra da kadinla birlikte adami oldurup gommek isterdim. Adama mezar olan topragin uzerinde de kadinla tekrar sevismek.
Haksizlik yapilan kadinlardir. Bazilari sadece mutsuzdur ve bunu etrafina sacmamak icin susar. Bazilari kirilmistir, kiriklari batmasin diye sarilmaz. Bazi kalpler sabir tasi gibi sabretmis ama sonunda catlamistir. Ve nihai son, tas kalpli kadinimiz hazir.
Aglamak bile fiziksel bir olaydir artik onlar icin. Sadece gozyaslari akar. Yuzunde tek bir mimik bile belirmeden. Dilencilere uzulmeden yanlarindan gecip giderek, cocuklarin sogukta usumesine aldirmayarak, olumle karsilassa azarlayacak kadar hissizlesirler.
Gelsin hayat bildigi gibi. Benim de bir bildigim var.
Yaratik da yaratilan her turlu seye denir ama biri bize yaratik dese hakaret sayariz. Neden kendimize insan diyoruz? Ve hatta su/bu gibi nitelendirilmeleri kabalik sayiyoruz?
