Olay ırk değil insanlar,insanlar farklı farklıdır.insanlar teni karaymış,bıyıklıymış,ķıllıymış, köseymiş,kelmiş diye yargılanıp kalıplara sokulamaz,bunlar bir insanın kim olduğunu belirlemez bunlar dış görünüştür bu mantığa göre aynakinde farklı herkez düşman olur biryerden sonra olay insanın içindedir, kişiliği, özbakımı, konuşması,fikirleri bunlar insanları farklı kılar ve herkezin kişiliğine,fikirlerine saygı duyulur.insanlık,birey olmak budur ama eğer ki benden üzerinde yaşadığım evim dediğim bu toprağı almak isteresen dahada kötüsü aileme sevdiklerime zarar verirsen yada bu toprağı benimle paylaşan bir birey,insan olarak hayatını yaşayanlara zarar verirsen kim olduğunun,ne için savaştığının bir önemi kalmaz karşında ideallerini sevdiklerini inancını ve diğerlerini korumak için son nefesine kadar savaşacak bir adam bulursun.
Kürt olabilirsin,suriyeli,amerikan yada rusta olabilirsin ama dedemin alın terinin aktığı bu toprakta bana ve benim hayatıma inandıklarıma saygı duymak zorundasın tıpkı dedelerimin bana sana duymamı söylediği gibi
Vallahi çok fark etmiyor yetenekliyim neredeyse hepsini en az bir iki kere çalmışlığım var sadece bazen takıldığım kameralar olur oda çok sıkıntı değil hızli koşarım
"itin duası kemik yağmaz idi gökten olsa kabul"
-Yoda
Birde aslında dünya üzerinde hep yağmur yağmıyor mu?bir yandada hep güneş doğuyor aslında,yani buna göre sen daha istemeden yağmur hep bir yerde yağar ne demiş şair;
"itin duası kemik yağmaz idi gökten olsa kabul"
-Yoda
Birde aslında dünya üzerinde hep yağmur yağmıyor mu?bir yandada hep güneş doğuyor aslında,yani buna göre sen daha istemeden yağmur hep bir yerde yağar ne demiş şair;
Radyo kanallarını geçerken kesik kesik duyarsın ya işte ona benziyor insanın kafası sonra herşey bitiyor bir an rahatlığı, aradığın duyguları buluyorsun sonra uyanıyorsun gene bilgisayarındasın ekradaki şey az öncekiyle aynı değil çok yapay çok farklı soğuyorsun kendinden acaba bu yüzden mi bu kadar asılıyoruz bu merete o bir an için sonrasını düşünmeden o anda kaybolmak için..
Çünkü... Çünkü kafamda dönüyor bin türlü düşünce durdurulamaz çarklar arasında eziliyormuşum gibi geliyor elimde o kadar fırsat imkan varken bu kendim mi kapattığım hapishane delirtiyor beni bırakıpta gidebilirim istesem gecelere akarım koşarım yollarda ama.. aması dostlar yapamıyorum bir kere çıkarsam bir daha girmem, dönmem geri kendimi biliyorum onun için çıkamıyorum bu duvarsız hapishaden bana güvenenleri bana inan benim sayemde ayakta durabilen insanları bırakmamak için düşmesinler diye dayanıyorum beni içten içe yiyen bu hapishaneye dik duruyorum hayata karşı ama her hapishane gibi buda bedenime değil ruhuma saldırıyor ne kadar daha duracağım ayakta bilemiyorum çünkü içtiğim sigaralar gibi bende yanıyorum yavaş yavaş aheste işte bunlar dostlar buzdağının ucu daha ama yetiyor genede beni uyanık tutmaya, ayakta, bu iliklerime işleyen soğuk gecede yalnız yol kenarlarında..
