Bana göre ağlayabilen insanlar şanslı insanlardır. Şahsen , şunu rahat söylebilirim ki bi 14-15 yıldır, içimdekileri dökecek bir şekilde ağlıyamıyorum.
böyle haklı olduğun halde haksız duruma düşersin ya, kanıtlayamazsın haksız oldugunu işte o durum beni mahvediyor, birde bekletilmek,beklemekten nefret ederim.
Çocukken aşık olduğun kişiyi hatırlıyomusun ? Muhtemelen hatırlıyosundur... Aradan bunca zaman geçmesine rağmen neden onu hatırlayabildiğini hiç düşündün mü ? Bi cevap bulabildin mi merak ediyorum... Belki sana yardımcı olabilirim... Saftın çünkü. Sen gibi duygularında saftı. Ona hoş gözükmek için neler yaptığını , onları yaparken nasıl heyecanlandığını bi hatırlasana... Ufak göz temaslarını , gülerken abartmayı. En büyük amacın olan elini tutmayı yada sarılmayı...
Birde şimdi yaşadıklarını gözünün önüne getir. Hep bir plan var , hep bir strateji var. Satranç oynar gibi piyonlar var hayatında. Karşı tarafın hamlesini tahmin edip , ona göre hamle yapmak... Amaç oyunu kazanmak mı? Yoksa oynadığın oyundan zevk almak mı ? Hep düşünerek hareket etmek , hep önemli bir taşı kaybetmeme telaşı mı?... Satranç iki kişiyle oynanır sevgili arkadaşım. Peki sen ilişkini sadece senin ve onun arasında yaşandığını mı zannediyorsun ? Öyleyse yanılıyorusun. ilişkinin her detayı iki tarafında yakın arkadaşlarınca bilinir. Kritik kararlar birlikte alınır ve uygulanır. Aşk iki kişi arasında yaşanmaz bu durumda. Kavgalar da öyle. Hep akıl verir birileri , hep kulağına fısıldayan bir şeytan vardır illaki. Hep katilidir bu üçüncü kişi. Hep vazgeçilmezdir. Cazibesi bilgisidir. Bilgisi olmasa bile elin aklı çekici gelir ya hep bize...
Çocukken olduğumuz kadar temiz değiliz malesef. Şimdi hep bir amaç peşinde insanlar. Ya para peşindeler yada geçirilecek birkaç şehvetli saatin... Ya eski yaraları kapatmanın derdindeler yada sadece yalnız olmamak için... Geçmişi unutturacak birini aramak yerine , yaşadığını ve ne kadar değerli olduğunu hatırlatacak insanı aramalı insan...
Şekile önem verir insan , sınıflandırır... Yaftalar... Karşı tarafta , değiştirmeye çalışır kendini , şeklini değiştirir. Kendini tarumar eder , şuursuzca asfaltta yürürken bulur kendini. Deliye döner. Kazanamadığı Şah hep içinde kalır. Ukte denen şey budur işte... Kertenkele gibi kuyruğunu bırakır kaçar en sonunda...
Paraya önem verir insan , yine sınıflandırır. Gittiği mekanları beğenmez , giysileri yeteri kadar kaliteli değildir onun için. Telefonu pahalı değildir. El feneri vardır sadece işe yarar. O da karanlıkta işe yarar. Karanlıkta yalnız kalmak hiç iyi değildir. Bilmezsin...
Hayatında çok fazla aşk yaşaman , senin iyi bir insan olduğunu göstermez. Aksine başarısız olduğunu gösterir. Sevgili çorap değildir. Uzun sürede kokmaz merak etme. Gerek yok yani değiştirmene...
Sana daha sayfalarca örnek verebilirim ama gerek yok. Sen karşındakini bir çocuk gibi sev. Sadece sev. Elini tuttuğun için mutlu olabildiğin birini kaybetme.
Çocuk gibi sev dedim ama bunu oyun olarak görme ! Oyun olarak gördüğün zaman , yani satranca döndüğü zaman bilki muhakkak kaybeten bir taraf olacak.O ilişkiden aradığın şey ne ise onun tek taraflı olmayacağını unutma. Şah'ı bırak masada ve git...
