afrin'de gerçekleştirilen zeytindalı harekatının ilk şehidi olan piyade astsubay üstçavuş musa özalkan'ın vasiyetini bıraktığı kurt-ar uluslararası insani yardım derneğinin, şehidin vasiyetinde belirttiği üzere; telafer'de bir kültür evi ve yanında anaokulu/kreş açılması için başlattığı yardım kampanyasına ait olan sms numarasıdır.
katılmak için vasiyet yazıp 8727'ye göndermek yeterli, 10 tl sadece. daha fazla bağış yapmak isteyen olur ise kurt-ar sosyal medya hesaplarından hesap no veya iban paylaşımında bulunuyor.
mhp genel baskani devlet bahçeli ilk zamanlarda bu vasiyet ile ilgili bir seylere baslamisti hatta devam da ediyor sanırım. ben de ilk zamanlar "devlet bahceli vasiyeti neden üstlendi acaba? kurt-ar derneğine bırakılmış bir vasiyet" filan diye düşünüyordum, kms kampanyası ile netleşti durum o ayrı bu ayrı imiş.
vasiyet yazıp 8727'ye göndermek, afrin şehidimize yardım etmek için yeterli. destek olmak isteyen olursa bir mesaj yeterli.
uzun zamandır düşünüp bir türlü cevabını bulamadığım soru. kimseye zararı olmayan bu zümre neden toplumun büyük kesimini oluşturan diğer kesim tarafından sevilmiyor? alevi olmaları dışında başka hiç bir sebep bulamıyorsun maalesef. ulan cidden bir sebep bile yok.
paraya para dememek anlamına gelir. girişimci arkadaşlar hemen değerlendirmeli, bu devirde en kısa köşeyi dönmenin yoludur. il, ilçe bazında da değerlendirilebilir.
bir umut sarıkaya yazısıdır. çok da güzeldir, hüzünlendirir insanı.
Basarsan alırsın'lı 'koşu yoluma at'lı klasik bir maçtı. Terden saçlarım birbirine yapışmış, boynumdaki kir çizgileri, güneşin altında başım zonklaya zonklaya oynuyordum. Takım olarak ise gerçekten rezil bir durumdaydık. O kadar kötü bi durumdaydık ki kalecimiz kendini bilmez bi şekilde sanki sol açık gibi topu alıp karşı takımın kalesine doğru artistik çalımlar eşliğinde ilerlediği bi anda topu kaptırmıştı ve onların ceza alanına doluşmuş tam kadro olarak bittiğimizi resmileştiren golü izlemiştik. Karşı takımın oyuncusu bizim bomboş ceza alanımızı geçip boş kalemizin önünde topu ayağıyla sabitledi ve yere eğildi. Sonra kafası ile topu yavaşça sürdü kalemize doğru. Böyle bir gol, siz sevgili okurlarımın da bildiği gibi normal bir mahalle takımını dağıtmasına, golü yiyen takımın kaptanının topu tutup havaya rasgele degaj çekip uzaylamasına sebebiyet vermesine, ardından dikilen topun sahibinin aşağıdaki bayırda topun peşinden küfür ederek koşmasına ve maçın bitmesini sağlamasına rağmen biz maçı bitirmedik.
Kaleye doğru gidip ''ver lan eldivenleri ben geçicem kaleye. Sen bas! Kıran kırana oynuycaz'' diyerek ittim denyo kalecimizi. Tecrübeli bir file bekçisi gibi direğe yaslanarak taktikler veriyordum takımıma. Ama kimse beni dinlemiyordu. Umursamadım bağırmaya devam ettim. Yavaş gelen bir aşırtmayı çift yumrukla bertaraf etmek isterken yanlışlıkla içeri aldım. Eski kalecimizle göz göze geldik. Çabuk hareket edip topu alıp sanki daha deminki salak ben değilmişim gibi millete ileri gitmesi için bağırarak degaj çektim ama ileri doğru gitmesi gereken top, ayağımın dışına gelerek sağ yanıma düştü. Zalim top, rakip takımın santraforunun önce göğsünde yumuşamış sonra da ayağının içinde yerini bulmuştu. Üzerime doğru şut çekmek için geliyordu. Her şey boka sarmıştı, belli ki bir mermi kıvamında gelecekti şut. Tırstım... Top resmen tsubasanın yamuk topu gibi geliyordu üzerime zıplayarak kaçılmaya çalışırken götümün yanı ile baldırım arasına çarparak zıbarttı beni. Sanki topu tutmuş gibi oldum. Ama ceza sahamızdaki tehlike bitmemişti. Biraz zıbardıgımdan reflesksel olarak hareket ettiğim için, biraz da benden başka kimse olmadığı için topu ayağıma alarak şık hareketlerle ilerledim. Orta sahayı geçince ''oluyo lan'' diye düşünüp iyiden iyiye gaza geldim. Diziyordum resmen lavukları. Ama birden iki kişi girince dengemi kaybettim yan taraftaki tellere tutunup çalıma öyle devam ettim. Mücadele uzayınca yere düştüm yerde oturarak çalıma giriştim. Yine siz sevgili okurlarımın bildiği üzere yere oturarak yapılan mücadele, mücadelelerin en rezilidir, futbol tarihinin yüz karasıdır.
Tam o sırada çocukluk arkadaşım, can yoldaşım, hemşerim, biricik dostum Namık'ı gördüm. Ben ağzım açık oturduğum yerden Namık'a bakarken top ayağımdan alındı ve yine golü yedik. Gol tanıdık, rezillik tanıdık ama Namık farklıydı. Adam çıkarıp hemen oyuna dahil olması ve takıma dahil olması ve takımı kurtarması gerekirdi normal şartlarda ama öyle yapmadı. Elleri cebinde öylece bizi büyük bi ciddiyetle izledi. Oyun en sonunda havaya dikilen degajla bitti, top bayıra gitti. Top sahibi bayıra ben Namık'ın yanına koştum. Yolunda gitmeyen bir şeyler vardı. Ne güzel kir pas içinde, itişe kakışa oynuyorduk, neydi bu temizlik, neydi bu mesafe tam anlayamamıştım. Garip bir şeyler oluyordu. Bana cebindeki kutudan bi sakız verdi. Karşılıklı konuşmadan çiğnedik bi müddet. ''Biz bugün köye gidiyoruz. Üç ay yokuz'' dedi. Sevgili dostlarım şimdi tam anlatabilir miyim bilmiyorum ama o gün ilk defa bireylerin değişmesinin beni ne kadar korkuttuğunu anladım. Sanki hep öyle devam edecek sanarken, insanların bir takım kararlar alması, birden ciddi bir mesafe takınması çok koydu bana. En yakın arkadaşım çok yabancı geliyordu lan! "iyiydik lan. Nereden çıktı bu köy'' demek istedim. Sonra anne baba ve kardeşi geldi. Bavulun bir ucundan tutup bayırdan aşağıya doğru yürüdü gitti tertemiz yeni yıkanmış Namık. Arkasından bakakaldım. Boğazıma bir şeyler düğümlendi. Ağzımdaki sakızı biraz önüme tükürüp sakıza bir şut çektim sonra geriye doğru koşarak top sahibinin elindeki topa vurup düşürüp elime aldım, uzayladım. Top bayıra doğru gitsin istedim ama Namıkların terk edilmiş balkonuna düştü. Bayıra son bi kez baktım, arkasına bakmadan gidiyordu. s.keyim böyle hayatı dedim.
Çok sonraları, dört yıl önce, yine böyle bi yaz, mühendisliği anlamsız bir şekilde, ortada hiçbir neden yokken bırakıp zağar gibi sokaklarda gezdiğim sıralarda aynı duyguyu yeniden hissettim. Kız arkadaşımla Beşiktaş'taki çay bahçesinde oturuyorduk. Namık ciddiyeti vardı suratında. Ben ''bi çay daha içer misin'' diyecekken söz girdi ve ''Ben geleceğimi düşünmek zorundayım umut. Kusura bakma'' dedi. iyiydik lan demek istedim diyemedim. Gidişini izledim. ''Artık kaşar oldum, bi daha hissetmem'' derken bu sefer asker ocağına sigarayı bırakmaya çalıştığım sıralarda yakaladı beni duygu. Telefondaki ses çok ciddiydi bu sefer. iyiydik lan diyebildim bu sefer. Telefonu kapattım. Ağladım, çok ağladım. Ağlarken sakızım ağzımdan düştü. Ben hiç çok ciddi kararlar alamadım, karar alanlara arkadan baktım.
nur cemaatidir, bugün öğrendim bende, üyeleri her şeyi allah rızası için yaptıklarını iddia ederler ama gel gör ki pratikte durum böyle gerçekleşmemektedir. annemlere 3 haftadır sohbet veren cemaatin kadın kollarının annem ve diğer apartman sakini teyzelerimizden bekledikleri yardımları, sanırım "himmet" gibi bir şey diyorlarmış, öğrenci burslarını alamayınca sohbeti bırakmışlar ve ilerleyen zamanlarda da gerçekleşmeyeceği haberini iletmişler, yani jetonla çalışan makine gibiler. siz jetonu* atmayınca karşılığını alamazsınız, hani sevap kazanayim, allah rızası falan hikaye. lan nasıl bir anlayış bu? aceba peygamberde böyle mi yapmış? etraftan para yardımı alamayanlara dini anlatmamış mı? onlara sohbet etmeyi kesmiş mi? bilemiyorum belki de sünnet olan bir davranıştır, para yoksa sohbette yok olayı. ilginç lan bu cemaat vallahi de billahi de.
türk twitter kullanıcılarının yegane amacı olan follower sayısını arttırmada kullanılan etiket. millet devrim yapıyor twitter'da bizimkiler follow sayısı arttırma peşinde, siksen umrunda olmayacak mevzular hakkında yorum yapma peşinde. futbol yorumu yapan bayan görmekten kusucam, bir maç izleyelim desen 5 dk sonra kaçıcak karılar ilhan cavcav hakkında yorum yapıyor, folloş edicen olucak biticek.
tüm yurtta bayram havasında kutlanması gereken olaydır. bu gece itibarı ile gerçekleşmiştir. uygur kardeşlerin televizyonu bırakmasından sonraki en büyük olaylardan biridir.
türkiye'de yaşayan bir çok insanın yaşadığı durumdur. ne yazık ki bunu söyleyen her kişiyi faşist ilan ederler. diğer başka hiç bir milletten nefret edilmesede bir tek kürtlerden nefret etmek faşist olmak için yeterli görülür.
devlet tüm imkanlarını seferber etsin, sen hala valiye o'na buna küfür et. "devlet bize bahmıyir" demeye devam. video'daki konuşmalar tam olarak anlaşılmıyor tuhaf anlaşılmayan böğürme tarzı hayvani bir dille konuşuyorlar ama küfür kısmı gayet net.
bu talukatını siktiklerim nereye gitsem karşıma çıkıyor, hangi meslek dalı olursa olsun, devlet kurumları zaten bitmişti ama özel sektörde de her yerdeler. böyle bir yavşağımsı tavırları yok mu kusasım geliyor. alelen yaptıkları sahtekarlıkları kendi düşüncelerine göre "ticaret sünnettir" diye kamufle etmiyorlar mı? ağızlarını yüzlerini sikesim geliyor ama iş icabı katlanıyorum, bütün köşebaşlarında bunlar var, başkasına da gidemiyorsun çıldırıyorum.
çevremde defalarca kez şahit olduğum durumdur. evi kiralamak için gelen kişi tip olarak kara, çirkin, korkunç tipli biri ise ; nerelisin? sorusu sorulur akabinde "diyarbakır, kars, bingöl, van vb." gibi cevap alınırsa "hımmm" diye bir cevap verilir ve birine söz vermiştik ondan haber bekliyoruz siz de numaranızı bırakın o kişiden haber gelmezse biz sizi ararız denir ve apar topar kürt kişisi ortamdan siktir edilir. Kürt olduğundan şüphelinilen kişiye dahi ev vermiyorlar. kim sorun ister evinde, elektrik su faturalarını ödemezler kaçak falan kullanırlar, haklılar bir yerde.
güzide ülkemizin acı bir gerçeğidir. ister hamur işlerini seven bir toplum olduğumuzu söyleyelim ister genetik yatkınlık diyelim fark etmez arkadaş üst taraf zayıf bacaklar çok kalın değil ama kardeşim nedir o kalçalar? arkadaş şişman olursun her tarafın geniş olur anlarım ama öyle değil bildiğimiz dünya gibi. kutuplardan basık ekvatordan geniş misali. yediği, içtiği göte gidiyor sanki. kimseye hakaret etmek gibi bir amacım yok ama bu konu da yadsınamaz bir gerçek en azından benim için.
askerlikten kalma güzide bir anıdır benim için, yalnız gerekli malzemeler kolay bulunmuyor baştan söyleyeyim. önce pkk'lı bir leş buluyorsunuz mümkünse uzun zaman önce oksijen israfı olmayı bırakmış olması gerekiyor. üzerinde et parçaları olanlarla top oynanmıyor bu önemli bir kural. kuru olması gerekiyor yani sadece kemikten olması lazım, çene kısmını söküp atıyorsunuz işte size müthiş bir japon kale topu, gerisi kolay zaten oyuncular kendi kalelerini kurmak için iki tane taş buluyor ve kaleyi yapıyor, taşlarada dikkat edelim, üzerine leşlerin pis kanları bulaşmamış olsun mazaallah elinize sürülmesin, pislik bulaşmasın. sonra vurun kurukafaya oyun başlasın, 5'te biter...
sözlük ortamlarında bolca bulunan mallık derecesi en üst seviyede olan embesil yazarların içinde bulunduğu durumdur. Bu zihinsel engelli yazar kardeşlerimiz "ergen olma durumunu" yaş ile ilintili sanırlar ama maalesef durum böyle değildir. Zihinsel ve bilişsel aktiviteleri ergenliğe yeni girmiş bireyle eşittir. Bir tanesi çıkar 6s yazar cincon yazar öteki çıkar f5 bilemedin zorlayarak f7 yazar ötekisi 8jk yazarak inanılmaz bir laf soktuğunu zanneder... Lan biri gitse öteki geliyor, sonu da gelmiyor bu gerizekalıların, sinirlenmemek gerekiyor ama artık katlanılmaz hale geliyorlar.
midenin anasını sikme potansiyeli yüksek bir analjezik antienflamatuar ilaç. piyasada etol, etopan, edolar, lodin gibi ticari isimlerde bulunmaktadır. etken maddeyi ilk bulan firma pfizer'e satılmış bulunan wyeth'dı. Ama türkiye'de etken madde nobel ilaç tarafından etol ismiyle piyasaya sürüldü.
mayın tarlasında top oynaması gereken haşeratlardır. öncelikli olarak güvenlik güçlerimize, bu soysuz piçlere karşı plastik mermi kullanabilme yetkisi verilmelidir tatbikat amaçlı olarak, daha sonra gerçek mermi kullanmalıdırlar. böcek gibi ezilmelidirler. 10 yaşında polisimize molotof atabiliyorlarsa polis araçlarını yakabiliyorlarsa 10 tane mermi yemelerinde bir sakınca görmuyorum, sonucunda piç işte vatana millete bir hayrı dokunmayacağı aşikar.
Bugün karsılaşıp şaşırdığım börekçidir. Girdim dukkanina, dedim " 2 tane kürt böreği verir misin " bana " abi 2 sade börek başka bir şey var mi? " diye sordu, yok sade degil kürt böreği ver dedim ama nafile böyle kürt dedikçe eziliyo, büzülüyo. evet abi biz sade börek diyoruz o'na diye cevap verdi. Ne zaman kürt böreğinin adi sade börek oldu dedim, abi biz sade diyoruz iste falan diye geveliyor. Sasirdim acikcasi, hem kürt olacaksin hem kürtlügunden utanacaksin, böreginin bile adini degistireceksin. Numunelik bir kürt! Hic bir kürtün utandigini cekindigini gormemistim ilk oldu.
üniversite zamanımda öğrenip şaşırdığım durumdur. sınıfımdan 2 cemaatçi arkadaşımın kendi aralarında konuşurken " ben çıkışta bedir'e gidicem " demesinden sonra benim muhabbete kafadan dalarak " hayrola savaş mı var? " diye sormama müteakip öğrendiğim durumdur. cemaat evlerinin her birinin ismi oluyormuş ve bu isimler ile hitap ediliyormuş. detaya çok girmedi arkadaş ama sanırım bir nevi gizlenme metodu. metoduymuş diye söylersek şu an için daha doğru olur sanırım çünkü artık her şeyi alelen ortada yapıyorlar, gizlenmeye ihtiyaçları yok eskiden azdılar şimdi bayağı bir azdılar, her yerdeler vesselam.
edit: yolunuzu sikim şakolar. ne dedim bilinmeyen bir şeyi mi ifşa ettim? evlerinizin ismi varmış bunu söyledim bu kadar hiddet nerden geliyor? gidin çorap maçı yapın stresinizi atın gelin.
