ulan it herif! geceleri yastığımda senin uğruna dökülen gözyaşlarımın hesabını nasıl vereceksin? zira sen benim ıslattığım yastıkta başkasıyla yatarken.Allah'ından bul ben bu yazıyı sana yazdım insanı.
evet artık gitme vaktiydi.zaten eylül ayı gelip geçmişti çoktan.gitmeler en güzel eylül ayında olurdu.ben kaçırmıştı eylül ayı trenini.ama simdi gidiyorum geç kalmış olsam da gidiyorum.
şu saate kadar kendimi şarkılarla doyurdum.yanımda çay ve sigaram.hiçbirşey yapamıyordum.sadece duruyordum,bakıyordum.düşünmüyordum bile.nasıl düzeleceğimi bilmiyordum.düşünebilsem belki bulurdum.ama yapamıyordum.zor oluyordu artık herşey dayanamıyordum ama dayanmaya çalışıyordum.yapabildiğim en iyi şey sessiz kalmak ve konuşmamaktı.ben de onu yapıyordum.biri aradığında ne diyeceğimi bilemiyordum bu yüzden.alo? ne demekti bu neden alo? merhaba? ya da ne haber sorusuna ne diyecektim.unutmuştum herşeyi.kimler utansındı benim bu halimden? ben mi? sen mi? yoksa insanlar? kuşlar? saçmalıyordum işte böyle.ben gidiyorum artık herşeyden.bende bitti!
üzerinde yeşil tşörtü vardı kadının.elinde de sigarası ve kendine ait olan bardağı ve bulmacalar çözerdi zira bulmaca gibi kadındı.sizin karşınızda böyle bir insan oturuyor olsaydı kalkıp içinize katasınız gelirdi.saygılar.
