bir pazar günü yağmurlu ve soğuk bir günde çalışmaktan beyninizin sulandığı bir haftanın akabinde yağmurun cama vurduğu pencerenin dibinde otururken sigaranızdan bir nefes çektiğinizde ağzınızdan dökülen cümledir. sizin olan her şeyin sizin için bir ehemmiyeti olmadığı geliverir aklınıza ya da size ait "benim o" diyebileceğiniz etten kemikten bir bedene bürünmüş bir varlığın olmadığı.. 32 yaş arefesinde "benim o" diyemediğinizi farketmek işte bu cümleyi söyletiverir size.. tıbben bu bir depresyon belirtisidir aslında.. amma velakin benim müzmin bir depresif olduğum düşünülürse bu cümleyi farkındalık cümlesi olarak addetmek daha doğru aslında.. sanırım "benim o" diyebiliyorsanız bir sonraki yaşınızın bir manası var.. diyemiyorsanız da o yağmur damlalarının vurduğu camın dibinde bu güne kadar bu cümleyi neden söyleyemediğinizi düşünüp durursunuz.. bu cümleler zannımca intihara meyilli cümleler ama allahtan öyle bir düşüncem yok ama yine de sanırım bundan bir on sene sonra da hala "benim o" diyemiyorsam işte o zaman yemişim o yaptığım kariyeri elde ettiğim başarıları.. evet bu doğumgünümde bana ne hediye istediğimi soran arkadaşlarıma söylüyorum "benim o", "onun gibi mükemmel bir şeye sahibim" diyebilmeyi istiyorum.. ve de bu doğumgünümde "benim olan hiçbir şeye ve benim olan hiç kimseye" içiyor olacağım...beklerim efenim :)
şimdi bu yazacaklarım kesinlikle kendi düşüncelerim olmamakla birlikte etrafımdaki düşünceleren derlediğim tamamen anonim olan ve de çok güldüğüm hatta bir kısmına katıldığım düşüncelerdir.
gözlerinin altı çökük erkekler pipilerinin boyu 5 cm civarı olup (belki bu savı çıkaran kişinin abartısi olabilir efendim ama) hadi taş çatlasın 10 cm i geçmeyen erkeklermiş. daha önce er kişinin parmak boyuyla pipi boyu arasında orantı kuranları ya da kişinin boyuyla orantı kuranları duymuştum ama bunu yeni duydum.
edit: sözlükte ne çok gözlerinin altı çökük erkek varmış...
uzun boylu yağız mı yağız dalyan gibi delikanlıların, boyu bit kadar poposu yere yakın kızlara olan merakıdır. uzun boylu erkeklerdeki uzun boylu kız merakı tamam da, uzun boylu erkeklerin kısa boylu kız merakı nedendir dedirten durumdur ayrıca tarafımdan da acayip merak konusudur.
''Yoruldun ağırlığımı taşımaktan
Ellerimden yoruldun
Gözlerimden gölgemden
Sözlerim yangınlardı
Kuyulardı sözlerim
Bir gün gelecek ansızın gelecek bir gün
Ayak izlerimin ağırlığını duyacaksın içinde
Uzaklaşan ayak izlerimin
Ve hepsinden dayanılmazı bu ağırlık olacak...''
selvi boylum alyazmalım da türkan şoray ın sorduğu ve insanın aklını allak bullak ettiği sorudur.. sevgi neydi sevgi emekti diyerek de cemşiti seçmiştir.. filmi izlerken hep sevgi emek memek değildir istanbulluyu seç işte ona da kendine de acı çektirme derim.. her izlediğim de de keşke bu sefer sonu farklı olsa tamam bu sefer aşkımı seçiyorum desin diye içten içe dua eder sonunda da ağlarım.. ama hiç o aşkının ona yaşattıklarını düşünmem, ona neler çektirdiğini dikkate almam aslolan aşktır böyle olmalıdır derim.. aslında aslolan aşk maşk değildir aslolan emektir, sevgi emektir...
--spoiler--
muhtemel filme gidenlerin çoğunun yaşadığı bir olaydır.. ama bir de hayatına es kaza ıssız adamların girdiği kişilerin bunu yaşaması vardır ki o en vahimidir.. filmdeki o en sondaki sarılma sahnesinde onlar için film kopmuştur artık.. o dakikadan sonra kızla oğlanın durumuna ağlamazlar artık.. ağladıkları mantıklarının o saate kadar bastırdığı duygularıdır, kendi ıssız adamlarıdır, ya da aşkını unutmak zorunda kalmış olmaya isyanlarıdır.. birini sevebilmek zordur vesselam.. lakin ondan da zor olanı sevdiğin kişiyi unutmak zorunda bırakılmaktır hatta daha da zoru bunu yapanın sevdiğin kişi olmasıdır.. söylenen replikler bellidir, tıpkı filmdeki gibi " ben seni haketmiyorum, sen beni tanımıyorsun senin için doğru olan ben değilim".. aslında onlar için doğru olan sizsinizdir ama bunu farkedemeyecek kadar ıssızdırlar.. tıpkı alperin adanın tokasını bulduğunda farketmesi gibi onlar da bunu çok geç farkederler.. filmin sonundaki sarılma sahnesinde bunlar gelir aklınıza ve de tutamadığınız gözyaşlarınız vardır artık.. ondan sonra filmde ne oluduğunu görmezsiniz bitiş yazılarının başladığını farketmezsiniz.. aklınızdaki sadece istanbul sularının altında bıraktığınız ya da ankara sokaklarına gömülmüş duygularınızdır.. ağladığınız bu duyguların cesetleridir çünkü bu filmle birlikte bu cesetlerle yüz yüze gelmişsinizdir, ağladığınız bu duyguların gün gelip yine tekerrür edeceğini bilmenizdir çünkü siz o ıssızlığı hep sevdiniz ve de hep seviceksiniz akabinde de gözyaşınız hiç durmayacak.. tıpkı filmden çıktıktan sonra arabaya bindiğinizde, eve geldiğinizde, kafanızı yastığınıza koyduğunuzda hatta uyuduğunuzda dahi hiç durmaması gibi...
--spoiler--
sözlükte birisine yazı yazarak bok atılacaktır. ama kötü oyunculuğuna mı atılsa, yoksa borderline kişiliğine mi atılsa karar verilememesi durumunda ortaya karışık her ikisine de bok atma durumudur..
12o km olup otobüsle 3 saatte alınan yoldur.. aynı zamanda takır tukur giderken otobüsün üst rafına koyduğunuz eşyaların patır patır savrulduğu, tüm iç organlarınızın infilak ettiğini hissettiğiniz, otobüsteyken arkadaşınızla telefonda konuştuğunuzda ise "sen sinopa neyle gidiyosun trenle mi bu ses de ne diye" sorduğu otoyolla patika karışımı bir yoldur işte.
şimdilik parmaklıklar ardındanın elması.. ama ben onu avrupa yakasına daha yaraşır bir oyuncu olarak görmekteyim.. sevimliliği, doğallığı ve sempatikliğiyle avrupa yakasında yeni bir tipleme olabilecek potansiyele sahip oyuncu.
saat 20.00 de samsuna otobüsünüz kalkacaktır. arkadaşınız zar zor sizi ürgüpten nevşehire terminale yetiştirmeye azmeder.. 20.00 ye 10 kala nevşehire varılır ama asıl mesele ondan sonra başlar.. zira döt kadar nevşehirde otogarı bulmak meseledir. kayseri yolunda 3 tur atılır.. ama o otogar bi türlü bulunamaz.. çünkü otogarı gösteren bir tane bile levha olmadığı gibi otogar bildiğiniz bir benzin istasyonunda hayatını idame ettirmektedir.. ayrıca yol üstünde 50 kişiye -otogar nerde kardeş- sorusu sorulması 50 kişiden de değişik tarif alınması da otogarın lokalizasyonu kadar ilginçtir.. vesselam ülkemizin en bulunamayası otogarı diye adlandırabileceğimiz tek otogarıdır..
nil karaibrahimgilin oynadığı bazı karelerde görünen bacakların kendisine ait olmadığını düşündüğümüz reklamdır. zira o boyda kızın öyle uzun bacaklarının olması biraz tuhaf kaçar..
kokusunu duyduğunuzda kendinizden geçersiniz.. ama tadı aynı etkiyi yaratmayan yiyecekler ya da içeceklerdir.. kahve, salatalık, sıcak çikolata, kavun, çilek reçeli...
gencim, yakışıklıyım, zekiyim, çekiciyim, espiriliyim, kadınlar bana tapar, seksiyim, tüm kızları tavlayabilme potansiyeline sahibim, süpermenim, uzun boyluyum, edeleli br vicıdım var gibi uzayıp da uzayan özellikleri olan erkeklerde olmayan şey.. genetik olarak xy kromozomlarına kodlanmamış özellik de diyebiliriz.. bu genetik defekt her erkekte mevcuttur ben de yok diyen yalan söylüyordur ya da kendini hayal aleminde sanıyodur elleşmeyin zira yalan söyleyenlerdense bu hayal aleminde yaşayanlar daha zararsızdır..
sene 1995 te seferlerine son verilmiş numarası 250 olan bornova ve teleferik arasında güzergahı bulunan otobüs hattı.. bu seferlerin kaldırılmasına en çok sevinen kişi de heralde bu otobüs hattının numarasıyla okul numaraması şans eseri aynı olan şahıstır.. nedeni ise bu hattın kalkmasıyla bu şahsın sevgili arkadaşlarının bu otobüs yoldan geçerken yolun ortasında durup saygı duruşunda bulunmaları, istiklal marşı söylemesi, - evet 250 önden binilip arkadan inilen otobüs- gibi espiriler yapmaları gibi rezilliklerinin de ortadan kalkmasıdır..
bende olmayan yegane şey.. bi arkadaşım yaratıcı olmak "sayıları sınırlı olan şanslı insanlara bahşedilmiş biz özelliktir" diyo ama ben harcanıyorum bu tanımlamada.. o yüzden yaratıcı olma durumunu bazı insanların yeteneklerini rahatlıkla gün yüzüne çıkartabilmesi, bazılarının da ilham perisinin kendilerine uğramasını bekleyerek vakit kaybetmesidir diye açıklamak daha doğru olabilir.. bu kişiler ne zaman ki bu perilerin olmadığına inanırlar o zaman yaratıcı olmaya başlayabilirler... ayrıca yaratıcı olmak her durumda kolaylıkla kıvırabilmektir ki bunu da yapabilen kişilere hayranlığım sonsuzdur onu da belirteyim..
ilk kez gittiğim elbruz gösterisinde duyduğum ve bir daha unutamadığım kafkasya yöresine ait çerkes türküsü.. insana hüznü, sevdayı, hasreti, kavuşamamayı, ayrılığı, yürek yangısını duyar duymaz hissettiren şarkı.. hele ki çerkes birine sevdalıysanız içinizi dağlayan şarkı.. ağlatan kafeyi dinlerken gözlerinizden damla damla gözyaşı dökülürken, yüreğinizin eti de sevdiğinizin hasretinden damla damla kanar.. adı gibi kendi de ağlatan bir şarkı işte.. bi nevi hasret türküsü..
vedat sakman'ın sahibi olduğu sakman club ın grup artniyet'inin yakışıklı,tatlı mı tatlı, yetenekli mi yetenekli kemancısı.. allah özenmiş de yaratmış üzerine de öyle bir yetenek vermiş.. kemanı adeta konuşturan, yaptığı işe keman çalma değil de kemanı aşka getirme de denebilecek şahıs..
