Bugunler'de alıp başını giden yeni bir televizyon kılasiği ; zorla seyretmeye mahkum olduğumuz, dakikalarımızın çalındığı an. sanırım bu reklam kuşakları son zamanlarda televizyonları kapliyacak.
sahip olduğun tek şeyin elinden alınması. Kaçacak yerin kalmadığı son nokta. Aile saadetinin en üst düzeyde olduğu an. Askeri düzeyde sahip olunacak gurur tablosu.
mrb baba;
iyilik oğlum sen nasılsın;
iyilik baba iş yoğundu bugun;
ya artık evlensende diyorum;
yinemi baba ya uf ya henüz erken;
evde kaldın ; senin yaşındayken ben.....
Birinci neslin torunları olan;
ikinci neslin plastik torunları olmuş;
üçüncü neslin çırakları;
büyük abilerinin ve ablalarının sevgilerini yanında hisseden dördüncü nesil çocuklarıyız.
heycandan acıyla karışık yenen bir yemek sanırım (bu kızcıklar için).
ertesi günü unutacağı bir anı şu an için ulaşılmaz meyve gibi bişeyi yemektir. (buda çaylaklar için)
garip dedem benim; ne yazık adamcağız ne yapsın her gün televizyonlar'da göre göre uygulamak istemiş sanırım; geceydiki kime saldırdığını göremeyen dede.
sanırım sadece kurban olan ama doğru uygulama ile çözümlenmeyen bir duygudur. aslında ne kadarda olsa uymak zorundasındır. ama bunun baş ndeni erbekancık dillde ta 1960 lara gitmek gerekir.
