ne 90'ların müziğinden ne yıldız tilbe'den ne de pop müzikten hazzetmeme rağmen keyifle dinleyebildiğim bir parçadır. müzikteki hızlı çöküşü, bireysel bir bakış açısı ile daha güzel izah eden başka bir örnek göremiyorum. öylesine mi dibe vurulur? vuruluyormuş...
bir dönem her cümleye "ama nereye kadar tihihi" cevabını verip "ananın amına kadar" tepkisini alan insanlar vardı ki şimdilerde de pek mesafe katetebildiklerini sanmıyorum.
