sadece giydiğimiz elbiseleri ıslaklıkları gitsin diye tutmaya yaramaz. üzerimizden çıkartamadığımız elbiseleri de tutar. hani şu derimizi, hani şu kalbimizi, ciğerimizi falan da tutar iki uçlu olduğundan. ve eğer farkettiyseniz, farkettiysek bi ucu koptu mu diğeri bi boka yaramaz.
''Ancak durgun su, yıldızları yansıtır.''
aşağı yukarı böyle düşünen yazar. ve artık öyle de değil.
sessiz sakin kalmak en iyisidir bazen. ve tıpkı bir adamın dediği gibi ''nerde ve ne zaman olacağını bilmiyorum ama birgün bir yerde yeniden buluşacağız.''
tehlikeli bir klasör. dinlemek için şarkı ararken eski sevgilinin gönderdiği bi şarkıya rast gelirsiniz boş bi anınızda. sadece bi klasör iki saniyede bitirir olayı.
özel gün derken babalar günü, anneler günü, sevgililer günü vs.yi kastediyorum bebeğim.
kapitalizmin insan duygularını sömürdüğünün açık birer kanıtı olduklarını biliyoruz bunların. hani sevgilin vardır tamam reklamların baskısıyla sana hediye aldırır. ama peki ya annen yoksa? o reklamı izleyen annesi ölmüş bir kişi nasıl hisseder? düşün deli gibi reklamlar dönüyor yok annenize mutfak robotu alın arçelikten, yok annenize mondiden yatak odası takımı alın yok annenizi tatile madagaskara gönderdin falan filan. peki annesi olmayan o reklamları izlerken nasıl hisseder bunu düşündü mü o reklamcı arkadaşlar. hayır tabii ki de. bu yüzden, reklamcılık dünyanın en pis işlerinden biridir demek kesinlikle yanlış değildir.
-seni sevdiğimii unut... sevişmelerimiz yalann
+beraber yürüdük biz bu yollardahh ehe sezen, sen misin minik serçem?
-benim tabii, açılımın için aramıştım bebeğim.
+saol, açılım konusunda üstümüze yoktur hamdolsun!
birgün ben yapıcam bunu. ama 'gördünüz mü lan yaa noldu he? tost işte, o tost benim' cümlesini eklicem. herkesin uzaktan şaşkınlıkla bana baktığı zamanlarda.
bol köpüklü beyaz şey. şişesi de gayet şık durmakta. tabii herhangi bi işim yok şişesiyle ama hafif ve çok sarsmayan haliyle sevdirdi kendini. ama köpük olayı kötü olmuş. burdan yetkililililere...
bizim kültürümüzün bi parçası olan şey asker uğurlama törenleri. bence insanları rahatsız etmeyen türleri gayet sempatik ve askere gidecek olana moral ve enerji veren bir şey. bi de giderken sırtlarına sardıkları bayraklar, tabutlarına sarılı olarak geri gelmese.
