Behzat amirim gibi yine gece gece belgesel izleyeyim dedim. Ve bu durum hakkında iki kelam etmek istedim.
daha iki dakika önce aslanlardan sürü halinde, topukları götlerine çarpa çarpa, kader birliği içinde, tek yumruk kaçarlarken, aslanların içlerinden birisini devirmesi ile hemen durur bu antiloplar. Oldukları yerde bekleyip geviş getirmeye, ot yemeye devam ederler. bir yandan da sanki kumpanya varmiş gibi izlerler. Tamam gidip kurtarın demiyoruz da, lan bari biraz uzaklaşıp orada yiyin otunuzu. kulaklar havada, böyle mal mal bir bakış. ne bir üzüntü, ne bir korku, ne bir ders çıkarma, ne bir düşünme, hiçbir şey yok.
aslanlar kovalıyor kaç, birisini yakaladıklarında dur, otlamaya devam.
bir organizma hayatını bu kadar basit bir algoritma üzerine kurar mı vallahi pes.
bu hafta sonu karşımızdaki henüz tamamlanmamış inşaatta gece gerçekleşen olaydır. hafta sonu yazamadım, bugün yazayım dedim ama nereden başlayayım bilmiyorum.
mutfak salon karışımı nasıl bir tarz olduğunu anlamadığım mekanın dört köşesine döşenen mavi led ışıklardan mı? mekanın hemen hemen her yerinde ahenksiz bir şekilde yanıp sönen sarı mavi yeşil mor ampullerden mi? neredeyse hepsi birer ali baba olan eşşek kadar adamların gecenin bir yarısı möö möö diye bağırmalarından mı? ya da möö möö diye bağırırken gülmeleri gerekirken efkarlanıp birer fırt daha çekmelerinden mi? hangisinden başlayayım amk bilemedim.
var olun abiler. dostluğunuz baki, ortamlarınız möö'lü olsun.
ne yapmaya çalıştığını çözemediğim üşengeç tiptir bu. şimdi isim verip de rencide etmek istemiyorum kendisini.
Sen gel süper bi beste yap, belli ki asırlar boyunca unutulmayacak bu eserin, dünyanın dört bir yanında bilinecek. ama sen git 5. senfoni ismini ver. insan biraz özen gösterir, ne bileyim üstüne titrer eserin. sen ne tembel ne üşengeç bi insanmışsın arkadaş. anan baban sana '3. Çocuk' ismini verseydi ne hissederdin acaba? Neyse biraz daha dinleyeyim.
kötü çocuktur bu götoş. büyüyünce de kötü adam olur.
ama hep arkadaş kalınır böyle itlerle. sanki bisikleti sana verdiğinde alıp firar edeceksin mahalleden. ulan verdin farz et, ben de gidip bir duvara kafadan daldım, ne olacak? sen yine bisikletinin parasını babamdan alacaksın, ne korkuyorsun olum?
+ versene bi tur binelim.
- olmaz abi. babam kimseye verme dedi.
+ hay babanın götüne koyim.
- küfretme lan!
+ küfretsem nolur bebe?
- ben de sana küfrederim.
+ et hadi. ettt!
- ...
kavga da etmez bu kapitalist ibne. siktir olur gider ortamdan.
mesela bakıyorsun bir uğur böceğine. ne kadar neşeli, ne kadar hayat dolu bir böcek. kah yürüyor, kah uçuyor, coştukça coşuyor haliyle. bir de dönüp hamam böceğine, karafatmaya falan bakıyorsun, elinde terlikle yaklaşsan bile bi umursamamazlık, "lan zaten allah vurmuş senin terliğinde mi korkacam" tipi hareketler. kadere karşı bi kabullenmişlik falan. gerçekten üzücü. hiçbir böcek görünüşünden dolayı hak etmiyor sevilmemeyi.
dün dört arkadaş bankanın önünde para çekiyoruz. gerilerden cıyak cıyak bir ses geldi. kalabalığın arasından küçük bir çocuk belirdi. bana doğru koşarak 'babaaa babaaa' diye bağırıp bacağıma yapıştı velet. arkadaşların arasında geçmişi en çapkın da ben olduğum için herkesin içine bi şüphe düştü tabi.
1. arkadaş : noluyor lan?
2. arkadaş : kim lan bu çocuk?
3. arkadaş : ohaa!
4. arkadaş : bilader naptın sen?
ben: lan valla tanımıyorum, saçmalamayın amk!
neyse ki gerilerden çocuğun babası koşarak geldi sonunda ve aynen şöyle dedi;
