Hala eski sevgilime aşığım. O beni istemese de unutmuş olsa bile ben onu unutamadım. Yalnızken aklıma gelen ilk kişi o oluyor. Kimseye anlatamıyorum. Ya dalga geçiyorlar ya da umursamıyorlar. Sanki bütün olanları tekrar tekrar yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Acıtıyor. Uyumak istemiyorum çünkü odama geçip yalnız kalmaktan korkuyorum. Sürekli kendimi oyalamaya, düşünmekten kaçmaya çalışıyorum köşe bucak. Bazen bütün umutlarımı yok etmek istiyorum bir yandan da bağlanacak yeni şeyler arıyorum bu dalgınlığa son vermek için. Hiçbir zaman bir sonuç çıkmıyor bu çabalarıma. Herhalde öldüğüm zaman kurtulurum bu acıdan. O günü bekliyorum.
Madem o kadar dindarsınız (bkz: şeriat) ile yönetilen ülkelerden birisine gitsenize. Bakın nasıl eziyorlar, ikinci sınıf insan muamelesi görüp kısıtlıyorlar. Siz laikliğe kurban olun.
Laiklik insanların dinini özgürce yaşayabilmesi demektir. Hangi dinden olursa olsun o kişinin dinini kimseye zarar vermediği sürece dilediğice yaşamasıdır. Bunun dışında da devlet insani olan kurallar çerçevesinde yönetilmelidir. Kimseyi ezmeden, kimseyi de pohpohlamadan.
