Cevik bir
ilker basbug
ismail hakki karadayi
Esref akinci
Aslan kilicarslan
Hamdullah suphi goker
Saldiray berk
Mehmet yasar buyukanit
Erguder toptas
Vural savas
Kahraman gunes
Teoman koman
ibrahim firtina
Salih omurtak
Guven erkin erkal
Ahmet kurtcebe alptemoçin
Sami zığ
Cemal madanoglu
Osman dogu silahcioglu
Mustafa çotuksöken
Tandogan koparal
Semsettin deser
Necip torumtay
Safak dogan gures
ismail muhittin yurdukoru
Cemal babayigit
Sadik piyade
Dogu aktulga
Kahraman gunes
Ata kalkan
Esref ugur yigit
Korcan pulatsu
ismail serdar savas
Derhan kalkandelen
Danisment vural
Ve en meshuru mehmet otuzbiroglu (gercektir.)
ülkemizde vergi kaçırma durumu bir hayli meşhur.
haliyle sözlük yazarlarının bunu aklından geçirmeleri gerektiğine inanıyorum.
biliyorsuunuz, (bkz: gelir vergisi) adlı bir gelirimiz var. gerçek kişilerin yılda elde ettikleri kazanç ve iratlardan alınır bu vergi.
şöyle bir başlığı görünce aklıma geldi. (bkz: eskorta bir gecelik 1500 tl vermek)
eğer bu kadara kadar kazanan bir escort varsa ve bunu devletten kaçırıyorsa?
şimdi söyleyeceksiniz bu sonuçta (bkz: türk ceza kanunu) bakımından bir fuhuş suçu. ama peki hukuka aykırı olarak elde edilen kazançlardan da vergi alınıyor mu?
vergi kanunları her gün değişse de genel bir cevap vereyim.
evet.
tabi bulurlarsa...
öncelikle bu yazımda bu tarz insanları açıklamakla birlikte diğer sözlük yazarlarının da görüşlerini isteyeceğim.
uzun süredir konuştuğum, uzun süre gezdiğim ve bana her konuşmamızda, mesajlaşmamızda inanılmaz iyi davranan kız arkadaşım(sevgilim değil henüz) bir anda konuşmayı azalttı.
buluşmaları ertelemeye başladı. ardından konuşmamız gerekiyor diyip konuştuğumda da bana anladığını söyleyip çok iyi davrandı ve ilgisini arttırdı.
ardından 5 gün önce arayacağını söyleyip bir daha herhangi bir iletişimde bulunmadı. fakat bu süre zarfında her türlü fotoğrafımı- check-inlerimi beğenmeye de devam etti.
benimle ilgilendiği dönemlerdeki kopmalarda hep bağlantıyı kuran ben olmama rağmen bu sefer hiçbir şekilde yazmadım. hala da yazmıyorum ve aramasını bekliyorum.
gurur yaptım sevgili yazarlar.
durum budur. yardım ve görüşlerinizi formatı bozmamak adına dm'ye beklemekteyim.
veyahut entrylerinizi takip edeceğim.
ilk olarak hangi kültürde çıkıp tüm dünyaya yayılmıştır bilemiyorum. araştırmadım. ama böyle bir zorunluluk var gibi. üstelik cüretkar giyinmemeleri durumunda o ülkenin yeterince modern olmadığı algısı. en son japonya'da süper mini tasarımlar tartışılır olmuş.
hosteslerin yaptığı işle seksi olmaları, giyinmeleri arasındaki bağ ne olabilir diyerek biraz düşündüğümde banka çalışanlarında da hostesler kadar olmasa da adeta seksi giyinmeye yönelik teşvik edilmeleri arasında paralellik(bu arada paralel devlet diye bir şey var) buldum.
hatta bunun en güzel örneğini sıfır araç satış merkezlerinde müşteriden para koparmak için "bunu yaptıralım çok yararlı olur" diyip bir kişiden bile hayır cevabı almayan ultraseksi satış elemanı olarak verebilirim.
uçak yolculukları öncelikle zenginler arasında başlamış ve zenginlerin, paranın olduğu yerde şehvet uyandıracak, göze hoş gelecek kıyafet ve kadınların kullanımı olması gereken olarak adeta yerleşmiştir.
öyle ki hosteslik, sekreterlik gibi saygın meslekler yeterince değerine ulaşamamış.
şu siteden bir kemalist tutup sorsak; bir ülkenin modern oluşunu hosteslerin giyim tarzlarına göre tanımlar. aslında kemalistimiz de tamamen haksız değil, modernizm böyle bir şey işte.
şehvet bacak arasında değil beyindedir diyorlar. -biraz doğru olsa da- beyinler yanmış gerçekten. kültürel bazı argümanları olmazsa olmaz zorunluluk olarak gören ciddi bir dünya nüfusu var.
modern bir kemalist, hostes bacağı dikizlemeyen kemalisttir.
geçenlerde onur karadeniz isimli arkadaşımı aynı sebepten ötürü ve aynı şekilde kaybettik. boğaziçi üniversitesi de ardından onur için bir bildiri yayımladı. bu başlığın silinmesini rica ediyorum.
evet. böyle bir sorunumuz var türk futbolunda. çünkü biz bankada sıra beklemekten sıkılan, trafikte korna çalan, pisuvara giderken kemerini çözüp fermuarını açan, yemkten önce masadaki mezeleri ve içeceğini bitiren bir milletiz. sabırsızız biz.
not:galatasaraylı olduğumdan dolayı galatasaray adına yazacağım ama her taraftarın katılacağını düşünüyorum. uzun bir zaman olursa fener ve bjk için de yazabilirim.
aktif galatasaray takibim 9 10 yaşımdan beri var... bu uefayı aldığımız sezon başına denk gelir. o zamandan beri başımıza bir çok hoca geçti. peki nelerle karşılaştılar? nelerle karşılaştırıldılar?
uefa kupasını aldık, mircea lucescu geldi. hazır bir takıma kendi tecrübelerini ve stratejisini aktardı. şikenin tillahının yapıldığı sezonu son haftada kaybetti, daha doğrusu kazanamadı. işine süper kupa zaferiyle başladığından medya yüklenemedi pek.
fatih terim 2. dönemi: eski tüfeklerle yola devam etti hoca, yanlarına birçok ıvır zıvır aldı. takım gayet iyi başladığı sezona puan kayıplarına başlayınca medya affetmedi. ancak terimin taraftardaki kredisi çok yüksekti. kendi bileklerini kestiler "imparator istifa" demediler. olması gereken de buydu zaten. çünkü imparator ilk defa galatasarayın başında bitirdiği bir sezonu şampiyon tamamlayamıyordu, alaattin çakıcı sağolsun.
sonra gheorghe hagi... onla da güzel başladık lige. ama olmadı... taraftar da gıkını çıkarmadı sayılır.
sonre eric gerets. süper başladı taraftar sesini çıkarmadı.
yaşlı kurt feldkamp. bi güzel başlangıç da ondan geldi. sesimiz soluğumuz çıkmadı.
ve skibbe... işte buradan sonra taraftar bi manyaklaştı. herkes acil başarı istedi. alışmışlardı iyi hocalarla hızlı başlangıçlara. önce şampiyonlar ligi gitti, sonra yavaş yavaş ritm bulan takım abuk sabuk puan kayıpları yaptı o sırada da uefa kupasında süper ilerledi. ancak sonu gelmeyen beklenilmeyen puan kayıplarından sonra skibbe gitti ve bülent hoca geldi.
büyük kaptan zaten o sene başı transfer ettirmişti yeni topçuları. takımla 12141 idmana çıkmıştı, her oyuncuyla ayrı bir bağ kurmuştu. her puan kaybından sonra ıslıklandı, istifaya davet edilecek kadar dil uzatıldı. ancak unutuldu ki o takımı o sırada hiç bir hoca kabul etmezdi. uefada bam güm ilerleyip ligden uzaklaşan bir takımı ve yıldız futbolcuları idare etmeyi kimse gözüne kestirememişti. bülent kaptan da belki de aldığına alacağına pişman olmuştur o duyduklarından ve gönderiliş şeklinden sonra.
sonrasında rijkaard... takım ilk defa set hücumlar yapmaya başlamıştı resmen akarcasına. ancak ne vardı ki bi kısım bunu anlamadı. barçayı barça yapan sistemin kurucusu olan hoca, o yıldızları çıkaran hocaya ön libero olarak elektrik direkleri teslim edildi, o bağırdıkça ön libero diye hücumcu alındı. takım ona rağmen uefa kupasında zor bela elendiriltti kupayı alan takıma 2 maçta da forvetsiz oynayarak. ertesi sene de sümüğünü şey ettiminin çocukları tarafından kuyusu kazıldı.
ne tesadüftür. yine çok önemli bir maçtan önce gheorghe hagi ve tugay geldi. takımla 2 idmana çıkıp kadıköye deplasmana gittiler. takım harika bir direnç gösterdi. resmen elimizden kaçırdık fenerbahçeyi. herkes "hagi geldi dertler bitti" "işte böyle oynasınlar" "bu takım şampiyon olur" diye atıp tutmaya başladı. ertesi hafta antalyasporu sahayı dar ederek yendi takım, "işte bu" dendi. 3.maçında trabzon deplasmanında yenilgiyle döndük ve kabus başladı. halbuki bu taraftar çok iyi biliyordu futbolu, hagi dokununca herşey değişecekti, çünkü elinde sihirli değnek vardı. o iyi niyetli adam olmasa belki o kadar da puan toplayamazdık. bir fenerbahçeye karşı sıradan şanssızlıkla geçen maçtan sonra gönderildiği haberi geldi, ve dedi ki " galatasaray ne zaman kötü ben burada, ne zaman iyi ben yok".
hemen bülent ünder ile devam edildi. sezon bitti. fatih terim göreve çağırıldı.
ilk maç kaybedildi ama kimse ağzını açmadı. çünkü o imparatordur. elbet yolunu bulacaktı kurtuluşun. yaptıkları yapacaklarının teminatıydı. ve nitekim öyle de oldu.
şimdi sıra mancinide. o ki bizim playstationda aldığımız takımları lig şampiyonu yaptı, o ki korktuğumuz takımları birer birer devirdi. yerel başarıları gayet tatmin edicidir. şimdi sadece zamana ihtiyacı vardır. bu takıma kendi transferlerini, kendi kampını yaptırmadan laf etmek çok uç durumlar dışında fesatlıktır. bekleyeceğiz, destek vereceğiz. desteğimizin karşılığını vermezse gelin benim evden başlayalım "manicni istifa" diyerek bağırmaya evine kadar gidelim ama eğer olur da başarılı olursa, bundan sonra gelecek her teknik adama verilmesi gereken önemi görsün ve ona göre davransın.
ben de istemezdim imparatorun gitmesini, ancak eğer durumumuz böyleyse bize düşen şey hocaya destek vermek. kafamızı kuma gömmek değil.
bir başka deyişle, hadi bana küstün, ahmete mehmete küstün, ulan takımına nasıl küseceksin?
bugün doğum günüm.
tam olarak 1 saat 10 dakika önce doğum günüme girdim. bunu sadece içimi boşaltmak için yapıyorum ve kendimi durdurmaya da niyetim yok.
sanırım bundan iki sene önce hayatım daha güzeldi. arkadaşlarımla, ailemle daha iyi geçiniyordum. onlar beni hep arıyorlardı ve her gittikleri yere beni de götürüyorlardı. her ne olduysa bu iki yıl içinde oldu. ben yediğim kazıkların hikayelerini kimseyle paylaşmadım. arkadaşlarım ne isterse olur dedim, tamam dedim, saatlerce bekledim ama hiç kızmadım veya üzülmedim. bilmiyorum beni kullanıyorlar mıydı ama bence kullanmıyorlardı çünkü sık sık benimle görüşmek istiyorlardı. "artık neden hep ben gidiyorum, neden hep ben güler yüzlü karşılıyorum her şeyi" demeye başladığım andan itibaren sanki hayatımdaki herkes teker teker benden uzaklaştı. iki yıl geçti ve durum bu; yalnızım. geçen sene bile tam doğum günüme girdiğim an mesajlar yağardı, iki sene öncesine kadar olan durumları söylemiyorum bile. peki ya şimdi? hiçbir şey yok. sanmıyorum da o arkadaşlarımın doğum günümü günler öncesinden takip ettiğini. derdim sadece doğum günümü şimdilik kutlamamaları değil, o sadece bu hislerimi dışarı vurmamda sebep oldu. derdim beni hiç hatırlamamaları.
sanırım hepsi birer hataydı. ama olması gereken hatalardı. bazen diyorum ki, güzel bir bölümde okuyorsun, güzel bir gelecek seni bekliyor ve sakın takma böyle şeyleri. ileride hep daha ileride sen olacaksın. ama olmuyor işte, yapamıyorsun. düşünüyorsun bir yerde. benim yıllarca hiç boş bırakmadığım o dostlarım şimdi nerde? bilmiyorum.
