inananı ne kadar çoksa zaman içinde farkedeni de o kadar çok olacaktır yani eninde sonunda söyleyeni zor durumlara sokacaktır. en iyisi hiç söylenmemesidir.
başkasına karşı duyuluyorsa berbat bir duygudur. insanın kendini ikinci plana atmasına yol açar. genellikle kendinden fedakarlık yapanın elinde patlar. sonu hep aynıdır er ya da geç ayrılık bizleri bulacaktır.
düşünürsün düşünürsün düşünürsün öyle bir yere gelirki düşünceler o kadar boğarki insanı,o kadar anlamsız kılarki hayatı. sonra çevrenizdeki sevdiklerinize bakarsınız işte o an farkındalık girer devreye. onlar mutludurlar sizin aksinize. sonra sizde tekrar bırakıverirsiniz kendinizi hayatın içine çünkü hayat böyle güzel geçmektedir.
